De Salzburger Almenweg

Heenreis + 1e wandeldag
Samen met Jeroen op pad geweest om 5 etappes van de Salzburger Almenweg. Totaal zijn er 31 etappes dus alle redenen om het nog een keer heen te gaan. We zijn redelijk op tijd vertrokken en met alle files, tanken en rustmomenten hebben we er 12 uur over gedaan om bij het Gasthof in Embach te komen. Gasthof Krämerwirt een eenvoudig maar een goede service en lekker eten. Hier slapen we de eerste nacht en vandaar uit vertrekken we naar de Kögerlalm de eerste hut in de bergen. Nadat we ons hadden gemeld even de spullen naar de kamer gebracht en even wat eten en drinken.
Redelijk op tijd in bed, maar de volgende dag rustig aan beginnen. Om 10:30 zouden vertrekken, maar doordat het werd uiteindelijk 11 uur. Deze tocht hoort formeel niet bij de Almenweg, maar is gewoon praktisch vanuit het Gasthof en zeker ook een mooie route. Eerst over de goederenweg en later door het bos. Onderweg nog bij de Tischleralm Hútte een korte pauze gehouden. Mooie rustige plek waar verder geen stroom was, maar alles simpel. Een houtgestookte oven en water uit de bron.  Back to basic. Verder op pad moeten we even stevig stijgen over smalle paden door het bos. Zo stijl dat ik besluit om de stokken te pakken. Met de stokken ging het een stuk beter. Nog een klein stukje dalen en komen we bij de hut op de Kögerlalm. Het was er erg druk en wat bleek de senioren uit de omgeving hebben een uitje bij de berghut. Op de kar met banken achter de trekker zijn ze vanuit het dal naar boven gereden. Dus een hele verrassing zoveel bedrijvigheid, maar nadat de kar weer volgeladen was voor de terugweg, keerde de rust terug. Wij ff snel douchen, schone kleren en wat eten. 's Avonds regen, wij pesten nieuwe stijl. De kaarten hadden andere tekens dan wij gewend zijn, maar met een beetje creativiteit kun ook daar mee pesten.

Hoogte profiel 1e etappe

2e wandeldag
Goed geslapen en een heerlijk ontbijt. Broodjes voor onderweg meegenomen, omdat we onderweg geen geen hut op ons pad zou komen. Rustig aan gedaan en om 10:30 weer op pad. We hebben en nemen alle tijd, het is tenslotte ook vakantie en lekker relaxed door de bergen wandelen.
We zouden het eerste stuk gelijk een enorme stijging krijgen. Na een kwartiertje lopen, gingen we het bos is en begon het betere klimwerk. Een stuk van 1,5 kilometer 400 meter stijgen, maar het is een mooi pad en eigenlijk valt het reuze mee. Veel te zien en iedere keer lijkt het uitzicht nog mooier, dan het vorige vergezicht. Jeroen maakt een uitstapje naar het 'kruis' van de Rauchkogel (1810 m), terwijl ik lekker geniet van de stilte. Hier en daar zingt een vogel. Verder richting de Heinreichalm lopen we over een licht glooiend terrein. Het pad staat goed aangegeven en bij een poel staan een koppel paarden. Mooi gezicht en eigenlijk besteden ze totaal geen aandacht aan ons. We komen in de buurt van de Bernkogel. Een hoge top van ca 2100 meter. Vlak ervoor op een bankje bij een gedenk kruis eten we ons broodje. We genieten zichtbaar met volle teugen van onze tocht. Eigenlijk had ik het al jaren eerder moeten doen, maar goed nu doen we het en zeker niet voor de laatste keer. We lopen de officiële route en dat is links om de Bernkogel. Mooi pad, moeizaam dalend, dan door de weilanden, door een bosje en vervolgens over een smal pad door een weide en een behoorlijke helling. Van bovenaf lijkt het ingewikkeld, maar de werkelijkheid is anders. Nadat we een stroompje overgestoken zijn, zijn we ook al bij de Heinreichalm Hütte. Een mooie berghut, waar de gastheren en -dames ons opwachten. Opa, Oma, Vader, kleindochter en vriendinnetje en we drinken er eentje op de goede afloop. Weer een mooie etappe die weer is geëindigd in een oase van rust. Nou ja na een half uurtje komt er een groep uit Ierland binnen en is het gedaan met de relatieve rust. Toch is het gezellig en we kijken onze ogen uit wat ze allemaal aan het doen zijn. Grappig is ook om te zien hoe ze dingen proberen te bestellen en hoe groot de taalbarrière is. 's Avond na het heerlijke eten van Oma gaan de Ieren zingen. Op steeds dezelfde toon klinkt het ene na het andere lied. Een schrift met ruim dertig teksten en het moest volledig afgewerkt worden kennelijk. Wij en Danny vluchten op den duur naar buiten. Daar kletsen we over van alles, maar vooral over wandelen. Erg gezellig en later bleek dat hij zijn Duitse vrouw heeft leren kennen tijdens de tocht naar Santiago de Compostella. Ik vertel hem over mijn plan om komend jaar naar Santiago de Compostella lopen vanaf Saint Jean Pied de Port. Later nog meer ervaringsdeskundigen die vol trots vertelde dat ze de tocht in 32 dagen heeft gelopen. Ik kreeg alvast veel gelukwensen bij het lopen van de tocht komend jaar. Leuk.

