Norg de Stork Veldtoertocht 2003

Soms hoop je op een telefoontje, maar die blijft dan weg en ach maar goed ook. Waar ik ergens op gehoopt had dat ik gebeld zou worden dat het weer wel erg slecht was en wellicht beter een andere keer misschien. Die vrienden van me zijn bikkels en gaan gewoon en gelukkig maar want het was even heerlijk om na 2 maanden weer een tocht te doen.
Op internet de Stork Veldtoertocht 2003 gevonden en na een eenvoudige bewerking een wandeling van 26 kilometer van gemaakt en in Norg is het altijd mooi om te wandelen. Ook dit keer en om half tien op pad. Het duurde niet lang of we hebben al kletsend een afslag gemist en het bleek een voorbode te zijn voor de rest van de route. Maar goed op dat moment niets aan de hand gewoon een stukje terug en dan weer verder. Op het terrein van de gemeente camping begon het wat te regenen en moesten we goed opletten om de juiste paden te vinden. Maar uiteindelijk komen we verder en laten we Norg toch wat achter ons en lopen we in de richting van Langelo. Mooi gebied hoor en we hebben hier enige tijd geleden ook al eens gewandeld en toen meer in het voorjaar. Rondom Norg hebben we al heel wat voetsporen achtergelaten. Dan zegt Henk na een check op zijn telefoon "Het lijkt wel of we een rondje lopen" en even later ja ik herken een markant punt wat in even eerder ook al had gezien. Nou ja van alles al meegemaakt maar dit nog niet.
Bij deze route lopen de paden vrij dicht naast elkaar en al kletsend hebben we vast een reeds gelopen pad opgepikt en verder gelopen over de "blauwe lijn". De oriëntatie toch wat kwijt, maar wat puzzelwerk van Henk komen we weer op pad. Onderweg spreekt een voorbijganger ons aan of we op gps lopen en wat leuk. Zeker is het leuk, maar moet je de wel goed kunnen gebruiken en lezen. Uiteindelijk is het ook gemakkelijk, want een pad wat er niet meer was maar wel op de gps aanwezig was toch gevonden en bewandeld.  Wel een geluk dat we wampex ervaring hebben.
We waren gelukkig op het juiste pad en hebben even heerlijk warme choco, koffie en appelgebak met slagroom gehad. Score dit keer een 6,5 meer was het niet. Op dat moment begint de wind ook toe te nemen en later zullen we dat ook flink vernemen vooral die plaatsen waar we meer op de vlakte lopen. Via wat gekronkel steken we uiteindelijk het Noordse Veld met de wind vanaf de linkerzij tegen ons te beuken. Heel verrassend komen we een stel tegen die ik ken via Woonconcept en we vertellen dat we al vanaf half tien onderweg zijn, wat gelukkig wat indruk maakt. Maar na een kort gesprek vervolgens  wij ons pad richting Peest om daarna via een directe weg naar Norg te lopen. We komen toe de conclusie dat we eigenlijk te weinig stappen en over 3 weken gaan we zeker weer op pad. De tijd tussen de verschillende wandelingen zijn te lang en wordt tijd om er wat aan te doen. De route komt uiteindelijk uit op 25 km en de gevoelsafstand voor vandaag lijkt wel een dikke 30km.
De bospaden erg modderig, glad en moeilijk te belopen plus de regen die toch voor wat ongemak zorgt en de straffe tegen wind maakt dat deze mooie route voelt als of die 30km is.
Gezellig napratend in de kroeg onder het genot van een sportdrankje gaan we naar huis en duiken onder de douche om het zweet van de dikke 30km er af te spoelen.

Weer eens een rondje Fochteloerveen

Op zondag 30 september 2012 loop ik weer eens het rondje Fochteloërveen en moet zeggen het verveeld nooit. Het gezelschap is meestal weer anders, maar ook dat zou geen verschil maken, want het feit dat je zo vanuit huis door een mooi stuk landschap, mooi natuurgebied kunt lopen, is natuurlijk prachtig.
Het gezelschap voor dit keer is Henk, Hans-Pieter, Frouk en Menno, dus niet zo maar wat maar een groepje mensen maar allemaal oud basketballers, maar goed de tijd van top-basketbal ligt wel ver achter ons. Nu rustig stappen over de Drents, Friese paden en de onderwerpen gaan meer over herstel van kwaaltjes, bloeddrukken, suikers en dat soort dingen. Niet hoeveel scoor jij, maar slik je ook al minder pillen of gewicht verlies. Ook uiteindelijk wel winst punten, maat anders dan in de tijd dat we topbasketbal deden. Na diep nadenken kwamen er niet helemaal uit, maar ik bedenk nu dat het misschien wel de trainingen in sporthal Peelo waren op de donderdagavond. Je moest wel in topconditie zijn om de volgende dag fit op je werk te verschijnen. Maar goed de herinneringen kwamen wel weer boven en erg gezellig allemaal.
Het rondje van 23 kilometer loopt deels over een stuk Drenthepad en dat was goed te merken vandaag. Grote groepen wandelaars (vooral vrouwen) liepen deel met ons op of kwamen we tegen. Erg opvallend, want dit is eigenlijk de eerste keer dat het zo opvalt. Ben benieuwd of Karin van de Compagnonshoeve dit ook heeft vernomen. Zodra we weer van het Drenthepad afwaren was er weer rust op een enkele fietser na.
Ach veel valt er verder niet meer te vertellen, behalve dat het erg gezellig was en om maar weer eens de wijze worden van Hans Pieter te gebruiken "vooral in goed gezelschap" en dat was het zeker. Lekker de rust genomen en dat heeft z'n vruchten afgeworpen, want Menno herstellend van een hartoperatie en Frouk nog niet veel ervarig met 20+ dus hebben we ons aangepast. No problemo. Al met al heeft alles niet veel langer geduurd en ook nu waren we ruim voor donker thuis. Frouk heeft 23km op haar lijst staan plus een vermelding in het Zottestappers blog. Dat kan natuurlijk niet iedereen zo maar zeggen, want dan moet je wel een keertje mee stappen.

De vierdaagse van de IJzer 2012

Van 22 tot en met 25 augustus is de 40ste editie van de vierdaagse van de IJzer en mijn 3e versie. Henk en Frits stappen dit keer voor de 5e keer mee. Voor Henk en Frits betekent dit dat ze weer een medaille krijgen en ik een jaartal van deelname die ik op het lintje kan prikken. Wat schets onze verbazing dat ik als laatste in de sleur ook een medaille krijg. Zeker omdat ik blaarloos heb gelopen of de volgende dag jarig ben. Geeft niet een welkome herinnering aan de versie van 2012.

