"Opgericht in 1967 door het 3de Bataljon Ardeense Jagers, de Herdenkings Mars (HM) was een militaire oefening georganiseerd in het kader van de fasten van de eenheid. Hij was eigenlijk van plan om de gevechtsroutes van de verdedigingsstellingen van de Ardeense Jagers in mei 1940 af te lopen. De deelnemers aan deze oefening, bijna allemaal van het bataljon, waren actief militairen en dienstplichtigen in militaire dienst. Vier reserve officieren en een adjudant van de Infanterie School vergezeld hen. Deze mars, tussen Arlon en Rochelinval (Trois-Ponts), verliep in vier etappes van ongeveer 30 Km elk en vond voor de eerste keer plaats in mei 1967. De finale plechtigheid vond plaats aan Vielsalm aan het monument van de Ardeense Jagers." lees verder
vooraf:
Na de IJzer dus ook meestappen met de Mesa, omdat Frits samen met een vriendin naar Santiago De Compostela fietst en dus geen tijd heeft om met Henk de Mesa te stappen. Ach je laat je kameraad ook niet alleen gaan en had het vorig jaar al toegezegd om mee te gaan. Maar de heuvels zijn veel hoger dan de Hondsrug en vast ook moeilijker te bewandelen. Maar goed wie A zegt moet ook de Mesa doen en ik kan je al zeggen dat Henk helemaal gelijkt heeft gehad. Het is echt een 4 daagse die zeer de moeite waard is. Zwaar ook omdat heuvel opwaarts toch een onwennige manier van wandelen is.
aankomst:
Tegen 10:00 uur was Henk bij mij en nog even een bakkie koffie gedronken en dan via Duitsland naar Vielsalm. Alles is voor mij nieuw, maar ook voor Henk want die bivakkeerde op een ander kamp de afgelopen jaren. Na een voorspoedige reis komen we aan bij de poort van het kamp, waar een soldaat in het Nederlands tegen Henk zegt dat hij ook Frans spreekt, maar uiteraard bedoelde hij bedoelde uiteraard Nederlands. Hij gaf aan hoe we moesten rijden om bij de grote tent te komen. Daar aangekomen bleek alleen nog in de midden rij plek te zijn, maar eerst melden bij de leiding en onze kaartje ophalen. Op het kaartje staat een streepjescode die tijdens de omlopen wordt gescand, maar ook bij avondeten en ontbijt, dus erg belangrijk. Vervolgens ons plekkie ingericht en eens rondgekeken hoe alles gaat. Dus op verkenning over het kamp en komen uit in de feesttent. We drinken eentje op de goede aankomst en ik zie toch wel wat op tegen de heuvels, maar goed morgen ga ik het ervaren. Henk vertelt nog eens hoe zwaar hij het heeft gehad in zijn eerste Mesa. Na het eten (lekker en voldoende) gaan we een rondje doen in het dorp, daarna zien we dat er life muziek wordt gespeeld. en de stemming zit er gelijk in. De Belgen kunnen wel feesten en wij zingen als het kan mee.
Op tijd naar bed want om 5:00 gaat de wekker en dat is vroeg. In de tent is het nog lang onrustig en daarom niet echt goed geslapen.
25-6-2013 Marche - Marche
Vroeg beginnen de wandelaars met de voorbereiding terwijl wij nog proberen te slapen (voor wat het waard is). Dagelijks ritueel, wassen met koud water in de buitenlucht en de temperatuur is nog laag. Toch door doen en naar de kantine van het schoolgebouw waar we vertoeven. Daar een goed ontbijtje en het lunchpakketje ziet er ook goed uit. Na het ontbijt terug naar ons plekkie voor een insmeer rondje. Voeten goed verzorgen, drinken klaarmaken en heuptas inpakken. Daarna op naar de bus die ons brengt naar de start in Marche. Een mooi plaatsje, maar we hebben eigenlijk meer oog voor de start. Daar staat de soldaat die ons kaartje uitleest en we zijn op pad. Mijn eerste meters van de Mesa en we doen een High Five. Via een redelijk pad komen we op een smal modderig pad en dat bleek de voorloper te zijn voor een groot deel van de route. Bij iedere stap, iedere afzet glijd ik een stukje en iedere stap die neerkomt glijd ik ook. Kilometers lang stappen we door de modder en erg zwaar. Licht omhoog en dan is het afzetten nog lastiger en na zo'n 8 km gaan we omhoog en het pad is erg glibberig. Wat valt me dat zwaar en als een briesend paard kom ik in de laagste versnelling boven. Henk wacht daar op mij en lacht me bemoedigend toe. Ik neem een banaan, wat drinken en maak mijn hoofd wat droog. Tjonge wat een klim was dat en wat een energie heeft me dat gekost. Op 11 km nemen we een pauze en die heb ik wel verdiend. Lang leve de Mesa denk ik op dat moment. Wat eten en rust doet me goed en we gaan verder. Henk vertelt nog eens over de zware routes die hij heeft gehad bij de Mesa. Op 20 km na stevige klimmetjes in de laagste versnelling hobbel ik naar de grote halte. Ik voel me niet echt happy, maar toch we lopen niet eens zo raar. Ik zie ook dat ik niet de enige ben die het moeilijk heeft. Het landschap is prachtig en voor zo ver mogelijk geniet ik van de ver gezichten en waan me op een beste doe vakantie.
