Dag van aankomst
De 21ste vertrekken we naar Oostduinkerke om daar ons te melden in het kamp. De auto van Henk volgeladen, ja echt vol als of weken weken op pad zijn, maar goed alles past en trekken naar het zuiden. Het was rustig onderweg tot Antwerpen en daar kwamen we in een kleine langzaam rijdende file terecht. Een beetje vertraging, maar we waren zat op tijd. Auto even op het kamp parkeren, aanmelden en een tent uitzoeken. De keuze viel op 3 wat achteraf een minder goede keuze bleek te zijn, maar goed dat je niet alles vooraf weet, dan kom je met een dubbeltje de wereld rond.
We gaan naar de tent halen ons dienblad, bord plus bestek en gaan naar de tent waar de catering is. Gedwee laten we ons het eten opscheppen en gaan naar de centrale tent om daar een plek te zoeken om het te nuttigen. Rijst met vlees in een sausje en kervelsoep geloof ik vooraf. Prima te doen alleen voor Frits een vlees met een sausje, maar kale rijst. Ze zijn niet berekend op mensen die vegetarisch zijn. Best wel jammer, want zo ingewikkeld is het nu ook niet, maar goed hij klaagt niet. Het went kennelijk. Tja hoe zat het ook al weer, afwassen in drie stappen, namelijk bak 1, de ergste overblijfselen spoelen en leeggooien in een speciale bak, dan schoonmaken. Bak 2 de "echte" reiniging en onder de kraan afspoelen. We weten het weer, ach als ervaren ijzer stappers zit je zo weer in het ritme. Terug in de tent even de spullen afdrogen en opruimen. Klaar zijn wij.
De band zet de instrumenten klaar, sound check, snel wat eten en daar gaan ze weer. Leuke muziek, haast op 1 ritme door, dezelfde stem en waarschijnlijk ook dezelfde volgorde van de nummers van vorig jaar. Belangrijker is dat de dansvloer binnen de kortste keren gevuld is en er een gezellige sfeer heerst als wij onze Leffe soldaat maken. We overleggen even over hoe laat we moeten opstaan en morgen vertrekken we vanuit Oostduinkerke dus kunnen we "uitslapen". Dit hangt ook een beetje af af de kamergenoten in de tent en meestal worden de meesten ongeduldig, zodat je toch nog vroeg wakker wordt.
De eerste dag 22 augustus 2012
subtitel is: "Restanten die herinneren aan twee wereldoorlogen"
Startplaats Oostduinkerke, starttijd 8:30 en als het startschot valt lopen wij ongeveer het plein op, zodat we kunnen aansluiten. Een lange stoet stappers begint aan de 40ste editie van de Vierdaagse van de IJzer. Via een smalle paden loopt het lange lint van stappers naar het kanaal Nieuwpoort - Veurne, vervolgens gaan we door de straten van Nieuwpoort en komen we uiteindelijk bij het kanaal Plassendale - Nieuwpoort uit. Het lint heeft zich inmiddels meer uitgestrekt en ons tempo verhoogd, maar echter van korte duur. De snelheid die we lopen voelt niet goed, dus tandje langzamer en genieten van het kustlandschap rondom Nieuwpoort. De zon schijnt prachtig en er staat een heerlijk windje. Perfect weer voor mij en geniet van de omgeving. Voor Henk en Frits mag de wind wel wat liggen, maar voorlopig niet :). We lopen door tot Westende op 15 km, waar ook de controlepost blijkt te zijn. Tijd voor een broodje, flesjes vullen en vooral wat rust. Het gaat lekker relaxed en we genieten duidelijk van het duinlandschap en zien toch veel overeenkomsten met het Nederlandse kustgebied. Ons pad loopt vervolgens door de duinen en zelfs over de duinen. Op dit punt ontstaat wat file vorming, omdat het pad zo smal wordt dat iedereen 1 voor 1 over de duin moet. Achter de top van de blanke duin wordt het prachtig en de fototoestellen komen te voorschijn. Ieder legt zijn eigen plaatje vast, maar ongetwijfeld allemaal even mooi. Via de duinen lopen we langs oude restanten van bunkers. Daarna lopen over het terrein van een militaire basis en langs de rand van de IJzermonding Natuurreservaat. terug langs de haven van Nieuwpoort die vol ligt met bootjes. Mooi om te zien allemaal. Ja hoor daar is de garnalensoep voor Henk. Frits en ik staan een beetje uit de wind, zodat we niet hoeven