Dag van aankomst
De 21ste vertrekken we naar Oostduinkerke om daar ons te melden in het kamp. De auto van Henk volgeladen, ja echt vol als of weken weken op pad zijn, maar goed alles past en trekken naar het zuiden. Het was rustig onderweg tot Antwerpen en daar kwamen we in een kleine langzaam rijdende file terecht. Een beetje vertraging, maar we waren zat op tijd. Auto even op het kamp parkeren, aanmelden en een tent uitzoeken. De keuze viel op 3 wat achteraf een minder goede keuze bleek te zijn, maar goed dat je niet alles vooraf weet, dan kom je met een dubbeltje de wereld rond.

Alles uit de auto geladen en de slaapplaatsen ingericht, vervolgens melden dat we in tent 3 bivakkeren. Auto buiten het kamp ergens parkeren en op naar de centrale tent voor een Jupiler. Naarstig kijken we rond of we bekenden zien en de een na de ander wordt gesignaleerd. Bij oogcontact ook gegroet en "oh leuk zijn jullie ook weer aanwezig" zo iets. De omroeper kondigt aan dat de catering weer is geopend, maar wij nemen er eerst nog eentje.
We gaan naar de tent halen ons dienblad, bord plus bestek en gaan naar de tent waar de catering is. Gedwee laten we ons het eten opscheppen en gaan naar de centrale tent om daar een plek te zoeken om het te nuttigen. Rijst met vlees in een sausje en kervelsoep geloof ik vooraf. Prima te doen alleen voor Frits een vlees met een sausje, maar kale rijst. Ze zijn niet berekend op mensen die vegetarisch zijn. Best wel jammer, want zo ingewikkeld is het nu ook niet, maar goed hij klaagt niet. Het went kennelijk. Tja hoe zat het ook al weer, afwassen in drie stappen, namelijk bak 1, de ergste overblijfselen spoelen en leeggooien in een speciale bak, dan schoonmaken. Bak 2 de "echte" reiniging en onder de kraan afspoelen. We weten het weer, ach als ervaren ijzer stappers zit je zo weer in het ritme. Terug in de tent even de spullen afdrogen en opruimen. Klaar zijn wij.
De band zet de instrumenten klaar, sound check, snel wat eten en daar gaan ze weer. Leuke muziek, haast op 1 ritme door, dezelfde stem en waarschijnlijk ook dezelfde volgorde van de nummers van vorig jaar. Belangrijker is dat de dansvloer binnen de kortste keren gevuld is en er een gezellige sfeer heerst als wij onze Leffe soldaat maken. We overleggen even over hoe laat we moeten opstaan en morgen vertrekken we vanuit Oostduinkerke dus kunnen we "uitslapen". Dit hangt ook een beetje af af de kamergenoten in de tent en meestal worden de meesten ongeduldig, zodat je toch nog vroeg wakker wordt.

De eerste dag 22 augustus 2012
subtitel is: "Restanten die herinneren aan twee wereldoorlogen"
Startplaats Oostduinkerke, starttijd 8:30 en als het startschot valt lopen wij ongeveer het plein op, zodat we kunnen aansluiten. Een lange stoet stappers begint aan de 40ste editie van de Vierdaagse van de IJzer. Via een smalle paden loopt het lange lint van stappers naar het kanaal Nieuwpoort - Veurne, vervolgens gaan we door de straten van Nieuwpoort en komen we uiteindelijk bij het kanaal Plassendale - Nieuwpoort uit. Het lint heeft zich inmiddels meer uitgestrekt en ons tempo verhoogd, maar echter van korte duur. De snelheid die we lopen voelt niet goed, dus tandje langzamer en genieten van het kustlandschap rondom Nieuwpoort. De zon schijnt prachtig en er staat een heerlijk windje. Perfect weer voor mij en geniet van de omgeving. Voor Henk en Frits mag de wind wel wat liggen, maar voorlopig niet :). We lopen door tot Westende op 15 km, waar ook de controlepost blijkt te zijn. Tijd voor een broodje, flesjes vullen en vooral wat rust. Het gaat lekker relaxed en we genieten duidelijk van het duinlandschap en zien toch veel overeenkomsten met het Nederlandse kustgebied.  Ons pad loopt vervolgens door de duinen en zelfs over de duinen. Op dit punt ontstaat wat file vorming, omdat het pad zo smal wordt dat iedereen 1 voor 1 over de duin moet. Achter de top van de blanke duin wordt het prachtig en de fototoestellen komen te voorschijn. Ieder legt zijn eigen plaatje vast, maar ongetwijfeld allemaal even mooi. Via de duinen lopen  we langs oude restanten van bunkers. Daarna lopen over het terrein van een militaire basis en langs de rand van de IJzermonding Natuurreservaat. terug langs de haven van Nieuwpoort die vol ligt met bootjes. Mooi om te zien allemaal. Ja hoor daar is de garnalensoep voor Henk. Frits en ik staan een beetje uit de wind, zodat we niet hoeven mee te genieten van de geur van de overheerlijke garnalensoep.
We lopen richting de boulevard van Nieuwpoort en krijgen nog een beetje geschiedenisles over de slag bij Nieuwpoort. Hoe dichter we naar de kust komen, zien we opeens kunststof slakken opduiken die ook nog eens een behoorlijk omvang hebben. Slak-Slak en zet ze maar voor Hugo en Ewoud op de foto :). Vlak voordat we de boulevard oplopen, passeren we het 25 km punt en ook tijd voor een terrasje voor koffie en appelgebak. Nou dat was geslaagd en we stappen er nog vrolijk op los om de eerste omloop vol te maken. Het laatste stuk loopt door een prachtig gebied de Karthuizerduinen, Hannecartbos, Plaatsduinen naar de Witte Burg, waar ook het eindpunt is. In dat gebied lopen Henk en ik rustig verder terwijl Frits aan het bellen is. Vlak voor de buitenwijken van Oostduinkerke haalt hij ons weer in. Het laatste stukje is altijd weer verder dan je denkt of hoopt, maar ik krijg een wijze les hoe Belgische vaklieden in de jaren 1800 naar Parijs worden gehaald en dat alleen doen op moment dat ze daar ook hun eigen biertje kunnen drinken. Ach er werd maar een volledige brouwerij neergezet en was iedereen weer tevreden. Zo onderweg ff een leuk verhaal van een Belgische medestapper. Dan zien we al gauw de poort van de eindcontrole en daarna op weg naar de Mikke en Stella. Ik moet zeggen dat Stella er heerlijk inzakt na de 32 kilometer en de kop is eraf. Lekker gewandeld en daar proosten we dan ook op.
Het eten 's avonds was zeer matig en we besluiten om morgen naar Avekappele te gaan om ff bij te tanken. We kijken hoe de band het podium opbouwt en zien een grote bas, een cello, 2 guitaren en een stande drums verschijnen. Een ongebruikelijke opstelling, maar goed ff afwachten. Eerst maar eens wat aanhoren voordat we oordelen toch. Nou ja zeg wat een dijk van een band bleek het te zijn. Wilfried en z’n moaten heten ze!! Het was echt ff een avondje erg genieten van de muziek. Toch op tijd het laatste drankje, want we moesten wel weer erg vroeg opstaan :(