We stappen Marche in en ons kaartje wordt gescand. We zijn er en de eerste etappe zit erop, maar nog drie te gaan. Als dit maar niet de voorbode is van een zware week. De douche doet wonderen en spoelt het zweet van vandaag van me af. Langzaam aan komen mijn spieren tot leven en schone kleren doen ook wonderen. Het eten smaakt goed en we nemen nog een pintje in de feesttent. Tjonge wat een leuke band speelt daar, maar de vermoeidheid slaat toe en geef me toe. Om 21:45 op bed en als mijn hoofd mijn kussen raakt ronk ik weg in een diepe slaap. Tot morgen ....
26-6-2013 Sainte-Ode - Sainte-Ode
Wat heb ik heerlijk geslapen en voel me goed. Het ochtend ritueel draaien we weer af en gaan naar de bus die ons naar Saint-Ode brengt. Een klein streekje lijkt het, de bussen stoppen ergens langs de weg en wij stappen richting de scanmannen. Het is lekker wandelweer en we lopen eerst een lang stuk door het dal, redelijk vlak en in het dorp gaan we flink even omhoog. Ondanks de killing geglibber van gisteren gaat het me soepel af, ja wat een verschil met gisteren en ook Henk staat versteld.
Nou ja de ondergrond is behoorlijk beter en dat scheelt een slok op een borrel. Het is lekker weer en kijken onze ogen weer uit. Henk vertelt over de doedelzakspeler die meeloopt, de breiende dame in haar auto en meer gebeurtenissen uit eerdere Mesa tochten. In het bos worden we ingehaald door een groepje vrouwelijke militairen en we begrijpen nu waarom de mannen bij het leger gaan. Later zien we ze gelukkig nog een keer. Voor ons fluit een jongeman voor zijn vriendin een lied en doet vooral zijn best om te imponeren. Wij kiezen toch maar voor de doedelzak, want fluiten kan hij niet, maar zo te zien is zijn vriendin er blij mee. Op dat stuk stijgen we weer behoorlijk, maar het gaat goed en kennelijk raken mijn spieren er aan gewend.
Ik zeg tegen Henk dat bij 10 km ongeveer we gaan stoppen, maar het loopt lekker en voel me goed. Op dat moment horen we iemand die autogeluiden maakt en ook steeds op het juiste moment schakelt. Het is een komisch, klein beetje zielig, om te zien. Hele gesprekken met zich zelf en toch ook knap dat hij zo de 32 stapt. Ach wie weet wat ze van ons zeggen. We lopen door tot de grote halte op 15 km. Daar zitten we lekker en Henk doet even zijn schoenen uit. Wat een verschil met de dag ervoor. Nu lekker in de korte broek en zelfs Henk doet af en toe zijn jas uit.
Na de grote halte komt de splitsing met de Mini en wij gaan weer de hoogte in, maar worden beloont met een prachtig uitzicht. Henk is de fotograaf en we nemen de tijd ook om foto's te maken. We lopen tussen de velden en genieten van de vergezichten. Langzaam stappen we een dorpje binnen en daar stijgt het weer even sterk. Ach gewoon omhoog en geen gezeur. We lopen door de bossen en over een pas gemaaid pad lopen tussen de bremmen door en erg mooi. Een dorpje door, een flonderpad over en langzamerhand komen we bij de finish en tevreden laten we ons kaartje zien aan de scanmannen.