Hoogte profiel 2e etappe

3e wandeldag
Nadat ik de groep uit Ierland op de foto heb gezet, pakken we onze spullen en gaan ook op pad. Op naar de Biberalm. Met weer de nodig pieken onderweg. We komen nadat we een bergtop zijn overgestoken bij een leuke hut. Een uurtje onderweg en we nemen een korte pauze, tenminste dat was de bedoeling, maar Jeroen zijn (Haus gemachte) soep, had enige tijd nodig voordat die klaar was. Onze 'straf' extra lang genieten van de rust die rondom de hut (Präau-Hochalm) was en de bedrijvigheid daar. De tijd lijkt er stil te staan en we laat het wachten maar ff duren. Hoewel Jeroen wordt toch wel nieuwsgierig wat ze in de keuken aan het doen zijn. Zo gaat het de hele tijd overigens en hij heeft steeds bij de hutten aangeboden om te helpen, maar gelukkig was het niet nodig. Wij komen voor de ontspanning, alhoewel het stijgen af en toe behoorlijk inspannend is. Het eten smaakt goed en wij dalen verder via de goederen weg. Steken een weiland door om vervolgens op een andere berg weer te stijgen. Het lijkt geen lastige klim, maar ondertussen gaat die behoorlijk in de benen zitten. Vlak voor de top wordt het pad smaller, wat tot nu toe steeds een behoorlijke klimpartij betekende. En ja hoor ook dit keer, maar ook nu werden we beloond met een prachtig uitzicht. Prachtig zoals het dorp Bad Hofgastein erbij ligt vanaf boven. De Biberalm moet dichtbij zijn, maar nog niet zichtbaar. Al dalend zien we een dak, waarvan Jeroen beweerd dat het de Biberalm is. Ik zeg van niet en we zetten een weddenschap erop. Helaas voor mij, want Jeroen krijgt de eeuwige roem en een mars. De Biberalm is een kleine berghut, met een hut er naast. Dat blijkt ons slaapverblijf te zijn, die we niet hoeven te delen. Het is er erg mooi en ook hier is het een overvloed van stilte en rust. Heerlijk genieten. Wij zijn de enige gasten en kunnen we een bed uitkiezen. Nette slaapplekken, alleen voor het avondeten kunnen we kiezen wat op de kaart staat. Lunchgerechten en soepen, dat is jammer maar helaas vanavond  geen schnitzel. Wel een normaal spelkaarten, dus gaan we 'normaal' pesten. Redelijk op tijd naar bed en als we eenmaal liggen begint het te regenen. Hopelijk is het morgen droog.



