Helaas maar 10 kilometer

In Heidenheim een route uitgetekend van circa 24 kilometer en vandaag stond het op de planning om deze te wandelen. Helaas was weeronline vandaag niet betrouwbaar, want na 10 kilometer begon het behoorlijk te regenen en in de verte onweer. Dus met pijn in mijn hart heb ik me laten ophalen door Monika en gelukkig is het gelukt. Nu schijnt de zon weer, maar de douche heeft mij weer warm gemaakt.
De 10 kilometer die ik heb gewandeld waren fantastisch en gelukkig is er altijd nog een volgende keer om de gehele route te lopen. Eerste stuk s door de woonwijk en daarna kom je in een groot bos met mooie paden. Aan het begin zag ik aanwijzingen van routes die kennelijk al zijn uitgezet. Het zelf uitzetten vind ik een leuke bezigheid, want het brengt altijd weer verrassingen met zich mee. Ook nu had ik paden gekozen die er in werkelijk nauwelijks meer waren. Maakt niet uit een stapper komt er altijd wel langs. Op een gegeven moment liep ik door een stuk bos dat ik me in een strip van Douwe Dabbert waande. Hoge dennenbomen beetje donkere omgeving, dreigende wolken inmiddels was mijn omgeving en Piet Wijn heeft vele tekeningen zo getekend.
Ook weer beschut door de dennenbomen had ik niet in de gaten dat het was begonnen met regenen. Onder een boom mijn broodje even eten en ook dat brengt herinneringen op, namelijk met Frits jaren gelden onder de dennenboom koffiedrinken. Een stuk Pieterpad (Schoonloo - Sleen)  in de sneeuw, maar je weet die ouwe zegt nooit "we gaan niet" . Gelukkig werd het die dag snel droog en in de sneeuw met de zon erbij, krijg je betoverende beelden.
Jammer genoeg ging het vandaag steeds harder regenen en ik was in mijn zomer-outfit, maar ook zonder paraplu. Vandaar gebeld en opgehaald, maar enorm genoten van het deel wat ik wel heb gelopen.

Controleteam oppad

Dinsdag 8 april hebben de Zotte Stappers, nu vertegenwoordigd door Henk, Frits en Menno, de knapzakroute nummer 52 bij Gasselternijveen gecontroleerd voor het Drentse Landschap. Dit was net de dag dat het weer was omgeslagen. Kouder, stevige buien maar ook zon. We zijn natgeregend maar ook telkens weer drooggewaaid.

Startpunt was bij de Protestantse kerk in Gasselternijveen. Al snel gingen we Gasselternijveen uit en kwamen ons eerste obstakel tegen:

Onder het motto: “Dit is ons werkterrein” heeft dit ons niet tegen kunnen houden. Aan het eind van het pad kwamen we bij een aanwijzing waar verwezen werd naar een straatnaam. Alleen …. Geen straatnaam te bekennen. Onze eerste opmerking dus. Twee kilometer verder kwamen we het straatnaambord tegen maar stond het een kwartslag verkeerd gedraaid. De weg liep nog een kilometer door en dat stuk was tegen de harde wind in met ook veel regen. Daarna moesten we een zandweg op. Dit bleek een klinkerweg te moeten zijn en moesten we na 500 meter linksaf een camping op. Hier was de omschrijving van de route erg onduidelijk, zeker waar in de beschrijving “rechterkant” stond als plaats van de receptie terwijl dit toch al jaren de linkerkant is. Vanaf de camping gingen we het mooie Drouwenerzand op.

Een onbeschut stuk, waar het gelukkig grotendeels droog bleef. In de tijd waarin de routebeschrijving gemaakt is waren de meeste paden blijkbaar zandpaden maar in de loop van de tijd zijn dat meer graspaden dan wel verharde paden geworden.

 

Vóór het Drouwenerzand moesten we eerst nog de volgende hindernis nemen.

Een klein stukje omgelopen om de boom heen.

Blijkbaar zijn er sinds de routebeschrijving gemaakt werd wat extra driesprongen bijgekomen want waar de omschrijving van 2 driesprongen uitging hebben wij toch tenminste 4 geteld. Hoewel de omschrijving van de paden (zand/gras/verhard) niet altijd klopte en wij nog een stukje bos gehad hadden, kwamen we weer in de open vlakte, richting Gasselte en jawel, het begon in het open terrein weer te regenen.

