De MESA 2013

De Mesa
"Opgericht in 1967 door het 3de Bataljon Ardeense Jagers, de Herdenkings Mars (HM) was een militaire oefening georganiseerd in het kader van de fasten van de eenheid. Hij was eigenlijk van plan om de gevechtsroutes van de verdedigingsstellingen van de Ardeense Jagers in mei 1940 af te lopen. De deelnemers aan deze oefening, bijna allemaal van het bataljon, waren actief militairen en dienstplichtigen in militaire dienst. Vier reserve officieren en een adjudant van de Infanterie School vergezeld hen. Deze mars, tussen Arlon en Rochelinval (Trois-Ponts), verliep in vier etappes van ongeveer 30 Km elk en vond voor de eerste keer plaats in mei 1967. De finale plechtigheid vond plaats aan Vielsalm aan het monument van de Ardeense Jagers." lees verder

vooraf:
Na de IJzer dus ook meestappen met de Mesa, omdat Frits samen met een vriendin naar Santiago De Compostela fietst en dus geen tijd heeft om met Henk de Mesa te stappen. Ach je laat je kameraad ook niet alleen gaan en had het vorig jaar al toegezegd om mee te gaan. Maar de heuvels zijn veel hoger dan de Hondsrug en vast ook moeilijker te bewandelen. Maar goed wie A zegt moet ook de Mesa doen en ik kan je al zeggen dat Henk helemaal gelijkt heeft gehad. Het is echt een 4 daagse die zeer de moeite waard is. Zwaar ook omdat heuvel opwaarts toch een onwennige manier van wandelen is.

aankomst:
Tegen 10:00 uur was Henk bij mij en nog even een bakkie koffie gedronken en dan via Duitsland naar Vielsalm. Alles is voor mij nieuw, maar ook voor Henk want die bivakkeerde op een ander kamp de afgelopen jaren. Na een voorspoedige reis komen we aan bij de poort van het kamp, waar een soldaat in het Nederlands tegen Henk zegt dat hij ook Frans spreekt, maar uiteraard bedoelde hij bedoelde uiteraard Nederlands. Hij gaf aan hoe we moesten rijden om bij de grote tent te komen. Daar aangekomen bleek alleen nog in de midden rij plek te zijn, maar eerst melden bij de leiding en onze kaartje ophalen. Op het kaartje staat een streepjescode die tijdens de omlopen wordt gescand, maar ook bij avondeten en ontbijt, dus erg belangrijk. Vervolgens ons plekkie ingericht en eens rondgekeken hoe alles gaat. Dus op verkenning over het kamp en komen uit in de feesttent. We drinken  eentje op de goede aankomst en ik zie toch wel wat op tegen de heuvels, maar goed morgen ga ik het ervaren. Henk vertelt nog eens hoe zwaar hij het heeft gehad in zijn eerste Mesa. Na het eten (lekker en voldoende) gaan we een rondje doen in het dorp, daarna zien we dat er life muziek wordt gespeeld. en de stemming zit er gelijk in. De Belgen kunnen wel feesten en wij zingen als het kan mee.
Op tijd naar bed want om 5:00 gaat de wekker en dat is vroeg. In de tent is het nog lang onrustig en daarom niet echt goed geslapen.