Hoogteprofiel 3e etappe

4e wandeldag
Het heeft een groot deel van de nacht geregend, maar helaas ook bij het opstaan. De regenjas aan en op pad door de regen. Gelukkig duurt het niet lang of we lopen door het bos over smalle paden en over balken met rubberen tegels erop. Kennelijk een drassig stuk. We doen een laagje uit, want ondanks dat het licht regent is het niet koud. We dalen verder af en kletsen over de horeca en genieten af en toe in stilte van de omgeving. Tot onze grote verbazing zien we varkens in het wild lopen. Wilde varkens? Nou ja het zal wel bij een berghut in de buurt horen. Korte tijd later zijn we bij de Fundneralm en daar trekken we de jas uit, drinken een buttermilch en een cola. We zijn bij een beslissingsmoment of we een korte route gaan doen, of de formele route. Volgens de gastheer blijft het de komende periode wel droog. Een uur naar de Branderhofalm en dan nog een uur naar de Gasthof Hofgaststeinerhaus. Het drinken smaakt heerlijk en we kletsen gezellig met de gastheer. Een uur stijgen van 1400 naar 1800 meter. Jeroen gaat klokken, maar ik ga gewoon in mijn eigen tempo naar boven. Stijl en met behulp van de stokken als een oude diesel loop ik gestaag door. Dit is tot nu de steilste klim en kost mij behoorlijk energie. Als een briesend paard vervolg ik het smalle pad en Jeroen lijkt zonder moeite te klimmen. De beste man heeft gelijk het is iets langer dan een uur en dan zijn we bij de berghut. Daar liggen weer varkens op het erf. We komen van alles tegen, koeien, paarden en varkens. Af en toe een mens. We drinken een Fanta en een Cola en gaan verder stijgen. Onderweg stoppen we kort om wat energierepen te eten. Op 1950 even een korte pauze. Wat een prachtige plek. Maar we zijn nog niet bij de top. We komen vandaag op het hoogste punt, namelijk 2065 meter. Helemaal boven begint het weer te sputteren en later regenen. Vlak bij de hut wordt het weer droog. Ik ben moe maar voldaan en neem een kop warme choco. Het personeel heeft weinig interesse om ons te helpen en we voelen ons ook niet echt welkom. Ook hier zijn we weer de enige gasten. De warme maaltijd gaat, maar Jeroen ergert zich zo, dat hij al op tijd naar onze kamer gaat. Ik drink nog een koffie en volg hem dan. Een ongezellig ding, maar we moeten het ermee doen.

Hoogte profiel 4e etappe

5e wandeldag
De laatste overnachting in de bergen is helaas matig en hoewel het ontbijt goed is, blijft de algehele indruk niet goed. Trui aan en op pad om de laatste etappe te lopen. We lopen door de wolken over de goederenweg en vervolgens over een smal pad. Over een prachtige kronkelend pad lopen we verder en even later zit er een staalkabel aan de bergkant. Het wordt inderdaad erg smal en glad dus de kabel goed vasthouden en gaan we verder. Jeroen krijgt het op z'n heupen en ik krijg een gratis optreden waar Bert Visser zelf nog jaloers op zou zijn. Hij gaat maar door en we genieten over het pad met kettingen en stroompjes op de berghelling. Het weer klaart langzaam op en tot onze grote verbazing zien we vandaag ook mensen. Ok ook koeien, maar ook groepen mensen. Kennelijk is ons eindpunt (een parkeerplaats) een startpunt om een dag tocht te doen. Als we beneden zijn, steken we een beekje over en lopen door tot de Baldaufhütte. Daar is het druk en moeten we even wachten totdat we ons drinken krijgen. Ondertussen ritsen we de pijpen eraf, maken we foto's om die te plaatsen op Facebook voor de fanclub. Vanaf de hut gaat het alleen maar naar beneden, de laatste kilometer terug naar het dal. Door het bos in de schaduw lopen we al kletsend verder. Het laatste stuk waar we aanwijzingen krijgen die ons in verwarring brengen. Drie richtingen met de Almenweg erop en we kiezen 1tje van de drie. We steken via een fraai bruggetje een beekje over en vervolgen de weg. Helaas blijkt achteraf de verkeerde keuze, maar gelukkig is het een mooi pad, met het enige verschil dat we een dikke kilometer nog langs de weg moeten lopen voordat we bij de parkeerplaats zijn. Het eindpunt bereikt en een prachtige laatste etappe. Vijf dagen lopen in de bergen en vier overnachtingen in de Oostenrijkse bergen. Wat een prachtige vakantie.
We zouden worden gehaald door de eigenaar van de Krämerwirt, dus bel ik ze even op dat we op de parkeerplaats wachten. Nog een half uurtje wachten en dan arriveert onze taxi. Helaas ook aan deze mooie vakantie is een einde gekomen. Nog en rustdagje en een bezoekje Salzburg ter afsluiting.