De tweede omloop 23 augustus 2012
subtitel "Via vele natuurgebieden met z'n allen naar Sixtus
Startplaats Poperingen betekent vroeg op. Het is nog donker wanneer ik mijn ogen voorzichtig open en wrijf even of ze echt open zijn. Ja echt het is nog niet licht, maar veel rumoer en gescharrel. We krijgen via een luide stem dat we rustig aan kunnen doen want voor de catering staat een giga lange rij. Nou dank voor de melding, dus niet, maar onze "vriend" in z'n Feyenoord pyjama geeft dit even op eigen wijze door. Maar goed onze "vriend" was sowieso nadrukkelijk aanwezig. Toch denken we dat een beste vent is. Op de automatisch piloot loop ik naar de wasgelegenheid. Het voelt nog koud aan, maar het zal een warme dag worden. Ontbijtje gehad, lunchpakketje gereed, veters gestrikt, zak op de rug en op pad voor de 2e wandeldag in de omgeving van Poperinge.
Op het marktplein van Poperinge scoren we in een cafe nog een kop koffie en wachten tot de eerste grote groep vertrokken is voordat wij vertrekken. De zon is inmiddels volop aan het schijnen als we langzaam aan Poperinge verlaten. Via kleine weggetjes lopen naar de Galgebossen en mooie paden leiden ons richting het dorpje Woesten, net voorbij de 10 kilometer punt. Deze route kenmerkt zich toch door de enorme hoeveelheid aan maisvelden en die beperken het uitzicht behoorlijk. Toch blijft de stemming goed en het enige wat ons rest is door stappen in de warmte. Het is nog niet zo warm als het bij de Mesa kan zijn wordt mij verteld, maar ik kan je verzekeren het is flink warm en voel dat mijn hoofd aardig verkleurt. Gisteren nog en aardig briesje, vandaag niets of bijna niets, dus stappen we bijna op de automatische piloot voort. Na de 25 kilometer loop ik in mijn eigen tempo wat vooruit en loop over een landgoed waar ook een uitzending van de Belgische Radio 2 bezig is. Leuk om te zien en moet zeggen dat de zangeres mooi zingt alleen niet mijn smaak. Vlak voor de 30km word ik door de beide mannen ingehaald. De laatste kilometers zijn weer erg hoppig. De hop staat er goed bij dit jaar voor zover ik kan zien, maar ben geen kenner van het bereidingsproces, maar meer genieter van het resultaat. Het duurt niet lang of we lopen Poperinge weer in en zijn opweg naar de vernieuwde grote markt om daar op ons vast adres een overheerlijk Hommelbietje te nemen. Voordat we naar de pendelbus gaan nemen we er nog 1tje om de smaak goed te onthouden :).  Terug in het kamp het gebruik van de avond, namelijk ff rusten, douchen en dan op naar de catering. Alleen nu is het  wat beter want we gaan naar De Reygaerd waar het goed eten is en zeker ook voor een vegetarische bourgondiër. Voldaan gaan we weer naar het kamp waar we nog een slaapmutsje nemen voordat we gaan slapen. Twee bruinen en een blonde .. erg lekker. Weer een dag voorbij en morgen kunnen we iets langer liggen.

Derde omloop 24 augustus 2012
subtitel Langs rustige wegen, steeds met zicht op de IJzertoren
Vandaag bestemming Diksmuide en we hoeven ons niet te haasten, want de bus gaat pas om 8:20 dus tijd genoeg om weg te komen. Helaas worden de meesten toch wat ongeduldig en staan vroeg op om later nog even rustig aangekleed op bed te gaan liggen. Het is niet anders ieder heeft zijn eigen manier om wakker te worden en zich voor te bereiden op de wandeltocht. We halen met gemak de 1e bus en als we in Diksmuide aankomen heeft het startschot allang geklonken en hebben we voldoende ruimte om ons eigen tempo te lopen. Helaas is het van korte duur, want we lopen de menigte achterop en langs de IJzer sluiten achteraan. Een lange erg lange lint met stappers loopt stroomafwaarst, waar we op circa 8 kilometer de IJzer oversteken en langs de andere kant een stuk teruglopen langs de rivier. Rechts richting Stuiverkenskerke waar we al weer 10 kilometer van de route achter ons hebben liggen. We nemen even de tijd om een mooi kasteeltje wat nu een luxe hotel is op de foto te zetten.