25-6-2013 Marche - Marche
Vroeg beginnen de wandelaars met de voorbereiding terwijl wij nog proberen te slapen (voor wat het waard is). Dagelijks ritueel, wassen met koud water in de buitenlucht en de temperatuur is nog laag. Toch door doen en naar de kantine van het schoolgebouw waar we vertoeven. Daar een goed ontbijtje en het lunchpakketje ziet er ook goed uit. Na het ontbijt terug naar ons plekkie voor een insmeer rondje. Voeten goed verzorgen, drinken klaarmaken en heuptas inpakken. Daarna op naar de bus die ons brengt naar de start in Marche. Een mooi plaatsje, maar we hebben eigenlijk meer oog voor de start. Daar staat de soldaat die ons  kaartje uitleest en we zijn op pad. Mijn eerste meters van de Mesa en we doen een High Five. Via een redelijk pad komen we op een smal modderig pad en dat bleek de voorloper te zijn voor een groot deel van de route. Bij iedere stap, iedere afzet glijd ik een stukje en iedere stap die neerkomt glijd ik ook. Kilometers lang stappen we door de modder en erg zwaar. Licht omhoog en dan is het afzetten nog lastiger en na zo'n 8 km gaan we omhoog en het pad is erg glibberig. Wat valt me dat zwaar en als een briesend paard kom ik in de laagste versnelling boven. Henk wacht daar op mij en lacht me bemoedigend toe. Ik neem een banaan, wat drinken en maak mijn hoofd wat droog. Tjonge wat een klim was dat en wat een energie heeft me dat gekost. Op 11 km nemen we een pauze en die heb ik wel verdiend. Lang leve de Mesa denk ik op dat moment. Wat eten en rust doet me goed en we gaan verder. Henk vertelt nog eens over de zware routes die hij heeft gehad bij de Mesa. Op 20 km na stevige klimmetjes in de laagste versnelling hobbel ik naar de grote halte. Ik voel me niet echt happy, maar toch we lopen niet eens zo raar. Ik zie ook dat ik niet de enige ben die het moeilijk heeft. Het landschap is prachtig en voor zo ver mogelijk geniet ik van de ver gezichten en waan me op een beste doe vakantie.
We stappen Marche in en ons kaartje wordt gescand. We zijn er en de eerste etappe zit erop, maar nog drie te gaan. Als dit maar niet de voorbode is van een zware week. De douche doet wonderen en spoelt het zweet van vandaag van me af. Langzaam aan komen mijn spieren tot leven en schone kleren doen ook wonderen. Het eten smaakt goed en we nemen nog een pintje in de feesttent. Tjonge wat een leuke band speelt daar, maar de vermoeidheid slaat toe en geef me toe. Om 21:45 op bed en als mijn hoofd mijn kussen raakt ronk ik weg in een diepe slaap. Tot morgen ....

26-6-2013 Sainte-Ode - Sainte-Ode
Wat heb ik heerlijk geslapen en voel me goed. Het ochtend ritueel draaien we weer af en gaan naar de bus die ons naar Saint-Ode brengt. Een klein streekje lijkt het, de bussen stoppen ergens langs de weg en wij stappen richting de scanmannen. Het is lekker wandelweer en we lopen eerst een lang stuk door het dal, redelijk vlak en in het dorp gaan we flink even omhoog. Ondanks de killing geglibber van gisteren gaat het me soepel af,  ja wat een verschil met gisteren en ook Henk staat versteld.
Nou ja de ondergrond is behoorlijk beter en dat scheelt een slok op een borrel. Het is lekker weer en kijken onze ogen weer uit. Henk vertelt over de doedelzakspeler die meeloopt, de breiende dame in haar auto en meer gebeurtenissen uit eerdere Mesa tochten. In het bos worden we ingehaald door een groepje vrouwelijke militairen en we begrijpen nu waarom de mannen bij het leger gaan. Later zien we ze gelukkig nog een keer. Voor ons fluit een jongeman voor zijn vriendin een lied en doet vooral zijn best om te imponeren. Wij kiezen toch maar voor de doedelzak, want fluiten kan hij niet, maar zo te zien is zijn vriendin er blij mee. Op dat stuk stijgen we weer behoorlijk, maar het gaat goed en kennelijk raken mijn spieren er aan gewend.
Ik zeg tegen Henk dat bij 10 km ongeveer we gaan stoppen, maar het loopt lekker en voel me goed. Op dat moment horen we iemand die autogeluiden maakt en ook steeds op het juiste moment schakelt. Het is een komisch, klein beetje zielig, om te zien. Hele gesprekken met zich zelf en toch ook knap dat hij zo de 32 stapt. Ach wie weet wat ze van ons zeggen. We lopen door tot de grote halte op 15 km. Daar zitten we lekker en Henk doet even zijn schoenen uit. Wat een verschil met de dag ervoor. Nu lekker in de korte broek en zelfs Henk doet af en toe zijn jas uit.
Na de grote halte komt de splitsing met de Mini en wij gaan weer de hoogte in, maar worden beloont met een prachtig uitzicht. Henk is de fotograaf en we nemen de tijd ook om foto's te maken. We lopen tussen de velden en genieten van de vergezichten. Langzaam stappen we een dorpje binnen en daar stijgt het weer even sterk. Ach gewoon omhoog en geen gezeur. We lopen door de bossen en over een pas gemaaid pad lopen tussen de bremmen door en erg mooi. Een dorpje door, een flonderpad over en langzamerhand komen we bij de finish en tevreden laten we ons kaartje zien aan de scanmannen.
Tevreden, ook moe, maar voldaan melden we weer op facebook dat we weer binnen zijn. De Leffe smaakt heerlijk en laten ons terugrijden naar Vielsalm. Even plat, douchen eten en nazitten. Minder moe in vergelijking met de dag ervoor, Een mooi route en we zijn op de helft. Morgen Houffalize die bekend staat om de steile beklimmingen.