 

Hoogte profiel 5e etappe

Enkele foto's

 

 

Weer eens Fochteloerveen

De eerste maandag na mijn tijdelijke werk bij Steelande Wonen heb ik besloten om een rondje Fochtelooerveen te lopen. Niet het gebruikelijke rondje, maar een combinatie van het oude en de landloperstocht van vorige week. Op papier 32 kilometer en bleek ook zo uit te komen.
An het einde van de Jonkerswijk links af een smal weggetje op. Voor 7 uur is daar nog weinig te beleven en daar ben ik ook wel blij om. Vroeg op pad (6:20) gaan heeft zo zijn voordeel. Ik had verwacht dat het fris zou zijn, maar niets is minder waar.
Onderweg schiet van alles door mijn hoofd, over hoe het met de vakantiegangers zou gaan, Henri een belangrijke afspraak, Miriam is donderdag jarig en over de verkoop van het huis. Ook dat ik overal weer mijn vernieuwde CV moet plaatsen en ik wil nog diverse telefoontjes plegen. Het wandelen gaat lekker en ik loop 5,5 km maar uiteindelijk is de snelheid niet van belang, meer de richting die je opgaat. Vooruit dus en het loopt lekker, nu 32 kilometer, maar de Compostella is bijna 3000 kilometer, dus wel even andere koek. Toch ga ik het volgend jaar lopen en allen of wie weet met wie. Komend jaar wordt ik 60 dus de aankomst periode heb ik hiermee bepaald, maar zal me niet op de exacte datum vastpinnen. Zoals gezegd de snelheid is niet belangrijk, het uitlopen wel. Waar het op uitkomt 3 a 4 maanden waarschijnlijk en door Frankrijk. Dus ik zal nog hel wat moeten oefenen en nog meer afvallen dan de 20 tot nu toe.
De tocht van vandaag was prachtig en ik heb geluk gehad met het weer. Zo maar weer een maandag een doordeweekse dag aan het wandelen. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik Steelande mis, maar goed de klus is geklaard en op zoek naar een andere klus. De vogels begeleiden me onderweg en in een volmaakte stilte laat ik mijn gedachten lopen. Ik ben niet wanhopig en zie voldoende kansen nog. Zoals al gezegd, mijn netwerk aanspreken en dan verder. Moe maar voldaan kom ik thuis en vind Miriam in de kamer. We spreken af om deze route een keer te gaan fietsen. We hebben dat al eens eerder gedaan, maar dat is alweer lang geleden. Mooi moment om eens op herhaling te gaan.

Landloperstocht Veenhuizen

Om half 8 zou ik gehaald, worden dus de wekker op een gewone werkdag ingesteld. Sluimerstand maar uitgezet, want ik was wakker ... toen was het opeens 7:20 dus in 10 minuten tijd alles gedaan en stond gereed met een plak brood in de hand. De Whatsapp had ik helaas niet gelezen, want Henri zou 15 minuten later komen. Dus voor niets gehaast, maar kon ik wel ff mijn broodje in alle rust eten. Om kwart voor 8 rijden we naar Veenhuizen naar het voetbalveld en schrijven we ons in voor de 30 kilometer. 1 keer twintig en dan nog één van tien kilometer. Normaal hebben ze 4 lussen van 10 maar op verzoek hebben ze van 1 lus een route uitgezet door het Fochtelooerveen. Alle lof want dat was een fantastische route. Ik ben blij dat ik de route met mijn GPS heb opgenomen, want dan kan ik heet nog een keertje lopen. Het prachtige weer speelt ook mee in de beleving, maar alle lof voor de organisatie.
Het was gezellig om met mijn broer Henri te wandelen, wat alweer een tijdje geleden was. Voor mij de eerste dertiger van het jaar, maar geen problemen. Ik denk wel dat de zolen van mijn schoenen slechter worden, maar verder geen probleem. Het  was voor Henri langer geleden dat hij gewandeld heeft, omdat hij zich aan het voorbereiden is voor een marathon (hardlopen). Zere voeten en waarschijnlijk blaren, maar dat hoor ik later wel hoe het is afgelopen.
Onderweg naast het haast overdadig genieten van de routen en de prachtige omgeving ook veel bijpraten over tal van onderwerpen, thuis of werksituatie, vakantie en politiek. Reken maar dat er veel te bepraten was, maar goed wie ons kent weet dat we met praten geen moeite hebben.
Vanavond nog ff naar de pizzeria geweest ter afsluiting van een heerlijke quality day met mijn broer.