We lopen nog even door tot Pervijze en nemen daar een broodje. Circa 12/13 kilometer hebben we afgelegd, op een muurtje in de schaduw eet ik mijn broodje en kom in gesprek met een Belgische vrouw. Die is wat bezorgd over een knulletje die een flesje Jupiler drinkt. Vraagt aan een soldaat die bij het groepje hoort hoe dat zit, krijgt antwoord in onvervalst plat Vlaams, waar ik geen biet van begrijp. Ik zeg dit ook en krijg de vertaling "Hij is jong genoeg om te sterven, dus is hij ook jong genoeg om te drinken". Waarschijnlijk niet de juiste bewoording, maar wel in die strekking.  Tja wat moet je ervan zeggen. We pakken de spullen weer bij elkaar en gaan op pad naar Diksmuide en zijn weliswaar het zicht op de IJzertoren kwijt. Toch zullen we vanuit alle richtingen een blik kunnen werpen op de baken van Diksmuide. De zon doet weer flink zijn best en tussen de velden, het mais is het af en toe flink warm. Minder heftig als de dag ervoor, maar toch voldoende om het warm te krijgen. In Lampernisse zitten we op 20 kilometer en zoeken we de schaduw van de bomen die bij een kerk staan  op om daar weer een broodje te doen. Lekker relaxed liggen we daar en het broodje de banaan smaakt prima. Heerlijk en haast met tegenzin pakken we de spullen weer bijelkaar om verder te stappen.  Achter ons klinkt het "gezang" van een groep militairen en ik denk, nee niet voor mij en stap even flink door. Kom in een lekker ritme, zet het voort en laat me niet vangen door de zon. Het gaat prima en vlakbij het de 25 km markering bij een watervulpunt wacht ik op Henk en Frits. Duurt niet lang of ze komen er aan. De toren is nu met regelmaat zichtbaar en met een omtrekkende beweging lijken we er omheen te trekken. Heel irritant als je weet waar je heen moet en je komt nauwelijks dichterbij. Af en toe lijkt het of je er vanaf loopt. Vlak voor Oud Stuivekenskerke krijgen we een blikje ijsthee, maar ik geef de voorkeur aan een ijsje. Die gaat er lekker in en zodra die op is stappen we verder om een poging de IJzertoren te bereiken. We worden langs de  Reigersvliet gestuurd om vervolgens weer bij de IJzer uit te komen. Als we langs de IJzer lopen komt toch langzamerhand de IJzertoren dichterbij en jaar hoor, Bij het oversteken van de IJzer staat de toren daar levensgroot lelijk te zijn, maar wel betekenisvol.
Daar is dan uiteindelijk de poort voor de eindcontrole op het marktterrein en we laten ons registreren. De zoektocht naar een terras loopt op een teleurstelling uit, maar was ook voorzien, dus hadden al afgesproken om bij de Mikke in Oostduinkerke een biertje te drinken.Gelukkig rijdt de bus eerst langs ons kampement en steken we de straat over om een plek op het terras te zoeken. Geen probleem in tegenstelling tot woensdag is er nu plek zat. We besluiten om een Orval te drinken en die zak er zeker lekker in. Prima biertje, maar heb toch liever een blond biertje. Daarna nemen we een Brugse Zotte, verrassend misschien wel maar erg lekker.
Terug op het kamp weer rusten, douchen en eten (rijst met een sausje champignons en vlees) en zowaar best lekker. De band is dezelfde die we vorig jaar ook hadden en speelt lekker middle of the road dansmuziek. Henk laat zijn voet controleren op een vermeende blaar, maar gelukkig niets aan de hand. Allemaal nog blaarloos en dat is mooi. Ik ga op tijd naar bed, want ben moe. Hakken de kilometers er dan toch flink in, want is eigenlijk nog niet eerder gebeurd. De volgende ochtend is het wel weer erg vroeg op, want Ieper ligt niet naaste de deur.


Vierde omloop 25 augustus 2012
subtitel: "Via het kanaal 'Ieper - Komen' naar Henegouwen"
Het wordt een heel verhaal en loop voor mijn gevoel de vierdaagse op papier nog een keer. Geen blaren op mijn voeten maar blaren op mijn vingers. Ach als ik het in de donkere dagen voor kerst de verhalen nog eens teruglees, ben ik het allemaal al weer lang vergeten en blij dat ik vandaag heb doorgezet. Anders blijft het toch maar liggen. In Ieper scoort Henk koffie en "dringt" zelf voor op onze "vriend" met zijn Feyenoord pyjama, zo horen we later. Nou ja hij had zijn aandacht overal bij behalve de koffie. Toch denken we dat hij een beste vent kan zijn. Niettemin de koffie smaakt goed en zelfs naar meer. Tegen 8:30 lopen we naar het marktplein en sluiten aan. Langzaam komt de meute voor de laatste dag opgang om de laatste kilometers  af te leggen. Twijfelachtig vandaag de regenjas aanmoet of niet. Eerst maar niet, want kan altijd nog. Met enig begrip haal ik de stappers in die last hebben van een blaar en toch zichtbaar moeilijker lopen.
Gelukkig dit keer niet voor mij en klop het gauw af, want we moeten nog 32 kilometer. Volgens een stel die bij ons in de tent slapen, wordt het vandaag glooiend. We zullen zien hoe de omloop vandaag gaat en door de heuvels zal het landschap er beter uitzien dan de afgelopen dagen. Dat was overwegend maisvelden en nog eens maisvelden. De lucht betrekt en ik doe de regenjas maar aan. Zo zal het vandaag vaker vergaan, mooi weer jas uit, regen jas aan. Hoort erbij zullen we maar zeggen en de afgelopen dagen hebben prachtig weer gehad. Wel wat warm maar toch lekker zonnig af en toe een lekker windje.
We stappen er nog lustig oplos, maar met de meute mee. Na de eerste sampling (bevoorrading) komt er wat meer ruimte. Na de sampling gaan we het door een Molenbos langs de Palingbeek en vervolgens richting door Hollenbeke, langs het spoor richting Houthem (provincie Henegouwe). In het dorpje nemen we een pauze en doen we wederom een broodje. Waar? Zoals zo vaak bij de kerk op het muurtje om toch ff de voeten vrij te laten bungelen (Lukt ook voor Henk) als we het spoor oversteken loopt het pad langs (raad eens) een maisveld. Toch in de verte meer glooiing, maar niet heuvelachtig. Beetje als de Hondsrug misschien of Noord Limburg. Via zandpaden lopen we het 15 kilometer punt voorbij en het gaat goed. Andere jaren begon ik met aftellen, maar dit keer niet aangedacht, gewoon door want het gaat nog steeds goed. Tussen Ten Brielen en Zandvoorde lopen we weer over de provincie hobbel die West Vlaanderen en Henegouwen van elkaar scheidt. Plusjes en minnetjes op de kaart :). Naar Zandvoorde toe is er een redelijke stijging, niet vals plat maar net iets meer zeg maar vals plat plus. Lekker weer daar en droog dus maar even weer een pauze. We zitten op ruim 21 kilometer. Een doedelzak groepje probeert boven de kerkklok uit te komen, die gaat luiden te aankondiging van een trouwerij. Geloof me de kerktoren wint ruimschoots. Komisch (sneu) om de zien. Het bruidspaar komt in een strechted limo aan wat haast op een pantserwagen lijkt. Het A-team komt er niet uit, maar we zijn ook niet geïnteresseerd hoe het bruidspaar er uitziet en lopen rustig verder. Na Zandvoorde komen we in de bebossing van het Passendaleveld. Een mooi gebied en prettig om de wandelen daar vooral omdat we lekker opschieten. We passeren de 25 kilometer als de weg langzaam kronkelt richting Zillebeke en daarna Ieper waar het eindpunt wacht. Zover is het nog niet, maar de laatste kilometers. Qua regen zit het venijn wel in de staart want vlak voordat we in Zillebeke zijn krijgen we een giga bui op ons. Hoewel het meeste langs ons valt worden we behoorlijk nat. Gelukkig duurt het niet lang, maar het was wel ff heftig. Jas toch nog even uit en ja hoor daar is de poort voor de eindtijd. We moeten nog een flink stuk lopen en dat is vast als altijd weer verder dan we denken. Helemaal langs de Zillebekevijver onder de ringweg door en nog een stuk over het bedrijventerrein en daar zien we het eindpunt.