27-6-2013 Houffalize - Houfallize
Ik word wakker en hoor de regen op de tent en vraag me af of de voorspelling uitkomt. Groot deel van de dag regen. Ik hoop het niet dat de voorspelling uitkomt, namelijk de hele dag regen. Ik heb de poncho bij de hand dus we zien wel. Na het ochtend ritueel stappen we de bus in en vrij laat gaan we op pad. Het lijkt niet helemaal volgens planning te gaan, maar goed na het passeren van de scanmannen gaan we op pad voor de 3e 30 kilometer. Nou ja de spieren nog niet warm of we gaan al omhoog en hoe. Gelukkig is het pad redelijk te doen, maar stijl, erg stijl, blik op oneindig en stiekum genieten van de omgeving. Het gaat wat stippen en dan wat meer regen, dus de poncho aan en weer uit enzovoort. Na zo'n 6 kilometer komen we bij het punt waar we de eerste wandelaars zagen, terwijl wij nog onderweg waren naar het startpunt. Het wordt toch droog uiteindelijk en de poncho heb ik niet weer aangehad. Ook vandaag toch goed bewandelbare paden en fraaie landschappen. Geen dag is hetzelfde, maar ook iedere uur is het weer anders. Henk beweert steeds de IJzer is voor de gezelligheid en ook wel mooi, maar de Mesa is echt voor het fraaie landschap en de prachtige omgeving. Niet dat West Vlaanderen niet mooi is, maar hier heb je gewoon prachtige uitzichten en dat is het verschil. Meer rust, alleen de vogels en het zoemen van een bij. We lopen over een breed fietspad langzaam omhoog en zeggen steeds minder, beide bezig met eigen gedachten en de kilometers zitten inmiddels wel in de benen. Bij het waterpunt op zo'n 11 kilometer even een steentje uit de schoen halen. Als we verder lopen komen we over een fraai pad en ik besef heel erg dat ik in herhaling treed, maar het is echt erg fraai. Wij genieten met volle teugen en de klimmetjes deren me eigenlijk niet meer. Henk maakt de foto's zoals ik zei en haalt me steeds weer in als ervaren Mesa stapper. Maar vlak voor de stop begin ik hem te missen en als ik moet wachten op een kruispunt kijk ik ff achterom waar hij blijft. Het duurt nu wel erg lang, maar ok daar zie ik hem en begrijp waarom het langer heeft geduurd. Hij loopt samen met de "chauffeur"  en ik loop vast door naar de grote halte. Achter in de tent doen we ons broodje van het lunchpakket en faceboeken weer wat, zodat het thuisfront weer op de hoogte is. We genieten van de reacties en weten best wel dat we toppers zijn.
Wanneer we verder gaan komen we weer meer in een bosrijke omgeving. Henk zie 1 van de madammekens en kan natuurlijk niet zomaar verder lopen zonder een praatje te doen. Vlak daar voor zijn we komen in een grote groep kinderen. Die rennen wat heen en weer, lopen je voor de voeten en trekken zich van niets aan. Gelukkig zijn we er relatief snel voorbij en hebben verder geen last meer. Opeens een prachtig uitzicht op een plaats waar het pad behoorlijk steil naar beneden gaat. De wandelaar zien diep beneden lopen en daar moeten wij dus ook naar toe.
Daarna nog even een stevige klim (echt heftig), maar als we boven zijn worden we beloond met een ijsje en die gaat er lekker in. Het zit er weer bijna op en al kletsend gaan we richting Houfallize waar de scanmannen ons opwachten. De etappe zit er weer op en het is er gezellig. Gelukkig vinden we snel een plekkie voor ons sportdrankje en kijken weer tevreden terug.  Het avond ritueel is ook weer gezellig en een leuke gitarist en een computer backing die ons prima vermaakt. Op tijd naar bed zoals gewoonlijk, maar wel tevreden.