Schillen en spekveen

Hemelvaartsdag niet echt dauwtrappen, maar wel lekker op tijd onderweg om samen met Wies een route in Norg te lopen. Wies is ook nog niet gewend om lange afstanden te lopen, vandaar ook nu 10 kilometer. De afstand was niet lang, maar de wandeling was zeer waardevol.
We zijn gestart bij het Bospaviljoen en vanuit daar eerst door de bossen en veel gesproken over de opleiding die ze volgt. Ze volgt een opleiding als counselor met als basis de visie van Psychosynthese werken. Heel veel raakvlakken met het Mindfulness coachen en het is een opleiding die mij ook erg interesseert.  Wies heeft onlangs weer een deel examen gedaan en gaat weer voor het volgende blok.
We hebben voor haar drukke periode van haar examen gesprekken gehad of we voor elkaar wat kunnen betekenen en iets voor ons zelf beginnen.
Dat was een groot deel van route het onderwerp van gesprek, maar ook mooie andere onderwerpen die weer kracht hebben gegeven. De omgeving is erg mooi en ik denk dat ik deze route ook eens ga lopen met Bart ook iemand die nauwelijks kilometers in de benen heeft en ontdekt dat wandelen toch een mooie bezigheid is.

Wandelen krijgt de voeten in beweging, laat het bloed stromen en brengt de geest in beweging. Bewegen is leven ...

Deze spreuk was voor de wandeling echt wel van toepassing. Veel ideeën, inspiratie en motivatie op gedaan. Nieuwe paden bewandelen en vooral verder nadenken over de mogelijkheden. Er zijn toch wel delen waar zogenaamde 'gaten in de markt zijn' en juist die gaan we verder onderzoeken. Binnenkort gaan we weer op pad en kijken hoe we verder kunnen gaan. Niet al te overhaast aan de slag, maar gedegen oppakken. Het voelt in iedere geval goed. Dus het zit echt niet in de lengte van de wandeling om het waardevol te maken.

Nog net ff meepikken

Ik heb met mijn oude vriend Bart Jonkman contact gezocht. Een oude vriend van  circa 40 jaar geleden en we zien elkaar weer regelmatig. Vorige week hem een voorstel gedaan om de kortste afstand van de Drentse Hooglanden vierdaagse te lopen. De laatste dag nog ff meepikken en dan 8 kilometer. Voor iemand die stappen niet in de benen heeft is dit erg ver, maar hij stemde in.
Om 10:00 uur werd ik netjes van huis opgehaald en gaan we op weg naar Beilen naar de start. Inschrijven, een bakkie koffie en op pad om bij Camping Boszicht te eindigen. Via achterpaden aan de achterkant van de huizen, lopen wij naar de Grote Drift, de Domoweg over de houten boogbrug naar het Ter Horsterzand.
Zodra we de brug over zijn, worden we langzaam opgenomen in de stilte van de prachtige natuur. We worden zelfs opgewacht door de zon, wat alles net even mooier maakt. Prachtig gebied en we genieten met volle teugen. Ik heb hier vorig jaar tijdens de 1e Drentse Hooglanden 4daagse ook gelopen, maar ook vandaag is het weer genieten. Gezellige praatjes onderweg met andere wandelaars of mensen die de hond even uitlaten.
Het is door de organisatie ook wel mooi geregeld dat ze geen rondje maken voor een relatieve korte afstand, maar dat je met een personenbusje weer terug wordt gebracht. Bij een rondwandeling zou je niet op deze manier door een prachtig stukje natuur komen. Onderweg halen we nog steeds herinneringen op of  praten we bij over de actuele onderwerpen. In de herinnering ben ik toch wel dingen kwijt en komt het ook niet boven drijven op moment dat Bart er over begint. Aan de andere kant heb ik weer heinneringen die hij dan ff kwijt is.
De acht kilometer blijkt mee te vallen voor dat moment, maar de verwachting voor morgen is pijnlijke benen. Toch een optimistisch geluid gehoord, want hij had het al over afstanden van 20 kilometer. Voorlopig maar rustig aan beginnen en langzaam opbouwen.
Al met al weer een mooie dag met goed gezelschap, dus wat wil een mens nog meer. We hebben lekker wandelweer gehad dus alleen maar positieve punten. Op naar de volgende :).
Voor mij is komende donderdag de eerst volgende keer, maar niet met mijn oude kameraad dan, wij gaan tijdens de pinksterdagen weer stappen.

