De helft zit erop ..

Drie stappers en een welkome gast stapper.  Frits, Henk, ik (Luuk) en Jeroen de gast stapper. De kanjer. Dus de eerste twee dagen van de Drentse Vierdaagse te Odoorn zitten erop totaal iets meer dan 40 kilometer. De eerste dag was koud en saai daar zullen we het verder niet over hebben. Wat het weer aangaat kan de organisatie weinig aandoen, maar de route op zich wel. Jammer, maar goed vandaag was het een hele verbetering.
Vandaag weer afgesproken bij Frits en in 1 auto verder naar Odoorn. Iedereen redelijk fit en goed gemutst op weg. De zon schijn al volop, dat is al een hele winst. Ik ben vandaag de enige in de korte broek van ons groepje, maar morgen zal dat anders zijn denk ik. De grote parkeerplaats (weiland) was weer vrijgegeven en nu direct koffie scoren. Gisteren eerst nog inchecken, maar de administratieve rompslomp hebben we vandaag niet meer.
Om precies 9:00 klonk de bel als signaal dat de 20km lopers mogen starten. De eerste meters even weer het gevoel in de benen krijgen, maar daarna door het veld de N34 oversteken om vervolgens de bossen in te gaan op pad naar de Poolshoogte de eerste stempelpost. Twee aan twee lopen we al kletsend door en ondertussen genieten van de omgeving. Het lopen gaat als van zelf en voor dat ik er erg in had waren we er ook al. Even stempelen, de trui in de heuptas en door naar Lucy's Inn. Als vanzelf worden er nieuwe koppels gevormd en dat maakt het ook leuk. Dat is 1 van de leuke bijkomstigheden van lopen in een grotere groep, dat je iedere keer een andere gesprekspartner hebt en dan ook vaak andere onderwerpen. We lopen een lekker tempo steeds tussen de 5,5 en 6 km per uur. Gisteren lag vooral in het begin het tempo behoorlijk hoger, maar was voor mij geen probleem.
Lucy's Inn een vaste pleisterplaats tijdens de vierdaagse van Odoorn en best een lekker plekkie om even te rusten, een bakkie doen. Dit keer geen appelgebak, maar een lekkere eigen gemaakte Mokkataart en volgens mij citroen nog wat smaakje. Het smaakte best goed. Jeroen zijn eerste grotere wandeltocht en ook zijn eerste vierdaagse komt een beetje moeilijk opgang, maar als de benen één keer weer opgang zijn, loopt hij soepel door.
Onderweg al heel wat bijzondere wandelbankjes gezien, maar niet op foto gezet. Toch maar eens een wandelbankje voor @wandelbankjes gescoord om later een tweet te sturen. Vanaf dat moment begint een hele filosofie over wandelbankjes en de vele mogelijkheden die voor mij nog openliggen om een boterham te verdienen. Volgens ons een gat in de markt, wat kan uitgroeien tot een behoorlijk groot concern. Uiteraard op den duur beursgenoteerd. Ik moet er maar een een studie aanwijden.
We lopen weer naar de poolshoogte en daar wacht op ons een Djembe groepje, wat best goed klinkt. Ook no ff stempelen en de laatste 5 kilometers naar de finish liggen voor ons. Een behoorlijk stuk langs de N34 , dan het dorp in en dan zien de feesttent alweer. Ook daar ff stempelen en lekker een biertje en een straight sinas. Buiten in de zon even de nodige whatsappjes na het proosten op weer een geslaagde wandeling. 5,6 kilometer gemiddeld per uur.