We done it again !!

We lopen door naar de stand waar de herinnering wordt uitgedeeld en zowaar alle drie een medaille. Ik weet niet of de ook voor mij bedoeld was, maar ik heb hem na 3 keer ook wel een beetje verdiend vind ik zelf. We proosten met een lekker biertje Kapittel Wattou op de goede afloop. Tevreden zitten we te kijken en waarschijnlijk blaarloos, nou ja geen reden om naar de EHBO te gaan. Ook nu nemen we nog een tweede, voordat we het centrum in lopen. Het thuisfront informeren zoals iedere dag via Facebook en Twitter en krijgen al gauw de nodige felicitaties. Toch een mooie manier om het thuisfront te informeren. We lopen door de Menenpoort in Ieper en leggen een roos neer ter nagedachtenis van de slachtoffers tijdens de eerste wereldoorlog. We zien nog net een stukje van het defilé en stappen de pendelbus in.

Laatste avond en terug naar huis
subtitel "Het was weer mooi, maar ook goed om thuis te komen"
Als we terug op het kampement in Oostduinkerke komen is het één en al bedrijvigheid van inpakkende mensen die weer naar huis gaan. Wij vertrekken morgen en gaan na het opfrissen nog een pizza eten in Oostduinkerke Bad. Normaal is het erg druk daar, maar kennelijk heeft ook België toch iets last van de crisis. We kunnen direct aan tafel en voordat we de definitieve keuze hebben gemaakt, zijn er drie verschillende van de bediening aan tafel geweest. "Heeft u uw keuze gemaakt?" Kennelijk wordt het nog druk of een foutieve planning. Het eerste, want nadat we de pizza op hadden, werd het drukker. We nemen nog ijs na, wat niet echt in dank wordt afgenomen, zo leek het tenminste. De "fabrieksijsjes" (term van Frits) werden in no time geserveerd en de smaak was goed hoor.

Toen we terugkwamen in de feesttent was het nog verrassend druk en vooral gezellig. Vorig jaar was het ook gezellig, maar ook nu en de DJ had er ook zin in. Goede muziek en veel sfeer, maar bij ons slaat de vermoeidheid toe en trekt het bed. Gedurende de nacht waait de wind onstuimig over de tent en klappert het aan alle kanten. Af en toe denk ik dat de tent het begeeft, maar gelukkig maken wij het dit jaar niet mee. Om 7:15 of zo gaan we naar ons adresje om te ontbijten en voor weinig krijgen we koffie en genoeg broodjes om de reis naar het noorden aan  te gaan. Om circa 13:00 uur zitten in Smilde en voorlopig voor de laatste keer proosten we op een geslaagde IJzer en mijn 56ste verjaardag. Karin komt even later binnen van de fitness en Jeroen komt ook binnen terug van Mysteryland. Zo zit Miriam alleen en zo in eens zitten we met z'n allen na te praten over de belevenissen van de afgelopen week of weekend.

Dwalen over het Hijkerveld

Vandaag 15 augustus heerlijk gewandeld samen met Henk en Frits. Een nieuwe route gemaakt op de computer en geladen in de GPS en ik was erg benieuwd wat het zou worden. Uitgetekend op de topografische kaart is de route 22 km en is een mooie afstand om vooraf aan de 4 daagse even te stappen. Om half tien zoals afgesproken waren de mannen hier en na een kopje koffie gaan we op pad. Direct naar de Molenwijk en gaan het fietspad op richting Smilde, totdat we bij de Eekhoutswijk zijn, daar slaan we links af. Voor de eerste boerderij slaan we rechts af een ruiterpad op, die uiteindelijk op de Suermondsweg uitkomt. Mooi stukje bos en we hebben al van aller handen zaken bij de kop gehad. Olympische Spelen uiteraard, maar ook ligfietsen en het op fiets naar het werk gaan natuurlijk. Voor mij geen probleem, want fietsen is niet mijn ding. Henk heeft het wel eens gedaan, maar is er mee gestopt en Frits fietst ook niet meer naar zijn werk. Heel simpel is met de vut gegaan, het betere werk. Via het Kylotsbosje gaan we meer richting Hoogersmilde en zien de tv toren in de verte. Na enkele kilometers en naast ons in de velden zwoegende boeren slaan we links af richting het Hijkerveld en de oude vloeimeer van de aardappelmeelfabriek in Oranje. Het zogenaamde Diependal en hier meer info over dat uniek stukje natuurgebied.

Diependal bestaat uit het vloeimeer van de voormalige aardappelmeelfabriek Oranje en een achttal vloeivelden. Het vloeimeer is een bedijkte laagte waarin vroeger proceswater uit de fabriek werd gepompt. Het functioneerde als bergingsbassin, waaruit het vervuilde water ter zuivering naar het vloeiveldencomplex kon uitstromen. Van dit voedselrijke afvalwater leefden miljoenen kleine waterdiertjes, die op hun beurt weer als voedsel dienden voor grote aantallen watervogels. Via een stelsel van bezinkingsvakken stroomde het water uiteindelijk deels gezuiverd af op het oppervlaktewater in het Oranjekanaal. Door de steeds wisselende waterstanden en de voedselrijkdom vormde het gebied een aantrekkelijk biotoop voor steltlopers en watervogels. De voedselrijkdom van het water is sinds de sluiting van de aardappelmeelfabriek in 1980 geleidelijk afgenomen. De wisselende waterstanden worden dankzij een door windmolens gestuurde watercirculatie door de vakken in stand gehouden. Er zijn veranderingen in aantallen van de verschillende bezoekende vogelsoorten opgetreden. Veel soorten steltlopers die het moesten hebben van de voedselrijkdom van het gebied, nemen in aantal af. Maar doordat het water schoner en helderder wordt, nemen de viseters onder de vogels juist weer in aantal toe. Aalscholvers bezoeken het gebied tegenwoordig dagelijks. Alle Nederlandse futensoorten, inclusief de zeldzame Roodhalsfuut, brengen hier nu hun jongen groot. Zelfs Visarenden worden geregeld waargenomen. Bijgevoegde tabel geeft een indruk van de soortenrijkdom van dit unieke vogelreservaat. Aangezien de mate van rust mede bepalend is voor de vogelrijkdom is het terrein niet toegankelijk voor bezoekers. Wel bestaat de mogelijkheid om het gebied te bekijken vanuit een midden in het reservaat gelegen vogelobservatiehut, die via een ondergrondse tunnel te bereiken is.
De vogelhut is te bereiken door komende uit de richting Smilde langs het Oranjekanaal, bij het begin van het dorp Oranje links af te slaan. De afslag naar de vogelhut is vanaf het Oranjekanaal bewegwijzerd.
Vanaf half april tot en met september is de vogelhut in de weekeinden van 10.00 tot 18.00 vrij toegankelijk. Buiten de openingstijden is de hut op afspraak door groepen te bezoeken.
Voor meer informatie over Het Drentse Landschap: www.drentslandschap.nl