28-6-2013 Vielsalm - Vielsalm
De thuiswedstrijd dus denk je wat later opstaan, maar nee hoor iedereen is erg vroeg en erg druk bezig. Voor 9 uur moet de tent leeg zijn, maar je kunt natuurlijk ook vroeg starten. Dus druk in de weer en van slapen komt niets. Ik haal de zakken uit de auto, nadat ik me heb gewassen. Henk heeft tijd nodig om zich te scheren en zijn lenzen, vandaar de rolverdeling.
Als ik terug ben doe ik de spullen in de zakken, rol mijn matras op en breng daarna de britsen terug. Daarna ontbijten en de rest van het ochtend ritueel. Na het insmeerrondje de spullen in de auto en daarna een strategisch parkeerplekkie vinden. Gelukt en we gaan op pad voor de laatste 30 kilometers. We lopen langs het meertje en vervolgens het bos in. Gelukkig geen regen vandaag, nou ja een klein beetje maar niet de moeite waarde om te melden. En ja hoor de eerste steile klim pfff het zit me wel in de benen hoor, maar goed gewoon doorgaan. Gelukkig is het niet zo lang als ik had gedacht dus heb hoop gekregen voor de volgende verwachte heuvels. Na een stijl stuk loopt het geleidelijk omhoog en is het goed te doen. Daarna worden we weer beloond met een fraai vergezicht en genieten dus. Daar doen we het voor. Ik ga het nog 1 keer zeggen: we lopen weer door een fraai landschap afgewisseld met velden, bossen en prachtige uitzichten. Ben ik blij dat ik heb toegezegd dat ik deze vierdaagse zou gaan doen. Niet alleen de derde dag een "bergetappe" maar iedere dag en iedere dag genieten. Het verveeld geen moment en zeker een aanrader. Langs pittoreske paden lopen we naar de grote halte in Grand Halleux, Mooie huizen staan daar en de een nog beter opgeknapt dan de ander. Mooi hoor en we laten ons kaartje weer scannen. We hebben nu twee flinke stijgingen achter ons en wat kan er nu nog fout gaan. Weer ff faceboeken en energie vergaren voor de laatste stuk. Wow bijna mijn eerste Mesa voltooid en hoe. Ik ben trots op me zelf en tja toch weer een hele ervaring. Van gewoon regelmatig wandelen, ook maar eens de IJzer proberen, vervolgens drie keer gedaan, eerder dit jaar de Drentse Vierdaagse te Odoorn en nu bijna de Mesa met al haar heuvels volbracht. Ook nu schiet me weer een brok in de keel.
Na de grote halte lopen we verder want ook het laatste stukje moet nog en relatief relaxed lopen we verder af en toe wat omhoog, maar niet heftig meer. De rookpluimen van de schoorstenen in Vielsalm zien we in de verte. De wolken zijn dreigend en we lopen gestaag door tussen velden als we de eerste huizen van Vielsalm bereiken. We lopen nog een behoorlijk stuk door het plaatsje als we eindelijk de finish zien. Nog 1 keer langs de scanmannen en vervolgens opzoek naar de medaille tent om daar het bewijs te halen. Een vette medaille en een jaartal om er op te prikken. Yes we made it, we done it. Verdorie wat was het af en toe zwaar, maar erg moe, zeer voldaan toosten we nog een keer op de succesvolle Mesa van 2013. I'll be back.