mee te genieten van de geur van de overheerlijke garnalensoep.We lopen richting de boulevard van Nieuwpoort en krijgen nog een beetje geschiedenisles over de slag bij Nieuwpoort. Hoe dichter we naar de kust komen, zien we opeens kunststof slakken opduiken die ook nog eens een behoorlijk omvang hebben. Slak-Slak en zet ze maar voor Hugo en Ewoud op de foto :). Vlak voordat we de boulevard oplopen, passeren we het 25 km punt en ook tijd voor een terrasje voor koffie en appelgebak. Nou dat was geslaagd en we stappen er nog vrolijk op los om de eerste omloop vol te maken. Het laatste stuk loopt door een prachtig gebied de Karthuizerduinen, Hannecartbos, Plaatsduinen naar de Witte Burg, waar ook het eindpunt is. In dat gebied lopen Henk en ik rustig verder terwijl Frits aan het bellen is. Vlak voor de buitenwijken van Oostduinkerke haalt hij ons weer in. Het laatste stukje is altijd weer verder dan je denkt of hoopt, maar ik krijg een wijze les hoe Belgische vaklieden in de jaren 1800 naar Parijs worden gehaald en dat alleen doen op moment dat ze daar ook hun eigen biertje kunnen drinken. Ach er werd maar een volledige brouwerij neergezet en was iedereen weer tevreden. Zo onderweg ff een leuk verhaal van een Belgische medestapper. Dan zien we al gauw de poort van de eindcontrole en daarna op weg naar de Mikke en Stella. Ik moet zeggen dat Stella er heerlijk inzakt na de 32 kilometer en de kop is eraf. Lekker gewandeld en daar proosten we dan ook op.
Het eten 's avonds was zeer matig en we besluiten om morgen naar Avekappele te gaan om ff bij te tanken. We kijken hoe de band het podium opbouwt en zien een grote bas, een cello, 2 guitaren en een stande drums verschijnen. Een ongebruikelijke opstelling, maar goed ff afwachten. Eerst maar eens wat aanhoren voordat we oordelen toch. Nou ja zeg wat een dijk van een band bleek het te zijn. Wilfried en z’n moaten heten ze!! Het was echt ff een avondje erg genieten van de muziek. Toch op tijd het laatste drankje, want we moesten wel weer erg vroeg opstaan :(
De tweede omloop 23 augustus 2012
subtitel "Via vele natuurgebieden met z'n allen naar Sixtus
Startplaats Poperingen betekent vroeg op. Het is nog donker wanneer ik mijn ogen voorzichtig open en wrijf even of ze echt open zijn. Ja echt het is nog niet licht, maar veel rumoer en gescharrel. We krijgen via een luide stem dat we rustig aan kunnen doen want voor de catering staat een giga lange rij. Nou dank voor de melding, dus niet, maar onze "vriend" in z'n Feyenoord pyjama geeft dit even op eigen wijze door. Maar goed onze "vriend" was sowieso nadrukkelijk aanwezig. Toch denken we dat een beste vent is. Op de automatisch piloot loop ik naar de wasgelegenheid. Het voelt nog koud aan, maar het zal een warme dag worden. Ontbijtje gehad, lunchpakketje gereed, veters gestrikt, zak op de rug en op pad voor de 2e wandeldag in de omgeving van Poperinge.Op het marktplein van Poperinge scoren we in een cafe nog een kop koffie en wachten tot de eerste grote groep vertrokken is voordat wij vertrekken. De zon is inmiddels volop aan het schijnen als we langzaam aan Poperinge verlaten. Via kleine weggetjes lopen naar de Galgebossen en mooie paden leiden ons richting het dorpje Woesten, net voorbij de 10 kilometer punt. Deze route kenmerkt zich toch door de enorme hoeveelheid aan maisvelden en die beperken het uitzicht behoorlijk. Toch blijft de stemming goed en het enige wat ons rest is door stappen in de warmte. Het is nog niet zo warm als het bij de Mesa kan zijn wordt mij verteld, maar ik kan je verzekeren het is flink warm en voel dat mijn hoofd aardig verkleurt. Gisteren nog en aardig briesje, vandaag niets of bijna niets, dus stappen we bijna op de automatische piloot voort. Na de 25 kilometer loop ik in mijn eigen tempo wat vooruit en loop over een landgoed waar ook een uitzending van de Belgische Radio 2 bezig is. Leuk om te zien en moet zeggen dat de zangeres mooi zingt alleen niet mijn smaak.