We zijn even in de vogelhut geweest en mooi overzicht vanuit de hut over de plassen. Ik had het nog niet eerder gezien en kan me voorstellen dat het tijdens de vogeltrek er mooi en druk met vogels is daar. Het pad liep verder langs het Diependal en we komen steeds dichterbij het Hijkerveld.
Het was geen eenvoudig pad om te bewandelen, maar we worden beloond met het zien van een Ree zomaar in het weiland. Henk is ook niet meer de snelste, want voordat hij zijn fototoestel had wat hij alweer vertrokken. Jammer maar geeft niet, het beeld ligt in onze herinnering. Tja daar stonden we dan een dooplopend pad en wat nu. Terug is niet direct een optie en we gaan maar over het hek. Henk met zijn lange benen stap er boven op, zodat de korte pootjes van mij en Frits er over kunnen stappen en ook nog zonder al te veel problemen. Van het pad af dus ff goed kijken op de GPS. Een doorsteek naar de andere kant brengt ons weer op het juiste pad. De stilte is hier duidelijk hoorbaar en ook weer zo dicht bij huis. Voor we hete weten dwalen we over het Hijkerveld en genieten van de bloeiende heide. Ik hoop dat Frits en Henk de foto's snel sturen, want dan kan ik die toevoegen aan dze blog :) nou ja anders een later tijdstip.
Het Hijkerveld steken eigenlijk dwars over en steeds over een "oud" pad, maar de blijven steeds op route lopen. Frits blijft even hangen om wat foto's te maken denk ik en wij slenteren haast verder. Een heerlijk gevoel van onthaasten krijg ik, maar goed het weer werkt ook fantastisch mee. Heerlijk dwalen over het Hijkerveld in een zee van rust zomaar midden in augustus, wat wil je nog meer.
Uiteindelijk bereiken we het fietspad wat door het Hijkerved loopt en slaan daar linksaf richting Laaghalen. Onderweg bij een stel ruige grazers staat een bankje, waar we ff een broodje doen.
Lekker in de schaduw staan ze te herkauwen en wij lekker in de zon te genieten van een broodje. Toch beesten die ontzag afroepen en waar je best een omweggetje voor wilt maken zo blijkt uit de verhalen en de eerdere ervaringen.
Na het broodje gaan we verder richting Laaghalen en al kletsend let ik niet op en blijven we ten onrechte het fietspad volgen, waardoor we het afsnijden bij het doodlopende pad weer goedmaken. We volgen eens tuk van het Drenthepad en in plaats van rechts af te slaan richting Hooghalen gaan wij rechtdoor richting het schietterrein van defensie. Mooi rustig weggetje met volop schaduw wat ik prettig vind. Op dat punt is het nog zo'n 7 kilometer te gaan en de route is nu al geslaagd, maar ik moet zeggen dat het weer enorm meewerkt. Lekker windje en volop zon, ideaal. Ondertussen hebben we het over de IJzer gehad, beetje politiek en  de vakantie van Henk vooral.
Op de planning staat een doorsteek op het Witterveld (defensieterrein), maar de vlag van schietoefeningen stak uit dus dit ging ff niet door. Jammer nu omlopen over de Eekhoutswijk en dat is de reden dat we uiteindelijk op 25 kilometer uitkomen. Dubbel jammer omdat de doorsteek veel rusitger was dan de Eekhoutswijk alhoewel zoveel auto's of trekkers komen hier niet langs. Het is overigens beter om die tegen te komen dan een verdwaalde kogel of een MP met een beste boete.
Op het fietspad van de Eekhoutswijk tot Witten nemen we nog even een pauze voor een broodje en de picknickbank staat volop in de schaduw, dus koelen we lekker af, voordat we aan de laatste 3 kilometer beginnen. De Duikersloot en de Hoofdweg zijn de laatste wegen die we vandaag bewandelen, vervolgens drinken we thuis een lekker koud biertje en kijken terug op een mooie route onder perfecte omstandigheden.