Naar huis
We lopen naar de auto en daar verwisselen we de schoenen. We rijden naar Valkenbrug om daar te overnachten. Na het inchecken gaan we naar onze prachtige kamer. Tjonge 1 bed en dus weer eens heerlijk met Henk in 1 bed slapen. Nou ja het is niet anders. De douche is goed en in het centrum vinden we wel iets waar we lekker kunnen eten en napraten over de afgelopen week. Italiaans kiezen we voor en kok heeft flink zijn best gedaan. De heerlijke scaloppa en voor Henk een visschotel laat zich goed smaken. We lopen nog wat rond en verbazen ons op de hoeveelheid terrassen. Uiteindelijk lopen we naar het poortje  en vinden daar een gezellig kroegje. Op het verwarmde terras is het goed te zijn en er veel te zien. We genieten nog lekker en proeven 3 biertjes, jack komt nog langs en dan door de regen naar het hotel voor een heerlijke nacht.
Niet echt goed geslapen en Henk ook niet last van mij gehad, nou ja heb zo geprobeerd rustig te zijn, maar helaas. Douchen en een lekker ontbijtje scoren voordat we weer naar huis rijden. Weinig problemen onderweg en voorspoedig komen we in Smilde. Als echte Zotte Stappers sluiten we af met een Brugse Zot terwijl we de verhalen vertellen. Een geslaagde week en een hele ervaring rijker.

Alleen op pad 7 - 9 juni 2013

Ik heb me voorgenomen om eens alleen op pad te gaan, waarom zo maar eens om te ervaren hoe dat is. Ik hoor het van Frits maar ook een collega van mij is altijd alleen op pad. Dus waarom ik niet en gezien de situatie van dit moment met al het gedoe op het werk was dit ook wel een mooi moment. Ik heb internet een route gevonden van 40 kilometer boven Dortmund en heb mijn hotel gevonden in Castrop-Rauxel. Voor het inchecken wel even gevraagd of ze ook bereid waren mij even te brengen zodat ik naar de auto kon lopen. Dat was geen enkel probleem. De route liep ook nagenoeg langs het hotel.  Daar ingetrokken en bleek een 4 sterren hotel te zijn. Nou meer een soort van der Valk naar mijn mening maar goed. Het verblijf was goed, heb lekker geslapen (miste mijn waterbed)  en heb er lekker gegeten, alleen op de zondag was het restaurant dicht. Ja gewoon gesloten, dus toen het dorp in en kijken ob dort was zum essen gibt. Ik zag een chinees en dacht laat ik eens een Duitse chinees proberen.

Ik heb me met mijn laptop onder de parasol geïnstalleerd om te kijken waar ik de route opknip, want dan kan ik afspreken waar ze me ff heen moeten brengen. In de buurt van de brug over de Dortmund-Ems kanaal is het ongeveer 20 kilometer en zie op Google Earth dat ik daar kan parkeren. De start kan vlak bij het hotel erg gemakkelijk, want dan kan ik dag twee direct naar het hotel terug lopen. Mijn plan voor de zekerheid voorgelegd bij de receptie en nogmaals helemaal geen probleem. Bij het hotel was ook een gebouw waar je kunt trouwen en heb eens een typische Duitse traditie gezien. Na het officiële deel werd een groot laken omhoog gehouden met een groot hart erop en die moesten het bruidspaar uitknippen met een nagelschaartje en vervolgens stapten ze er doorheen. Ik ben vergeten een foto te maken maar was bijzonder om te zien. 's avonds nog buiten gezeten en wat gekletst met mannen en vrouwen die daar een seminar hadden. Zo ging de avond ook snel en gezellig voorbij.
Goed ontbijtje en kon me zelf een lunch klaar maken, geen moeilijke toestanden zoals we bij het trekvogelpad weekend een keer mee hadden gemaakt. Wat een paniek toen en nu kein problem. Ik moest nog even wachten maar toen kwam mijn chauffeur er aan en heb hem uitgelegd waar ik mijn auto neer wilde zetten. Hij wist waar het was, hij reed voorop en sjeesde er achter aan. Koste me moeite om hem bij te houden. Toen ik bij hem in de auto stapte voor de terug weg zag een lachje bij hem en hij vroeg of ik problemen had om te volgen. Natuurlijk was het kein problem wie so?
Eindelijk op pad en alles bij de hand. Lekker wandelweer regelmatig zon, windje en ben verrast om de omgeving. Eerst door een kaal gebiedje en nog wat gebouwen van Castrop-Rauxel, maar dan loop ik een bos in. Het Grutholz heet het bos en erg mooi, glooiend Limburgs landschap maar net wat anders.