In Gasselte wilden we wel even een kop koffie drinken maar langs de route was alleen pannenkoekenrestaurant ’t Moatie en deze was helaas dicht op dinsdag. Dan maar weer doorlopen. Gelukkig was het weer droog geworden. Vanuit Gasselte richting de N378 en die oversteken. Vanaf de Heetweg richting Kostvlies maar daar weer een beste bui, nu met de wind in de rug. Voorbij de golfbaan over de voormalige spoorlijn weer richting Gasselternijveen, evenwijdig aan de N378. Langs het Hunzepark en in Gasselternijveen het industrieterrein op. Dit had voor ons niet gehoeven. Dit was een lus weer van Gasselternijveen af om de 18 km. vol te kunnen maken tot het eindpunt. Daar zat nog één mooi stukje tussen:

Een mooie boswal maar als de route volgemaakt moet worden waren er volgens ons betere alternatieven bij het Drouwenerzand geweest. Ook was de omschrijving hier helemaal verkeerd maar kwamen we er met de kaart wel uit. Het laatste stuk was het gelukkig droog en aan het eind van de middag waren we weer bij de auto gearriveerd. Al met al een mooie tocht en het verslag met de nodige opmerkingen over de routebeschrijving wordt naar het Drentse Landschap gestuurd.

Bijpraten met oud collega

2 april 2014 heb ik samen met Gerrit gewandeld in de bossen van Hooghalen. We hadden afgesproken bij restaurant "Het wapen van Schotland" en Gerrit had gesmst dat hij wat later kwam, maar geen probleem. Ik genoot van een bakkie op het terras in de zon en wat telefoontjes afgehandeld. Ik zat er lekker en had hiervoor een wandelsessie gehad, die gelukkig weer erg goed was. Tijdens mijn 2e bakkie zag ik de witte bolide van Gerrit aankomen en het was goed om hem weer te zien. Het voelde gelijk weer vertrouwd, want hij was toch één van de dierbare collega's. Uit het oog is uit het hart, maar gelukkig eerder die week een wandelafspraak gemaakt.
Ik heb een route uitgetekend, maar onderweg loopt het anders dan verwacht. De kaart klopt niet met de werkelijke situatie, maar goed we dwalen door het bos, kletsen veel en we vermaken ons prima.

get lost in nature and you will find yourself

Ik ben helemaal op de hoogte hoe het de afgelopen periode is verlopen bij SWC en ik moet zeggen dat het me niet vrolijk maakt. Wat een gedoe, toestanden en werksfeer die niet altijd ff plezierig is zal ik maar zeggen. OP zich veel potentiële klanten die in aanmerking komen voor een wandelsessie om weer focus te krijgen op de werkplek. Ik voel helaas toch weer enige boosheid opkomen en denk aan het initiatief van Humanitas om verlies van werk en 'gedwongen pensioen' op te nemen in het rouwverwerkingsproces. Ik krijg toch wel weer de bevestiging, maar zoals gezegd ook werkstress op de werkvloer daar en de potentiële klanten die er rondlopen. Jammer maar ook een bedrijf die een out of the box zou moeten denken.

We steken de weg over en komen bij een dwarsbalk over de weg. Ik stel voor aan Gerrit om een stukje van een wandelsessie te doen, zodat hij een idee heeft wat ik doe. We doen een korte wandeling om even de gedachten leeg te maken en de natuur naar binnen te laten gaan. Ik ga steeds langzamer lopen en Gerrit volgt mij. Als we stilstaan blijf ik nog even stil en vraag dan hoe het voelde en een volmondige goed was zijn antwoord. Ik lach en vraag wat hem opvalt in de omgeving we lopen verder en vertel hoe ik geniet van het wandelcoaching. Ik denk dat ik het hem wel tig keer heb vertelt. Op een bepaald pad blokkeren enkele omgevallen bomen het pad en na wat klauterwerk lukt het wel. Gerrit zijn hond heeft het lastig, maar uiteindelijk kunnen we verder. Even later doorkruisen we Kamp Westerbork en maken we de doorsteek naar Heuvingerzand. Het 'werkgebied' van mij voor mijn wandelsessies. We passeren boeren die even pauze nemen en even later nemen wij ook een broodje. We lopen langs de weideblik en door het bos richting het restaurant waar we gestart zijn. Daar drinken we nog een kop koffie en spreken af over een maand weer te gaan wandelen. Ik kijk er al naar uit.