Vlak voor de 30km word ik door de beide mannen ingehaald. De laatste kilometers zijn weer erg hoppig. De hop staat er goed bij dit jaar voor zover ik kan zien, maar ben geen kenner van het bereidingsproces, maar meer genieter van het resultaat. Het duurt niet lang of we lopen Poperinge weer in en zijn opweg naar de vernieuwde grote markt om daar op ons vast adres een overheerlijk Hommelbietje te nemen. Voordat we naar de pendelbus gaan nemen we er nog 1tje om de smaak goed te onthouden :). Terug in het kamp het gebruik van de avond, namelijk ff rusten, douchen en dan op naar de catering. Alleen nu is het wat beter want we gaan naar De Reygaerd waar het goed eten is en zeker ook voor een vegetarische bourgondiër. Voldaan gaan we weer naar het kamp waar we nog een slaapmutsje nemen voordat we gaan slapen. Twee bruinen en een blonde .. erg lekker. Weer een dag voorbij en morgen kunnen we iets langer liggen.Derde omloop 24 augustus 2012
subtitel Langs rustige wegen, steeds met zicht op de IJzertoren
Vandaag bestemming Diksmuide en we hoeven ons niet te haasten, want de bus gaat pas om 8:20 dus tijd genoeg om weg te komen. Helaas worden de meesten toch wat ongeduldig en staan vroeg op om later nog even rustig aangekleed op bed te gaan liggen. Het is niet anders ieder heeft zijn eigen manier om wakker te worden en zich voor te bereiden op de wandeltocht. We halen met gemak de 1e bus en als we in Diksmuide aankomen heeft het startschot allang geklonken en hebben we voldoende ruimte om ons eigen tempo te lopen. Helaas is het van korte duur, want we lopen de menigte achterop en langs de IJzer sluiten achteraan. Een lange erg lange lint met stappers loopt stroomafwaarst, waar we op circa 8 kilometer de IJzer oversteken en langs de andere kant een stuk teruglopen langs de rivier. Rechts richting Stuiverkenskerke waar we al weer 10 kilometer van de route achter ons hebben liggen. We nemen even de tijd om een mooi kasteeltje wat nu een luxe hotel is op de foto te zetten.
Achter ons klinkt het "gezang" van een groep militairen en ik denk, nee niet voor mij en stap even flink door. Kom in een lekker ritme, zet het voort en laat me niet vangen door de zon. Het gaat prima en vlakbij het de 25 km markering bij een watervulpunt wacht ik op Henk en Frits. Duurt niet lang of ze komen er aan. De toren is nu met regelmaat zichtbaar en met een omtrekkende beweging lijken we er omheen te trekken. Heel irritant als je weet waar je heen moet en je komt nauwelijks dichterbij. Af en toe lijkt het of je er vanaf loopt. Vlak voor Oud Stuivekenskerke krijgen we een blikje ijsthee, maar ik geef de voorkeur aan een ijsje. Die gaat er lekker in en zodra die op is stappen we verder om een poging de IJzertoren te bereiken. We worden langs de Reigersvliet gestuurd om vervolgens weer bij de IJzer uit te komen. Als we langs de IJzer lopen komt toch langzamerhand de IJzertoren dichterbij en jaar hoor, Bij het oversteken van de IJzer staat de toren daar levensgroot lelijk te zijn, maar wel betekenisvol.Daar is dan uiteindelijk de poort voor de eindcontrole op het marktterrein en we laten ons registreren. De zoektocht naar een terras loopt op een teleurstelling uit, maar was ook voorzien, dus hadden al afgesproken om bij de Mikke in Oostduinkerke een biertje te drinken.Gelukkig rijdt de bus eerst langs ons kampement en steken we de straat over om een plek op het terras te zoeken. Geen probleem in tegenstelling tot woensdag is er nu plek zat. We besluiten om een Orval te drinken en die zak er zeker lekker in. Prima biertje, maar heb toch liever een blond biertje. Daarna nemen we een Brugse Zotte, verrassend misschien wel maar erg lekker.