Mitten im ehemaligen Industrie-Revier zwischen Kohlekraftwerk und Autobahn schlagen die Pfauen ihr Rad, grasen friedlich Dam- und Sikawild, freuen sich Groß und Klein an der lebendigen Natur. Wir laden Sie ein, dieses Stück heile Welt kennen zu lernen: Hier auf diesen Seiten bei einem virtuellen Rundgang und natürlich „live und in Farbe“ in der freien Natur. Wenn Sie mögen, seien Sie Gast bei den zahlreichen Aktionen im und um das Gehege. Werden Sie Vereinsmitglied oder  erwerben Sie sogar eine Patenschaft für ein Tier. Wir freuen uns auf Sie!

Het is een mooi gebied inderdaad en ik loop rustig verder. Geen enorm tempo maar lekker wat past bij het landschap glooiend en "up and downs". Als ik maar voor donker thuis ben toch.  Er is veel te zien en vooral ook te horen, want de vogels begeleiden me met het zingen en is natuurlijk altijd mooi. Ik passeer een meertje Brunosee blijkt dat te zijn en mis toch het onderlinge kletsen. Ik denk wel aan de Mesa die er aanstaat te komen en dat het misschien nog glooiender zal zijn, maar goed zie wel.  Langzaam aan houd het bos op en loop ik de buitenwijk in van een plaats. De huizen hier zijn erg anders qua stijl dan bij ons, Veel meer verschillende woningen en dat staat helemaal niet lelijk, erg mooi zelfs. Het bouwen is vast een stuk goedkoper.
Ik steek de A2 over en kijk uit over een voetbalveld waar een wedstrijd gespeeld wordt. Soms moet je bepaalde stukken overbruggen, want nu loop ik door een stukje industrieterrein. Ik merk dat ik mijn pas versnel en heb kennelijk ook een snel-weg-van-hier-versnelling. Ik betrap me er zelf op dat het gebeurd. Gelukkig ligt het snel achter me en kom weer in een bos, velden en akkerbouw gebied.
Bij de Laurentiuskapelle neem ik een pauze en neem een broodje. Het voornemen om lekker rustig te stappen en geen nieuwe records neer te zetten, gaat in uitvoering :). Ik zit er lekker en geniet van de rust die er heerst. Nou ja autoweg ruis op de achtergrond. Ik stap verder en loop langs een kanaal. Erg mooi en in de verte zie ik een ijzeren brug, eentje die ziet in de oorlog films. Tenminste dat komt in mijn gedachte op. Onzin natuurlijk maar goed steek het kanaal over en loop door een weids landschap. Ondanks dat ik het roergebied loop is het toch erg mooi. Loop langs een nieuwbouwwijk en ik verneem echt dat ik bij een plaats ben aangekomen. De honden moet uitgelaten worden en die kom ik allemaal tegen. Loop om de plaats heen (Waltrop) en kom bij een uitkijktoren. Niet mijn liefhebberij, maar ga er toch maar op en zie daar vooral industrie en natuur bij elkaar helaas. Gelukkig zie ik het vanaf de grond niet, maar dat in natuurlijk wel het beeld wat bij deze route hoort. Heb er vooraf niet bij nagedacht, maar goed weer een ervaring rijker. Op de markt van Waltrop score ik koffie en achteraf blijkt het een cakeje te zijn, maar gaat er lekker in. Heb nu zo'n 16 km afgelegd en gaat lekker. Binnen een uur zal ik bij de auto zijn. Loop Waltrop uit en kom weer bij het kanaal. Zoals verwacht ben ik weer terug bij de auto, tevreden rijd ik naar het hotel. Score daar een biertje en ga douchen. Lekker schoon ga ik terug naar het terras, waar het nu wat drukker is geworden. Zie meer wandelaars met een routekaart waarschijnlijk een route aan het uitzetten.