Tevreden, ook moe, maar voldaan melden we weer op facebook dat we weer binnen zijn. De Leffe smaakt heerlijk en laten ons terugrijden naar Vielsalm. Even plat, douchen eten en nazitten. Minder moe in vergelijking met de dag ervoor, Een mooi route en we zijn op de helft. Morgen Houffalize die bekend staat om de steile beklimmingen.
27-6-2013 Houffalize - Houfallize
Ik word wakker en hoor de regen op de tent en vraag me af of de voorspelling uitkomt. Groot deel van de dag regen. Ik hoop het niet dat de voorspelling uitkomt, namelijk de hele dag regen. Ik heb de poncho bij de hand dus we zien wel. Na het ochtend ritueel stappen we de bus in en vrij laat gaan we op pad. Het lijkt niet helemaal volgens planning te gaan, maar goed na het passeren van de scanmannen gaan we op pad voor de 3e 30 kilometer. Nou ja de spieren nog niet warm of we gaan al omhoog en hoe. Gelukkig is het pad redelijk te doen, maar stijl, erg stijl, blik op oneindig en stiekum genieten van de omgeving. Het gaat wat stippen en dan wat meer regen, dus de poncho aan en weer uit enzovoort. Na zo'n 6 kilometer komen we bij het punt waar we de eerste wandelaars zagen, terwijl wij nog onderweg waren naar het startpunt. Het wordt toch droog uiteindelijk en de poncho heb ik niet weer aangehad. Ook vandaag toch goed bewandelbare paden en fraaie landschappen. Geen dag is hetzelfde, maar ook iedere uur is het weer anders. Henk beweert steeds de IJzer is voor de gezelligheid en ook wel mooi, maar de Mesa is echt voor het fraaie landschap en de prachtige omgeving. Niet dat West Vlaanderen niet mooi is, maar hier heb je gewoon prachtige uitzichten en dat is het verschil. Meer rust, alleen de vogels en het zoemen van een bij. We lopen over een breed fietspad langzaam omhoog en zeggen steeds minder, beide bezig met eigen gedachten en de kilometers zitten inmiddels wel in de benen. Bij het waterpunt op zo'n 11 kilometer even een steentje uit de schoen halen. Als we verder lopen komen we over een fraai pad en ik besef heel erg dat ik in herhaling treed, maar het is echt erg fraai. Wij genieten met volle teugen en de klimmetjes deren me eigenlijk niet meer. Henk maakt de foto's zoals ik zei en haalt me steeds weer in als ervaren Mesa stapper. Maar vlak voor de stop begin ik hem te missen en als ik moet wachten op een kruispunt kijk ik ff achterom waar hij blijft. Het duurt nu wel erg lang, maar ok daar zie ik hem en begrijp waarom het langer heeft geduurd. Hij loopt samen met de "chauffeur" en ik loop vast door naar de grote halte. Achter in de tent doen we ons broodje van het lunchpakket en faceboeken weer wat, zodat het thuisfront weer op de hoogte is. We genieten van de reacties en weten best wel dat we toppers zijn.
Wanneer we verder gaan komen we weer meer in een bosrijke omgeving. Henk zie 1 van de madammekens en kan natuurlijk niet zomaar verder lopen zonder een praatje te doen. Vlak daar voor zijn we komen in een grote groep kinderen. Die rennen wat heen en weer, lopen je voor de voeten en trekken zich van niets aan. Gelukkig zijn we er relatief snel voorbij en hebben verder geen last meer. Opeens een prachtig uitzicht op een plaats waar het pad behoorlijk steil naar beneden gaat. De wandelaar zien diep beneden lopen en daar moeten wij dus ook naar toe.
Daarna nog even een stevige klim (echt heftig), maar als we boven zijn worden we beloond met een ijsje en die gaat er lekker in. Het zit er weer bijna op en al kletsend gaan we richting Houfallize waar de scanmannen ons opwachten. De etappe zit er weer op en het is er gezellig. Gelukkig vinden we snel een plekkie voor ons sportdrankje en kijken weer tevreden terug. Het avond ritueel is ook weer gezellig en een leuke gitarist en een computer backing die ons prima vermaakt. Op tijd naar bed zoals gewoonlijk, maar wel tevreden.
28-6-2013 Vielsalm - Vielsalm
De thuiswedstrijd dus denk je wat later opstaan, maar nee hoor iedereen is erg vroeg en erg druk bezig. Voor 9 uur moet de tent leeg zijn, maar je kunt natuurlijk ook vroeg starten. Dus druk in de weer en van slapen komt niets. Ik haal de zakken uit de auto, nadat ik me heb gewassen. Henk heeft tijd nodig om zich te scheren en zijn lenzen, vandaar de rolverdeling.