Foto's

Rondje Fochteloërveen plus wat extra

Vanuit huis is het rondje Fochteloërveen (20km) prettig om te lopen, maar had mijn zinnen gezet op 30 kilometer. Dus even kijken of ik de route ook kan uitbreiden en gelukkig geen probleemon. Ook een loopmaatje van de dag gevonden en prettig gezelschap moet ik zeggen. *Lach nu* ja mijn grote broer Meindert, tja mijn andere broer is herstellend van een verjaardagsfeestje van de avond ervoor.  Oh Henri heeft op de dag ervoor ook nog een stuk hardgelopen dus dat was misschien wel de voornaamste reden. Goed maakt allemaal niet uit, Meindert en ik op stap voor het rondje Fochteloerveen en nog wat exta lussen er bij aan. Totaal 30 kilometer dus een goede voorbereiding op 4 daagse van de IJzer straks eind augustus. Meindert wordt bij ons gebracht en geen tijd voor koffie, maar direct op pad. Het weer was goed dus niets staat in de weg om lekker te stappen.
Stukje stroomafwaarts langs de Drentsche Hoofdvaart en de Jonkerswijk op richting Friesland. Aan het eind van de Jonkerswijk ga ik normaal rechtdoor richting Ravenswoud, maar nu links af richting Appelscha. Mooi smal weggetje tussen de maisvelden en voordat we bij de brug zijn moeten we links af een pad in. Dit stuk is dus uitgezet vanaf de topografische kaart op de computer, dus je bent dan niet helemaal zeker wat je dan tegenkomt. We komen een fietspad tegen, maar de GPS geeft aan dat het pad verderop ligt. Dus stappen we vrolijk verder. Genoeg te kletsen en geen vuiltje aan de lucht, maar dan zien we het pad. De GPS geeft dus echt wel aan dat we hier langs gaan en we denken oon iets van een pad te herkennen. Als ik de film ff terugdraai denk ik waar was dat dan, hoe zag het er ook al weer uit. Maar we hebben alle twee wampex ervaring en nadat we tevergeefs gezocht hebben naar een kapmes trekken we verder. Geen van beide denkt aan het fietspad wat we voorbij zijn gelopen, ja toe we bijna halverwege waren. Eenmaal weer op de verharde weg zagen we hoe onze schoenen eruit zagen. Kletsnat, maar goed droogt wel weer en we trekken verder richting het Fochteloërveen. We komen in een stuk bos en daar is het heerlijk stil en na zo'n dikke 7 kilometer vinden we een bruggetje waar we uitgebreid koffie drinken met een plak koek erbij. Ok geen appelgebak, maar zakt er lekker in en de koffie ook. Wat echt opvalt is de stilte en denken nog eens aan die arme westerlingen met het schaarse natuur in de buurt, maar met altijd herrie in de buurt.
We laten het bruggetje achter ons en gaan verder richting het Fochteloërveen. We komen bij een pad die we volgens de route in zouden moeten, maar die heeft veel weg van het jungelpad die we inmiddels achter ons hebben liggen. Even checken of er alternatieven zijn en ja hoor we kiezen een ander pad en achteraf ook een mooi nieuw aangelegd bos allemaal in de buurt van de uitkijktoren. Over het fietspad naar het Fochteloërveen en tja we waren niet meer de enige die onderweg waren. Het aantal fietsers namen behoorlijk toe, maar de gewone toerfietser is toch heel wat anders dan de groepswielrenners die op de zondag altijd een toer de France proberen te rijden. Acher de groep komt een man van 87 rijden en zegt ons "Laten ze maar eens zien dat ze op dezelfde leeftijd van mij ook nog zo rondrijden". Gelijk heeft ie en petje af en diepe buiging.  Kort daarna zien we een man de lucht in turen en vragen waar hij naar kijkt. Stom dat we dat zelf niet zagen, maar uiteraard naar een ooievaar. Wij kijken maar zien niets, maar goed hij ziet ze wel vliegen en levert bewijs door snel een foto te maken met zijn toestel en giga telelens. En ja hoor het bewijs is geleverd.
Voordat we het Fochteloërveen doosteken nemen we een broodje aan een picknicktafel. Als we net zitten komt er een Belgisch gezin bij ons zitten en gaan uitgebreid lunchen. Ze hebben een schoon huisje op het Grote Zand in Hooghalen. Er gezellig was deze korte ontmoeting en maar dat is ook het mooie van wandelen.  We steken het Fochteloërveen over waar overigens de heide al een beetje in bloei is en komen uit in het Bankenbosch. Mensen zitten te lunchen op bankjes en genieten zichtbaar van het mooie weer. Wij ook en bespreken ondertussen een reorganisatie en dat het een herhaling is op een thema van een eerdere poging tot reorganiseren.

Het blijft druk met fietsers en wij stappen vrolijk verder. Het Sint Michielsgestel probleem wordt besproken (voor details vraag Meindert) en voor we het weten zijn we alweer bij de sluis en het bruggetje vlak bij de gevangenis van Veenhuizen. Ook weer veel vissers en fietsers die daar een weg zoeken of een broodje eten. Hier begint de tweede extra lus en gaan richting Huis ter Heide over het fietspad. Gelukkig is het niet heel erg druk met auto's of fietsers, maar wel een lange saaie weg. Eindelijk komen we bij de afslag richting het Esmeer, mooie brede laan met enorme beuken. Aan het eind van de laan zien we het Esmeer en lopen we erom heen tot het picknickbankje. Er zitten twee andere wandelaars te lunchen en uiteraard was het geen probleem dat we erbij mochten zitten. Ook hier ontstaat een gezellig gesprek, maar voel dan getril in de broek. Een SMS van Henri en vraagt hoe het gaat, nou goed, want we hebben het prima naar onze zin. Maken van alles mee iedere keer interessante gesprekken, dus geen vuiltje in de lucht. De zon staat iedere op de juiste plek, maar ook weer niet. Nou ja wij vermaken ons prima en veel Kodak momenten onderweg.
Broodje op en appeltje voor onderweg en wensen de dames een prettige wandeling verder. De batterijen voor de GPS laten het afweten, maar gelukkig is het bekend terrein en voor we het in de gaten hebben zijn we al op de Meesterswijk op weg naar Bovensmilde. Kort eroor toch een klein dipje, maar gelukkig van korte duur. Op de Meesterswijk moeten wel goed ingesprek blijven want die is erg lang en saai. We slaan ons er doorheen en gunnen ons zelf een ijsje. Helaas cafe The Bridge is dicht en gaan nog even zitten op het bankje bij de brug. Ach en voor je het weet zit je lekker aan een sportdrankje en proosten op de mooie tocht die we vandaag hebben gelopen. Oh de statistieken over het lopen nou ja niet zo ingewikkeld gewoon lekker gelopen en verder voor donker thuis.

