Weer met een oud collega ..

Vandaag weer een wandeling gemaakt met een oud collega en heeft niets te maken met de leeftijd. Ik kijk wel link uit. Patricia van personeelszaken bij SWC en één van de gewaardeerde collega's. Ook tijdens lastige tijden vond ik het zeer prettig dat zij vanuit personeelszaken was toegevoegd en niet iemand anders. Maar goed dat waren tijden van vroeger en uiteraard hebben we over SWC gesproken, maar het is niet de moeite waard om het hier te melden.
Wandelen is een heerlijke bezigheid en vooral met prettig gezelschap en we waren het gelukkig beide eens met deze stelling. Op maandagmorgen om 9:00 uur in Frederiksoord afgesproken en was geen probleem. Hartelijk weerzien, want het was inmiddels een jaar geleden. Alles goed, GPS aan, en op pad. Patricia vertelde over haar activiteiten als sportmasseur en de ontwikkelingen om daar verder in te gaan. Mooi om te hoor en zo te horen weet ze heel goed wat ze wil en dat is ook erg belangrijk. Ondernemersplan, overleg met UWV en al dat soort dingen. Dit zijn ook zaken die ik tegen ga komen wanneer 'gedachten laten lopen' meer vorm gaat krijgen. Ik verneem toch wel dat het economisch herstel toch niet zo ver is dat bijvoorbeeld de plannen die Minister Asscher voor ogen heeft in de praktijk ook ter uitvoering komen. Dat is jammer maar helaas. Ik heb er al eens over geschreven in mijn Blog. Het is een typisch voorbeeld waar ik mee te maken heb. "Ik kan alles (op HBO niveau) maar ik heb geen diploma". Dus doe je niet mee, toch maar positief blijven en wie weet dat een bepaald netwerk gesprek toch.
Het pad loopt volgens de GPS langs een weiland en geen pad, maar de GPS stuurt ons erlangs. Een boer hard aan het werk, stopt zijn trekker en vraagt wat we willen. Naar het bosje antwoord ik en hij vindt het prima, maar dat zal niet gemakkelijk gaan, omdat de laatste jaren de doorsteek niet is onderhouden. Hij wijst ons de alternatieve route en wij besluiten die maar te gaan lopen en via een omweggetje komen we op het juiste pad. We lopen over het Vledderveen en het is prachtig wandelweer. We hebben er ongeveer 10km achter ons liggen en tijd voor een bankje. Ik heb het wandelbankje niet op de foto gezet, want hij was een klein beetje zielig, maar nog steeds sterk. Het was wel een bijzonder plekje om even pauze te houden. Patricia heeft oog voor detail onderweg en dat is wel mooi, want anders hadden we het kleine kikkertje niet gezien. Echt klein, maar nog mooier is wanneer een ouder stel met een poes aan de lijn. Een grote harige poes die uitgelaten wordt, tja ik maak het niet vaak mee. De poes heeft het naar zijn zin, want het kwispelt. Voor ik er erg in heb, vraag ik of de poes geen identiteitscrisis heeft en zich eigenlijk hond voelt. Je weet het maar niet, gelukkig kan het stel de humor er wel van inzien. Het was er ook weer uit voor ik er erg inhad.

Mijn GPS laat het af en toe afweten en is het lastig te bepalen welke richting we op moeten. In het begin waren we een keertje fout, maar later gaan we behoorlijk de fout in. Voor dat moment, zien we toch wel iets opmerkelijks waarbij vooral Patricia haar ogen uitkijkt. Een soort van jogger of gewoon iemand op de vlucht? Zijn outfit was:bloes, broek, iets wat leek op sportschoenen. Daar ga je toch niet in hardlopen, maar goed deze man deed het. Geen gezicht zeg .... ik weet niet zeker, maar het leek alsof ze haar tempo versnelde om het zo snel mogelijk achter haar te laten. Al pratend vliegt de tijd voorbij en we hebben het beide naar ons zin.
We komen aan de rand van Vledder om de laatste kilometers naar het startpunt af te leggen, maar dan opeens ben ik op de GPS de route kwijt, wat zo veel betekend  dat we een alternatieve route moeten zoeken. De vrouw op afstand bleek een behulpzame man te zijn, die ons weer op bekend terrein loost. We hebben een rondje gelopen, want het punt waar we ongeveer de opmerkelijke jogger hebben gespot, waren we terug. Dus nu maar rechtstreeks naar Frederiksoord en gelukkig is het niet druk langs de weg en zien we mooie huizen met keurige tuintjes. We kunnen geen lunch scoren, omdat het maandag is. Altijd weer maandag, maar voor we het echt in de gaten hebben zijn we terug bij de auto. We spreken af om nog eens te gaan wandelen en dan ergens in het najaar. Ik kijk er al naar uit. We hebben uiteindelijk 22 kilometer gelopen in circa 5,5 km/uur. Een heerlijke wandeling.

22.4 kilometer en 5,5 km per uur

De tweede helft ...