Terug op het kamp weer rusten, douchen en eten (rijst met een sausje champignons en vlees) en zowaar best lekker. De band is dezelfde die we vorig jaar ook hadden en speelt lekker middle of the road dansmuziek. Henk laat zijn voet controleren op een vermeende blaar, maar gelukkig niets aan de hand. Allemaal nog blaarloos en dat is mooi. Ik ga op tijd naar bed, want ben moe. Hakken de kilometers er dan toch flink in, want is eigenlijk nog niet eerder gebeurd. De volgende ochtend is het wel weer erg vroeg op, want Ieper ligt niet naaste de deur.
Vierde omloop 25 augustus 2012
subtitel: "Via het kanaal 'Ieper - Komen' naar Henegouwen"
Het wordt een heel verhaal en loop voor mijn gevoel de vierdaagse op papier nog een keer. Geen blaren op mijn voeten maar blaren op mijn vingers. Ach als ik het in de donkere dagen voor kerst de verhalen nog eens teruglees, ben ik het allemaal al weer lang vergeten en blij dat ik vandaag heb doorgezet. Anders blijft het toch maar liggen. In Ieper scoort Henk koffie en "dringt" zelf voor op onze "vriend" met zijn Feyenoord pyjama, zo horen we later. Nou ja hij had zijn aandacht overal bij behalve de koffie. Toch denken we dat hij een beste vent kan zijn. Niettemin de koffie smaakt goed en zelfs naar meer. Tegen 8:30 lopen we naar het marktplein en sluiten aan. Langzaam komt de meute voor de laatste dag opgang om de laatste kilometers af te leggen. Twijfelachtig vandaag de regenjas aanmoet of niet. Eerst maar niet, want kan altijd nog. Met enig begrip haal ik de stappers in die last hebben van een blaar en toch zichtbaar moeilijker lopen.
Gelukkig dit keer niet voor mij en klop het gauw af, want we moeten nog 32 kilometer. Volgens een stel die bij ons in de tent slapen, wordt het vandaag glooiend. We zullen zien hoe de omloop vandaag gaat en door de heuvels zal het landschap er beter uitzien dan de afgelopen dagen. Dat was overwegend maisvelden en nog eens maisvelden. De lucht betrekt en ik doe de regenjas maar aan. Zo zal het vandaag vaker vergaan, mooi weer jas uit, regen jas aan. Hoort erbij zullen we maar zeggen en de afgelopen dagen hebben prachtig weer gehad. Wel wat warm maar toch lekker zonnig af en toe een lekker windje.
We stappen er nog lustig oplos, maar met de meute mee. Na de eerste sampling (bevoorrading) komt er wat meer ruimte. Na de sampling gaan we het door een Molenbos langs de Palingbeek en vervolgens richting door Hollenbeke, langs het spoor richting Houthem (provincie Henegouwe). In het dorpje nemen we een pauze en doen we wederom een broodje. Waar? Zoals zo vaak bij de kerk op het muurtje om toch ff de voeten vrij te laten bungelen (Lukt ook voor Henk) als we het spoor oversteken loopt het pad langs (raad eens) een maisveld.