Klaverbladtocht te Uffelte

8 juli 2012 is volgens de weerberichten vooraf niet zo'n geweldige dag wat het weer aangaat. Ik heb voor de zekerheid op zaterdag een mailtje gestuurd of het bekend was dat het weer wat minder kan zijn tijdens het wandelen. Nou ja dat was geen probleem, alleen het werd uitgelegd dat ik geen zin had aan het wandelen. Nou ja zeg, ik kom met het voorstel om deze tocht te lopen en dan zelf er voor weglopen. Maar goed om 8:30 waren ze hier om mij op te pikken en gaan we naar Uffelte. Nadat we ons hadden ingeschreven gingen we op pad. Wij denken dat je zelf mag kiezen, welke route je wilt lopen maar niets is minder waar. Wij hadden ingezet op de rode en de blauwe, maar we begonnen met de gele en bij terugkomst bij de basis kregen we de blauwe route mee. Nou ik kan je melden dat beide routes erg leuk waren. De gele route dus ook, maar niet onze keuze. Maar goed dat je niet altijd zelf moet kiezen, want dan mis je achteraf de mooie stukken. We steken de Drentsche Hoofdvaart over en lopen richting Rhebruggen, maar als we goed de "oude vaart" zijn overgegaan slaan we rechtsaf en lopen richting Havelte. In de weilanden meeuwen, maar ook veel Ooievaren. Als je in Meppel werkt is het niet meer bijzonder, maar anders wel kan in me zo voorstellen.
Het lopen gaat goed en al genietend van het mooie weer stappen we er vrolijk op los. Uiteraard met verhalen over de Mesa en dat het jammer is dat ik niet de Mesa heb gelopen. Klopt ook wel, maar goed er komt nog wel een andere keer. Ook vanzelfsprekend de opmerkingen dat ik de Mesa ook wel had kunnen lopen, maar goed het zij zo. Voor vandaag loopt het lekker en ik hoor graag de verhalen aan en soms ook de minder leuke dingen, maar ben nieuwsgierig naar de zus van de zussen. Hopelijk loopt ze ook de IJzer mee en dan maar hopen dat je even achter haar loopt ;).
Voor we het weten gaan we de "Oude vaart" weer over en kort daarop op de Drentsche Hoofdvaart. We komen niet echt de kern van Havelte in, maar laten Havelte feitelijk links liggen. Bij de kerk is de stempelpost, waar we ook kaas, wortel of komkommerschijfjes kunnen eten. Nou ja de schijfjes waren zo groot als sjoelstenen en vielen er lekker in. Stempeltjes gescoord en verder stappen naar de start en finish om daar de volgende routebeschrijving te krijgen. We lopen overigens meer over bospaden en de omgeving is nog steeds erg mooi. Deze omloop hebben we het niet gezegd, maar wat wonen we toch in een mooie provincie. Dat mag gezegd worden.
Een dikke kilometer voor het einde van de gele route begint het stevig te regenen. Regenkleding aan gewoon verder, schuilen helpt niet want daarvoor zijn de buien te heftig. Nat komen we bij het startpunt van de 2e route en benieuwd welke route we nu mogen lopen. Zoals gezegd de blauwe route en vooraf ook een keuze van ons. Een ruim rondje Holtinge zou je het kunnen noemen. We vertrekken met regen, maar na een dik halfuur is het ook alweer droog en doe ik de regenjas weer uit. Rechte wegen door het bos en ook hier is het mooi, niet vreemd natuurlijk want we lopen door de mooiste provincie van ons land :). Het Drenthe pad loopt hier ook langs en als we weer een keer een stuk hiervan gaan lopen zullen we ongeveer hier uitkomen. Op dit moment zijn we in Ruinen, maar goed dat zien we wel een keer hoe dat uitpakt. Oh had ik het al gemeld, dat de Mesa dit jaar erg mooi was? Nou ik kan je melden dat de Mesa erg leuk is om te lopen. Oh Frits heel attent heeft voor Henri nog een folder over de  IJzer meegenomen, zodat hij het na kan lezen hoe mooi die is.
De klaverbladtocht van Uffelte daar gaat het nu over, smalle bospaden en af en toe flink bukken (voor Henk iets meer dan Frits en mij) maar flink sluip door "kruip" door. Midden in het bos vinden we de mannen van de stempelpost. Bankje met 2 kussentjes, campingtafeltje met de wortels en sjoelschijven, maar de kaassbrokken in de koelboxje. Stempel gescoord, kaas en een schijf, drinken hadden we nog dus stappen we verder. Het begint weer te druppelen en vervolgens echt regen. Toch de regenjas aan en e laatste 4 kilometer in de regen. Tja het kan verkeren zeggen ze dan en echt ook al valt het meeste naast, maar van de rest word je echt wel nat. So what erg storend is het nu ook weer niet. Het is echter wel heel erg rustig alsof het lijkt dat een hele "bult" mensen toch niet verder de tocht hebben aangedurft door de regen. Ik ben wel blij dat we verder zijn gegaan omdat het toch erg mooi is. De laatste kilometers lopen we door het open veld en ondanks de regen zit de moet er goed in, maar komt omdat de zus van de zussen aan de orde komt. Was het maar vast de IJzer kan nauwelijks wachten, maar stemming is goed.
Tja nu komt een pijnlijk onderwerp. Wij melden ons af en krijgen klaverblad in een flesje mee. Leuk idee en ben er blij mee, ondanks dat ik er genoeg van in mijn grasveld. Het gebaar daar gaat het om. Maar er is geen tijd om af te sluiten met een sportdrankje omdat Henk geen ruzie wil met zijn dochter. Of was het anders dat hij toch zelf snel naar zijn jarige kleinzoon wil feliciteren. Nou je moet het zelf maar invullen. We hebben lekker gestapt, het was gezellig en daar gaat het om. Lekker op tijd weer thuis. Maar goed door die verjaardag komen die foto's van Henk wat later, maar zodra ik die heb worden ze toegevoegd.
Volgend jaar weer en dan zien of we dan de andere 2 routes kunnen lopen.

de 2e vierdaagse ook niet :(

Op 6 januari van dit jaar tijdens de 1e wandeling geef ik stoer aan dat ik met Henk en Frits naast de IJzer ook de Drentsche 4 daagse en de Mesa in de Ardennen mee ga wandelen. Heel stoer, maar uiteindelijk loop ik er maar 1tje namelijk de ijzer.
Tja ik volg een fit worden programma via de fysio en volgt de adviezen van de deskundigen op en op advies van de fysio zou een 4daagse daar niet inpassen. Niet dat ik het zou kunnen volhouden, maar voor de opbouw van de conditie is het niet goed, meer een afbraak. Dus een dikke streep door het voornemen van 6 januari en dus maar de adviezen opvolgen van de fysio's en het gaat goed. Het gaat gestaag maar de conditie test 6 weken na de 0 meting gaf een verbetering aan, vooral de hartslagmeting. Van matig nu terecht gekomen in gemiddeld en stiekum aan wordt het beter. Dus het is allemaal niet voor niets. Het gaat er behoorlijk anders aan toe invergelijking met een fitnesscentrum, maar de begeleiding is vele malen beter. De controle bij de huisarts is ook goed, allemaal positief, alleen nog geen vierdaagse gelopen. Dat is wel vet balen, want op 6 januari had ik er best zin in en ook trots van wat ik zou gaan doen. Al met al er niet van gekomen, maar toch ook weer niet ontevreden. Zojuist terug van een rondje Witten ruim 13km en rustig begonnen, uiteindelijk binnen de maximale hartslag gebleven. Dat is waar de fysio's op hammeren, blijf binnen de maximale hartslag. Op moment dat ik een goed tempo had bleef mijn hartslag constant en dat was prettig om te vernemen. Mooie signalen dat als goed vooruit gaat.
Maar goed uiteindelijk de 2e vierdaagse ook niet gelopen. Had ik best kunnen doen, want de 1e dag via de SMS uit de Ardennen: "Was een mooie tocht met mooi weer. Niet al te lastig. Was voor jou ook goed te doen" en de 2e dag "Ging weer goed, route was goed te doen voor jou" De 3e dag was de mooiste en waarschijnlijk ook de meeste hoogte verschillen en niet geschikt voor mij, maar daar wordt niet over gerept. Maakt niet uit ik ben er niet bij helaas en zat de hele week op kantoor. Nou ja volgende jaar of een andere 4 daagse op eenlater tijdstip.
Ik weet 1 ding zeker de 3e ijzer ga ik zeker lopen en die is eind augustus en voor die tijd gewoon bezig blijven lekker stappen en geen gezeur. Komende zondag lopen we de 20 km van het klaverblad in Uffelte en ik heb er wel zin in.