De volgende dag laat ik met afzetten bij het waar ik gisteren ben geëindigd en bedank de chauffeur voor de service. Mijn auto staat gewoon bij het hotel en zie de zondagochtend joggers ook hier rennen. Wielrenners en later ook de mountainbikers in het bos. Het is ook in Duitsland de gewoonte om de zondag sportief te beginnen. Ik loop een behoorlijk stuk langs het kanaal. Het is iets koeler dan gisteren, maar goed te doen. Iets minder wind, waardoor het weer aangenamer wordt. De zon is weg en het had afgelopen nacht geregend. Gelukkig houd ik het droog, maar heb mijn poncho bij me dus niets aan de hand. In de verte zie ik enorme bruggen of zo, later blijkt het sluizen te zijn. Erg indrukwekkend om te zien en loop er over en ook zulke dingen onderweg tegenkomen is erg leuk. Heb het ook zo ervaren bij de sluizen bij Amsterdam bij de IJ. Grappig dat dergelijke vergelijking bovenkomen drijven. Nog even langs een haventje, wat straten door, kanaal over, vervolgens de steek ik dan een heideveld over. Nou ja de straat heet Heidestraße heel toepasselijk. Het dorpje ontwaakt nog als ik er doorheen loop. Ik loop al gauw weer tussen de velden en bebossingen al glooiend, In het plaatsje Suderwich blijf ik ff staan bij een oude watermolen. Mooi om te zien. Helaas loop ik nu
behoorlijk lang door dit plaatsje en kronkel in de nieuwe versnelling steek ik weer de A2 over. Ondanks dat de huizen er mooi zijn, was dit nu niet het leukste stuk van de route. Ik kom mijn eerste bankje tegen en neem daar een lange pauze en eet mijn broodje. Geniet van de rust en hoor gelukkig weer vogels om me heen. Ik zit op 12 kilometer en het gaat lekker. Voel geen pijntjes aan de voeten ach waarschijnlijk gaat de Mesa nog meevallen ook. Zet het gauw van me af, want daar is wel meer glooiing dan hier denk ik.
Merk toch wel dat het onderweg kletsen met je maatjes erg gezellig is., maar goed ik ervaar het nu hoe het is. Ben wel blij dat dat ik het nu doe, want geeft ook tijd om over gedoe op het werk na te denken. Als ik weer verder loop dan is het gelukkig weer allemaal bos en akkerbouw gebied. Hier en daar een boerderij en geniet erg. Gelukkig nog geen regen en lekker warm om te lopen. Ja hoor daar is het Dortmund-Ems kanaal weer. Voor de zoveelste keer steek ik die over ben de tel kwijt en 4 keer nu. Mooi bos loop ik door en gevoelsmatig dicht bij het eindpunt, maar die is vaak weer verder weg dan ik denk. Toch na enkele kilometers zie ik de eerste huizen. Ik loop het dorp nog even in en score een koffie met een Super Slagroom SoeS. Ik dacht dat er chocolade onderin zat, maar blijkt kersen te zijn. Ook lekker. De serveerster in klederdracht zet me op de foto en loop vervolgens terug naar het hotel. Even op bed liggen en dan douchen. Ik kijk terug op een prachtig route met hier en daar met wat mindere stukjes. Ach macht nichts es war schön afgelopen weekend en een hele ervaring rijker.

Bij de chinees achter een lopend buffet aan, maar was lekker. Geen standaard dingen die je hier vaak ziet of misschien net anders dat ik het niet herken. Drink er een biertje bij en kijk rond. Niet erg druk, alleen maar een familie en wat stelletjes en zo. Loop terug naar het hotel en check uit. Half acht rijd ik weg en sjees over de Duitse autobanen terug naar huis. Om kwart voor tien ben ik weer terug en vertel hoe het was.  Het was best goed (op z'n Drents)

Pieter Stuyvesant Kuiertocht 2013

1 juni 2013 rijden Henk en ik (Luuk) naar Noordwolde om de Pieter Stuyvesant Kuiertocht 2013 versie te stappen. We hebben er wel zin in en ruim op tijd komen we daar in de feesttent aan. We laten onze eTicket scannen en krijgen de stempelkaart voor onderweg. Henk scoort de koffie en ik ga opzoek naar twee stoelen. Het weer is niet echt lekker, maar het is droog. Onze starttijd zou 9:00 uur zijn, maar we hebben de koffie op en sluiten aan bij de 8:45 groep en gaan op pad. Het loopt lekker door en je verneemt nauwelijks dat er ruim 3000 stappers aan de tocht meedoen.

Zaterdag 1 juni is het zover. Dan starten ruim 3000 wandelaars voor de zesde editie van de Pieter Stuyvesant Kuiertocht. De organisatie krijgt diverse verzoeken van deelnemers om de route alvast bekend te maken, zodat publiek en ‘verzorgers’ een plek kunnen kiezen om de wandelaars aan te moedigen of van verse drankjes en eten te voorzien.