Als ik terug ben doe ik de spullen in de zakken, rol mijn matras op en breng daarna de britsen terug. Daarna ontbijten en de rest van het ochtend ritueel. Na het insmeerrondje de spullen in de auto en daarna een strategisch parkeerplekkie vinden. Gelukt en we gaan op pad voor de laatste 30 kilometers. We lopen langs het meertje en vervolgens het bos in. Gelukkig geen regen vandaag, nou ja een klein beetje maar niet de moeite waarde om te melden. En ja hoor de eerste steile klim pfff het zit me wel in de benen hoor, maar goed gewoon doorgaan. Gelukkig is het niet zo lang als ik had gedacht dus heb hoop gekregen voor de volgende verwachte heuvels. Na een stijl stuk loopt het geleidelijk omhoog en is het goed te doen. Daarna worden we weer beloond met een fraai vergezicht en genieten dus. Daar doen we het voor. Ik ga het nog 1 keer zeggen: we lopen weer door een fraai landschap afgewisseld met velden, bossen en prachtige uitzichten. Ben ik blij dat ik heb toegezegd dat ik deze vierdaagse zou gaan doen. Niet alleen de derde dag een "bergetappe" maar iedere dag en iedere dag genieten. Het verveeld geen moment en zeker een aanrader. Langs pittoreske paden lopen we naar de grote halte in Grand Halleux, Mooie huizen staan daar en de een nog beter opgeknapt dan de ander. Mooi hoor en we laten ons kaartje weer scannen. We hebben nu twee flinke stijgingen achter ons en wat kan er nu nog fout gaan. Weer ff faceboeken en energie vergaren voor de laatste stuk. Wow bijna mijn eerste Mesa voltooid en hoe. Ik ben trots op me zelf en tja toch weer een hele ervaring. Van gewoon regelmatig wandelen, ook maar eens de IJzer proberen, vervolgens drie keer gedaan, eerder dit jaar de Drentse Vierdaagse te Odoorn en nu bijna de Mesa met al haar heuvels volbracht. Ook nu schiet me weer een brok in de keel.
Na de grote halte lopen we verder want ook het laatste stukje moet nog en relatief relaxed lopen we verder af en toe wat omhoog, maar niet heftig meer. De rookpluimen van de schoorstenen in Vielsalm zien we in de verte. De wolken zijn dreigend en we lopen gestaag door tussen velden als we de eerste huizen van Vielsalm bereiken. We lopen nog een behoorlijk stuk door het plaatsje als we eindelijk de finish zien. Nog 1 keer langs de scanmannen en vervolgens opzoek naar de medaille tent om daar het bewijs te halen. Een vette medaille en een jaartal om er op te prikken. Yes we made it, we done it. Verdorie wat was het af en toe zwaar, maar erg moe, zeer voldaan toosten we nog een keer op de succesvolle Mesa van 2013. I'll be back.
Naar huis
We lopen naar de auto en daar verwisselen we de schoenen. We rijden naar Valkenbrug om daar te overnachten. Na het inchecken gaan we naar onze prachtige kamer. Tjonge 1 bed en dus weer eens heerlijk met Henk in 1 bed slapen. Nou ja het is niet anders. De douche is goed en in het centrum vinden we wel iets waar we lekker kunnen eten en napraten over de afgelopen week. Italiaans kiezen we voor en kok heeft flink zijn best gedaan. De heerlijke scaloppa en voor Henk een visschotel laat zich goed smaken. We lopen nog wat rond en verbazen ons op de hoeveelheid terrassen. Uiteindelijk lopen we naar het poortje en vinden daar een gezellig kroegje. Op het verwarmde terras is het goed te zijn en er veel te zien. We genieten nog lekker en proeven 3 biertjes, jack komt nog langs en dan door de regen naar het hotel voor een heerlijke nacht.Niet echt goed geslapen en Henk ook niet last van mij gehad, nou ja heb zo geprobeerd rustig te zijn, maar helaas. Douchen en een lekker ontbijtje scoren voordat we weer naar huis rijden. Weinig problemen onderweg en voorspoedig komen we in Smilde. Als echte Zotte Stappers sluiten we af met een Brugse Zot terwijl we de verhalen vertellen. Een geslaagde week en een hele ervaring rijker.