Toch in de verte meer glooiing, maar niet heuvelachtig. Beetje als de Hondsrug misschien of Noord Limburg. Via zandpaden lopen we het 15 kilometer punt voorbij en het gaat goed. Andere jaren begon ik met aftellen, maar dit keer niet aangedacht, gewoon door want het gaat nog steeds goed. Tussen Ten Brielen en Zandvoorde lopen we weer over de provincie hobbel die West Vlaanderen en Henegouwen van elkaar scheidt. Plusjes en minnetjes op de kaart :). Naar Zandvoorde toe is er een redelijke stijging, niet vals plat maar net iets meer zeg maar vals plat plus. Lekker weer daar en droog dus maar even weer een pauze. We zitten op ruim 21 kilometer. Een doedelzak groepje probeert boven de kerkklok uit te komen, die gaat luiden te aankondiging van een trouwerij. Geloof me de kerktoren wint ruimschoots. Komisch (sneu) om de zien. Het bruidspaar komt in een strechted limo aan wat haast op een pantserwagen lijkt. Het A-team komt er niet uit, maar we zijn ook niet geïnteresseerd hoe het bruidspaar er uitziet en lopen rustig verder. Na Zandvoorde komen we in de bebossing van het Passendaleveld. Een mooi gebied en prettig om de wandelen daar vooral omdat we lekker opschieten. We passeren de 25 kilometer als de weg langzaam kronkelt richting Zillebeke en daarna Ieper waar het eindpunt wacht. Zover is het nog niet, maar de laatste kilometers. Qua regen zit het venijn wel in de staart want vlak voordat we in Zillebeke zijn krijgen we een giga bui op ons. Hoewel het meeste langs ons valt worden we behoorlijk nat. Gelukkig duurt het niet lang, maar het was wel ff heftig. Jas toch nog even uit en ja hoor daar is de poort voor de eindtijd. We moeten nog een flink stuk lopen en dat is vast als altijd weer verder dan we denken. Helemaal langs de Zillebekevijver onder de ringweg door en nog een stuk over het bedrijventerrein en daar zien we het eindpunt.We done it again !!
We lopen door naar de stand waar de herinnering wordt uitgedeeld en zowaar alle drie een medaille. Ik weet niet of de ook voor mij bedoeld was, maar ik heb hem na 3 keer ook wel een beetje verdiend vind ik zelf. We proosten met een lekker biertje Kapittel Wattou op de goede afloop. Tevreden zitten we te kijken en waarschijnlijk blaarloos, nou ja geen reden om naar de EHBO te gaan. Ook nu nemen we nog een tweede, voordat we het centrum in lopen. Het thuisfront informeren zoals iedere dag via Facebook en Twitter en krijgen al gauw de nodige felicitaties. Toch een mooie manier om het thuisfront te informeren. We lopen door de Menenpoort in Ieper en leggen een roos neer ter nagedachtenis van de slachtoffers tijdens de eerste wereldoorlog. We zien nog net een stukje van het defilé en stappen de pendelbus in.
Laatste avond en terug naar huis
subtitel "Het was weer mooi, maar ook goed om thuis te komen"
Als we terug op het kampement in Oostduinkerke komen is het één en al bedrijvigheid van inpakkende mensen die weer naar huis gaan. Wij vertrekken morgen en gaan na het opfrissen nog een pizza eten in Oostduinkerke Bad. Normaal is het erg druk daar, maar kennelijk heeft ook België toch iets last van de crisis. We kunnen direct aan tafel en voordat we de definitieve keuze hebben gemaakt, zijn er drie verschillende van de bediening aan tafel geweest. "Heeft u uw keuze gemaakt?" Kennelijk wordt het nog druk of een foutieve planning. Het eerste, want nadat we de pizza op hadden, werd het drukker. We nemen nog ijs na, wat niet echt in dank wordt afgenomen, zo leek het tenminste. De "fabrieksijsjes" (term van Frits) werden in no time geserveerd en de smaak was goed hoor.
Toen we terugkwamen in de feesttent was het nog verrassend druk en vooral gezellig. Vorig jaar was het ook gezellig, maar ook nu en de DJ had er ook zin in. Goede muziek en veel sfeer, maar bij ons slaat de vermoeidheid toe en trekt het bed. Gedurende de nacht waait de wind onstuimig over de tent en klappert het aan alle kanten. Af en toe denk ik dat de tent het begeeft, maar gelukkig maken wij het dit jaar niet mee. Om 7:15 of zo gaan we naar ons adresje om te ontbijten en voor weinig krijgen we koffie en genoeg broodjes om de reis naar het noorden aan te gaan. Om circa 13:00 uur zitten in Smilde en voorlopig voor de laatste keer proosten we op een geslaagde IJzer en mijn 56ste verjaardag. Karin komt even later binnen van de fitness en Jeroen komt ook binnen terug van Mysteryland. Zo zit Miriam alleen en zo in eens zitten we met z'n allen na te praten over de belevenissen van de afgelopen week of weekend.