Broekstreker Stertocht

We hebben vandaag een deel van de Broekstreker Stertocht (versie 10) gelopen. Start in Ekehaar, dus een wandeling in de buurt dit keer. De route is georganiseerd door wandelgroep de Eekhof en de maximale afstand is 50 kilometer, maar we hebben 2 van de 4 lussen gelopen. Mooi op tijd weg en zoals bleek mooi voor de buien aan weer terug.
Ik heb Menno en Henk opgehaald om vervolgens door te rijden naar de startplaats. Het is lekker dichtbij want even na 9:00 waren we al onderweg. 4 x 12,50 kilometer was het maximaal maar wij hebben alleen de gele en oranje route met veel plezier gelopen. Bij de eerste lus liepen via de Koebroek, Nijlanderbroek langs de Klaassteen richting Rolde om vlak voor Rolde via de Nijlanderesch terug richting Nijlande. De zon scheen volop en we liepen door de velden, boswallen te genieten van de fluitende vogels. Heerlijk rustig werd van alles besproken en we realiseren dat we geluk hebben dat de zon nog schijnt, Maar we verbazen ons ook hoe mooi het is zo vlak bij huis. Mooie vergezichten afgewisseld met mooi bospaden en alles op nog geen steenworp afstand van Assen. Door een prachtig landelijk gebied door Eldersloo weer terug naar de start om de papier voor de tweede lus te halen. De eerste 12,5 kilometer waren voor we het wisten weer achter de rug.
De nieuwe route gekregen maar eerst een bakkie koffie scoren met een lekkere appelpunt erbij. Het oude gymzaaltje was voor vandaag omgetoverd tot de plaatselijke dorpscafé waar vooral de grijze hap was vertegenwoordigd. Mooi dat de oudjes nog zo lekker aan het wandelen zijn, mooi om te zien. We gaan op pad voor de tweede lus en langzaam betrekt de lucht en koelt het ook wat af. De route loopt in het begin door het stroomdal van het Amerdiepje. Kronkelend door de velden met hier en daar een boom. Mooi en in alle rust lopen in één van de uitlopers van de Drentsche Aa. De rust die er hangt is fantastisch haast te snijden. Haast fluisterend lopen we verder en genieten echt met volle teugen. Was de eerste lus, mooi deze is zowaar nog mooier. Ja Drenthe is echt de mooiste provincie van ons land. Waar tref je nog zoveel rust aan, ik zou het niet weten.
Bos wordt heidevelden waar de groot grazers het nodige onderhoud verricht aan het gebied. Via Ruimsloot en de bossen van het Westerscheveld van Rolde lopen we over onbekende paden en we spreken af dat we hier nog een keer gaan wandelen. Als we weer bij de finish zijn geven we ook complimenten over de route die is uitgezet. We hebben nog wel tijd voor een extra lus, maar de weersverwachting is niet best, de lucht is behoorlijk betrokken en het is goed zo. 25 kilometer gelopen met prachtig wandelweer is voortreffelijk gezelschap. Een mooie zondag besteding zomaar in mei, wat wil je nog meer. Onderweg terug naar Henk zijn optrekje begint het te sputteren en we drinken nog wat voordat ik Menno bij huis afzet.  Zaterdag loop ik met een oude kameraad de laatste dag van de Drentsche Hooglanden Vierdaagse. Vast ook mooi, vorig jaar wel, maar goed het gebied rondom Beilen is ook prachtig.

zier gelopen.

Waardevol

Je hebt soms dat je gaat wandelen en dan blijkt die erg waardevol te zijn aan het eind. Onderweg ontstaat dan een gesprek van veel waarde. Dit overkwam mij dus vorige week zaterdag. De donderdag ervoor ben ik bij een zeer gewaardeerde oud collega op bezoek geweest en dat was gezellig. Kort hebben we herinneringen opgehaald en over de andere directe collega's gesproken. Dit was voor mij aanleiding om Gerrit eens te bellen en zo gezegd zo gedaan. Gelukkig hebben we direct voor afgelopen zaterdag afgesproken en hebben we hier in de buurt een rondje gelopen. Goed weer, goed gezelschap liepen we met z'n drieën al even flink bij te praten.
Ja met z'n drieën want Gerrit had z'n hondje meegenomen. Rondje over de wijken en via Witten weer terug. Een mooi rondje om zo eens te lopen en het is maar 15 kilometer dus blijft tijd over voor andere dingen te doen op zo'n vrije zaterdag.
Lekker rustig overal en volop tijd om eens te kletsen over de meest uiteenlopende zaken. Soms is het gewoon nodig en ik had het kennelijk ff nodig, maar wederzijds. Als je alleen loopt kun je je gedachten laten lopen, maar wanneer je met een ander stapt, krijg je andere inzichten. Bij zalencentrum van Veen hebben we genoten van een lekker lunch. Alles past tijdens deze wandeling en had het veel weg van 'de wandeling' van de KRO. Veel plezier afgewisseld met serieuze onderwerpen. Volgende keer, binnenkort gaan we in de buurt van Zuidwolde lopen en ik verheug me al. Veel vrije dagen de komende weken, dus volop gelegenheid op erop uit te gaan.