De tweede helft van de Drentse Wandelvierdaagse van Odoorn (omloop 3 en 4) zijn door dezelfde bikkels gewandeld en goed volbracht. Daar zit wel een "maar" aan, maar daarover later meer. De derde dag kenmerkt zich door prachtig weer, maar ook een hele mooie route. Uiteraard speelt het weer mee en maakt het wandelen erg prettig. We verlaten kris kras het dorp en via het Middenveld, Zuidenveld, het Hunzebosch, naar de eerste stempelpost op 5,5 km bij zwembad de Leewal. Vervolgens richting het Molenveld. Dit heide veld steken we over en dan rechtsaf richting Exloo naar de tweede stempelpost bij Schutrups (9,3 km) en we scoren koffie bij de Smidse. Een lekker bakkie met een appelpunt van Hanos. Heerlijk genietend op het terras van het weer en ontspannen kletsend over van alles. Plezierig dat Jeroen erbij is, want daardoor hebben we het ook eens over andere hangijzers op het vuur op het terras bij de Smidse. Ook onderweg hele andere onderwerpen en inzichten doordat hij meeloopt. Voor ons allen is dat erg plezierig. Ik betaal de rekening en we trekken verder het Westerbos in. Mooie omgeving maar we zien ook dat we weer op bekend terrein komen. We lopen weer in het gebied van de Poolshoogte, waar tot onze grote verbazing ook de stempelpost is in plaats van de Vlintenholt. Na uitleg vervolgen wij ons pad richting de finish en bereiden ons weer voor op hetzelfde traject wat we gisteren ook hebben gelopen. Langs de Vlintenholt, langs de N34, onder de N34 door, door het dorp naar de Finish.
Wat schets onze verbazing, vlak voor de tunnel onder de N34 door gaan we rechtsaf het bos weer in. Met een grote mooie boog lopen we uiteindelijk Odoorn weer in. Wat een prachtige oplossing en waarom niet vaker. Nog een rondje om de kerk voor de lokale horeca (sponsors?) komen weer bij het eindpunt. Deze mooie route verdiend een waardige afsluiting en we toosten op de mooie 3e dag. 20 en een beetje kilometer en circa 5,8 km/uur bewogen tijd.

De finale, de 4e dag dus gaat richting Klijndijk en Valthe. We zijn bewust wat later weggegaan, omdat Jeroen en ik een BBQ hadden in Sellingen en Henk zou nog naar een verjaardag. Afgesproken bij Frits thuis, maar na een telefoontje van Henk, zijn Frits en ik maar naar Jeroen zijn huis gereden. Hij had iets meer moeite met het opstaan, we hadden allemaal last met het extra halfuurtje. Maar goed al gauw waren we weer onderweg naar Odoorn om de laatste 20 kilometers te wandelen. In alle rust gaan we op weg naar de camping in Klijndijk wat kennelijk ook een vaste stempelpost is. De route er naar toe is mooi, velden, bossen en mooi boerenlandschap. Landelijk Drenthe op haar mooist licht glooiend door de Hondsrug. Het laatste stuk langs de weg, maar zondagochtend in Drenthe is nog erg rustig. Alles loopt naar wens en stempelen verloopt voorspoedig en we gaan spoedig door richting naar Valthe. In het dorpshuis van Valthe is de tweede stempelpost. Ook nu bossen, velden met boswallen en langs akkers al met al een boeiend landschap en boeiende gesprekken. Frits heeft wat uitgelegd over de India en Pakistan stukje cultuur tijdens de 4 daagse.
Bij het dorpshuis begint Jeroen wat strekoefeningen te doen met zijn rechterbeen. Een terugkomende blessure begint op te spelen. Vermoeidheid en door de BBQ net te weinig rust, waardoor zijn knie pijn gaat doen. Henk en Frits lopen voor en we geven steeds maar aan dat we alle tijd hebben en Jeroen moet vooral nier stoer doen. Uiteraard niet, maar nu op 70 km wil hij niet afhaken en iets langzamer lopen we verder. Toch gaan we gestaag verder maar de pijn wordt heviger, dat zelfs het woord EHBO in de mond wordt genomen. Jeroen sleept zich verder door de bossen en ons doel eerst is wederom de camping in Klijndijk. Ik zie alles enigszins bezorgd aan, maar het is een bikkel en wil niet van wijken weten.
Laatste stuk over de camping gaat moeizaam, maar nog steeds is uitlopen de enige optie. Hij hoopt dan wel op wat pijnstillers veel paracetamol of nog beter ibuprofen, maar een zalfje en 2 paracetamolletjes is alles wat hij kan scoren. Gelukkig heeft Henk nog 4 in zijn heuptas en Jeroen neemt het wijze besluit om niet verder te gaan. Ik besluit hem gezelschap te houden en geef daarom onze stempelkaarten aan Henk, samen met de autosleutels, zodat ze ons kunnen halen. Wachten is saai en duurt altijd lang. De entertainment is niet echt boeiend en de zeemansliederen beginnen snel te vervelen. Op moment dat ik vraag hoe het de beide mannen het vergaat, krijg ik een stralende Frits met een lekker biertje in de hand teruggestuurd.
Het duurt daarna ook niet lang of de mannen zijn weer terug om ons te halen. We drinken gezamenlijk wat op de "goede" afloop en gaan dan huiswaarts. We kijken terug op een goed en gezellig wandelweekend. Jeroen hoopt dat hij volgend jaar zeker weer mee kan lopen.

3e en 4e dag (gedeeltelijk)