2 maart 2012 gaan we weer op stap en sinds het trekvogelpad half januari niet gelopen. Een fietsroute die ik bewerkt heb door ook wandelpaden te kiezen. Het fietspad als een leidraad voor de hele route, maar gewoon af en toe een ander pad uit te zetten op de computer. Leuk werk, maar ook een verrassing wat we op ons pad tegen komen. Toe nu toe is het steeds goed gelukt en gelukkig ook voor vandaag. Nadat ik Frits en Menno heb opgehaald drinken we een bakkie bij Henk en Marie voordat we op stap gaan. Vanuit Vries zijn we zo bij de carpoolplaats van Zuidlaren, waar we de auto laten staan. Alles op de rug en heup en de hond aan de lijn. We lopen richting het oude pad van het pieterpad en lopen in het stroomdal van de Drentsche Aa. Hoe vaak je hier ook loopt het blijft super mooi. Het is wat mistig, maar dat heeft hier wel wat. Paden langs vennen, door de heide en zandverstuiving komen we dichter bij de Drentsche Aa. Een mooi riviertje dat kronkelt door het landschap. We komen uit bij een loopbrug en aan de overkant komen we weer op het fietspad. Door de bossen komen we op een punt waar de route ons rechtdoor stuurt, maar waar een hek ons tegenhoud. Op de topografische kaart staan geen hekken en moeten we een ander weg kiezen. Via een andere weg komen we weer op route. Staatsbos beheer is druk bezig in het gebied en wat tot gevolg heeft dat paden verdwijnen. Dus weer een omleiding, maar al gauw zijn we weer op route. We lopen richting Annen en via een tunneltje lopen we onder de N34 door en slaan links af richting Zuidlaren. Nog steeds geen koffie gehad en de behoefte wordt wel groot. We lopen door en komen in de buitenwijken van Zuidlaren in de buurt van de sporthal. Alles wat we zien geen kroegje waar w koffie kunnen scoren.Het lopen bij mij gaat steeds moeilijk en krijg last (pijn) in de buurt van mijn lies en heup. In het begin wat last van kramp en ben waarschijnlijk wat anders gaan lopen en een beetje geforceerd. Gewoon door doen en wie weet trekt het weg. We wijken weer wat van de weg af omdat de roep naar koffie groot wordt. Ik geef nu aan bij de mannen dat het pijnlijk wordt en dat ik voorstel om de route toch in te korten. Nou het motto is niets moet en het moet leuk blijven is de beslissing gauw genomen. We komen uit op de hoofdstraat door Zuidlaren en lopen de geur van koffie achterna richting de brink. Tja pas na ca. een kilometer bereiken we eetcafe de Brinkzicht. Koffie en natuurlijk appelgebak met slagroom. Als alles weer op de rug of heupen zit gaan richting de carpoolplaats. Op een gegeven moment kiezen we voor het pad achterlangs en lopen over het terrein van Dennnenoord. Groots hoor en mooie gebouwen en aangelegde parkjes. Als we uiteindelijk bij de auto zijn hebben we bijna 19 kilometer gelopen. Ook het laatste stuk met pijn, maar al met al een mooie route. Gauw maar weer eens lopen. De foto's zijn van Henk.