We lopen door Noordwolde al kletsend over werk en de vervelende situatie die ontstaat, gaan we naar de eerste stempelpost in Oosterstreek. De eerste afwijking hebben we alweer te pakken, want de organisatie geeft 6,5 km aan en GPS geeft iets meer aan, namelijk 7,2. Niets aan de hand we zijn goed bezig want het tempo ligt 6 km per uur. Het landschap is afwissend, bossen, weidelandschap en dat maakt het leuk. Nog even aanzetten en dan zijn we al op 8,5 / 9,6 km. We lopen door Boijl richting Zandhuizen. Onderweg hebben we wat dansgroepen gezien, een gitarist die zijn gitaar aan het stemmen was (zo leek het). Al met al leuk om het onderweg zo mee te maken. We lopen nog steeds het zelfde tempo en het gaat erg gemakkelijk. Kennelijk raken we gewend om 30+ te wandelen, maar er is ook genoeg te kletsen. Henk gaat zijn huis te koop aanbieden en vertelt over hoe de makelaar het wil aanpakken, maar ook over het advies van de styliste. Een heel gedoe, maar voor we het weten zijn we alweer in Zandhuizen bij de 4e stempelpost. We gaan even pauze houden en horen de zeemannen uit Wolvega ach best gezellig. Geeft ons tijd voor koffie, een broodje en berichten te checken. De km stand is nu 15 / 15 dat lijkt dus goed te komen. Het is nog steeds wat vochtig in de lucht. Geen regen maar veel vocht, ach ben toch al nat. Het tempo ligt nog steeds op 6 km per uur. Het koor heeft er zin in en begint een nieuwe een Duitse 'slager' als wij besluiten verder te gaan. We gaan op pad naar de Hoeve wat ongeveer 7 km lopen is. Frits is er niet bij, dus kunnen we eens lekker kletsen over die 'ouwe' die nu op fiets zit en de compestela de santiago op zijn fietsie doet samen met een vriendin en de partners in de volgauto met caravan. Something completely different. Goed het is een bijzondere man en je kunt hem er best bij hebben. Let wel doordat hij nu fiets, ga ik Henk gezelschap houden bij de Mesa eind juni, maar goed eerst nog een kleine hoogte stage volgend weekend in Duitsland. Daar in mijn uppie een route van 40km lopen, vrijdag heen en zondagavond terug eens kijken hoe dat is. Daarna helemaal klaar voor de Mesa.
De Hoeve lopen we in en ik herken het voetbalveld van 4 jaar geleden. Het gebouw is gemoderniseerd en ziet er strak uit. De km's wijken weer af, namelijk organisatie zit op 22km en GPS geeft 24 en een beetje aan. Het is er vrij druk en daarom besluiten we verder te gaan naar de volgende stempelpost en daar een broodje en koffie te scoren. We lopen nog steeds 6km per uur en dit keer erg constant. De Mesa wandelen is helemaal niet zwaar probeert Henk mij wijs te maken. Nou ja misschien een beetje, maar hij is zeker veel mooier dan de IJzer. Ik ga het ervaren en laat het allemaal maar over me heen komen. Ik heb me aangemeld en ga de Mesa lopen.
Al dat geklets over de Mesa en de IJzer brengt ons toch weer bij de volgende stempelpost. Het verschil van 2 km blijft, want ook in Vinkega ligt ik voor op de organisatie en qua loopduur klopt het aardig. Alles in control zullen we maar zeggen. In Vinkega speelt Mister Sunlight de muziek en moet zeggen dat het heel erg goed klinkt. We gaan voor de laatste 5 kilometer en zijn beide erg eens dat de organisatie erg goed is en veel vrijwilligers zijn ingezet. Ook de route is erg mooi, helaas van het weer, want een beetje zon zou het helemaal perfect gemaakt hebben. Door het bos gaat het pad wat voor ons ligt en ineens lopen we in een toneelstukje met een veldwachter en een zwerver. Grappig om te zien, dergelijke ontmoetingen zomaar ergens maakt deze kuiertocht ook erg leuk.
De finish komt in zicht en we herinneren ons hoe moeizaam het 4 jaar geleden ging, maar vooral concluderen we dat het vandaag wel lekker liep. Totaal 35,07 km in 6km per uur gedaan, nou daar proosten we maar op.