De 4e dag Drentse Hooglandenvierdaagse

Vandaag de 4e dag gelopen samen met Gerrit en Menno. De route van vandaag zou bijna 22 kilometer zijn, maar door het missen van een aanwijzing, hebben we zeker 3 kilometer meer gelopen. De aanwijzing was voor ons wat verwarrend, maar uiteindelijk stond het er duidelijk. Het stuk wat we extra gelopen hebben, was overigens wel mooi.
Gerrit was er net toen wij binnenkwamen om ons aan te melden. Koffie besteld en het inschrijfformuliertje ingevuld, betaald en even later op pad. Het was een lang (niet vervelend) stuk voordat we Beilen achter ons lieten. Via het Terhorsterzand naar het viaduct over de A28. Dit hadden we als een gelopen toen we het Drenthepad naar Ruinen liepen. Geeft niets want het is een mooi gebied en prettig om te wandelen. Over de viaduct richting de eerste stempelpost bij camping Boszicht. In de kantine een lekker bakkie met een appelpunt gescoord en na 8,3 kilometer wandelen valt het er lekker in. Na de sanitaire stops, gaan we verder en komen we in een prachtig gebied, namelijk Nationaal park Dwingelerveld. Terecht een nationaal park en zeker de moeite waard om daar eens te gaan wandelen. Mooie bossen afgewisseld met heidevelden en vennen. Prachtige wandelbankjes om daar heerlijk te genieten van de stilte.
We volgen de pijlen en komen uiteindelijk uit bij de tweede stempelpost "Taribush de Marke". Dit is een unieke locatie voor evenementen en ziet er zeer bijzonder uit. Ook hier weer een bakkie koffie gescoord en een broodje gegeten. We hebben 12,2 kilometer afgelegd en zullen beginnen met de terugweg, tenminste dat lijkt me zo. Onderweg hebben we het over coaches, zowel de financiële als de wandelcoach, maar ook over ontslag en het vinden van een nieuwe baan niet eenvoudig is. Het lijkt bijna dezelfde weg terug, want ook nu komen we bij de camping langs, over het viaduct en dan links de hei op. Dan bij aanwijzing 74 gaat het mis, daar staan twee pijlen kort op elkaar, waardoor wij 2e aanwijzing missen en pas laat er achter komen dat we weleens mis kunnen zijn. We passeren verschillende kruisingen, maar we blijven het geasfalteerde fietspad volgen. Ook niet erg handig, dus rest ons niets anders dan weer terug te gaan en het juiste pad op te gaan.
In Smalbroek komen we bij de 3e stempelpost "Scouting Beyloo" en ook daar houden we even een korte pauze. Genieten van ons drinken en broodje en maken een praatje, voordat we beginnen aan de laatste 4 kilometer. Deze voert ons weer grotendeels door Beilen totdat we bij het eindpunt zijn. Tevreden leveren we de stempelkaart in, bedanken de organisatie, nemen afscheid van Gerrit om vervolgens weer naar Assen te rijden.

De 3e dag Drentse Hooglandenvierdaagse

Vandaag samen met Frits en Menno de 3e dag van de Drentse Hooglandenvierdaagse gelopen en dat was gezellig. Het is altijd prettig wandelen wanneer je goed gezelschap bent. Dat kun je zeker wel stellen met deze beide mannen. Henk was verhinderd, omdat hij de sleutel van zijn nieuwe woning krijgt. Belangrijke zaken gaan altijd voor. Om ongeveer 10 uur beginnen we met de wandeling en helaas in de regen. We kregen een stempelkaart mee en een gedetailleerde route beschrijving, inclusief de afstanden tussen de verschillende aanwijzingen. Onderweg nog eens richtingaanwijzingen samen met de kleurcodes. De kans dat we fout zouden gaan lopen is tot het minimum beperkt. Het is ons ook niet gelukt om fout te lopen, dus hulde voor de organisatie. Dat zeker want het was een mooie route en in dit gebied hebben we al meerdere routes kris kras gelopen, maar dat neemt niet weg dat het ook nu er prettig was.
Zoals gezegd begonnen we met lichte regen, maar dat was hooguit 45 minuten tot een uur en aan het einde stipte het wat. Dus grotendeels van de tocht is het gewoon droog geweest en de een goede temperatuur. Geen zon helaas, maar morgen gaan Menno, Gerrit en ik de 4e dag ook lopen en mogelijk dat we dan mooi droog weer hebben. Via Brunsting, Rheeveld zijn we naar Hijken gelopen. Onderweg nog met het pondje overgestoken waar veel ophef over is geweest in de lokale pers. In Hijken, onder anderen bekend door het wereldkampioenschappen dammen, was de eerste stempelpost plus een bakkie koffie.
Onderweg is er veel gesproken over het controleren van de routes voor het Drentse Landschap en de problemen die het gaf, Frits zijn nieuwe aankoop in recreatief onroerend goed en ook over werk. Ook andere onderwerpen, want er zijn genoeg onderwerpen om over te praten. Zo ook over gedachten laten lopen, netwerken en over Assist. Ondertussen lopen we via het Hijkerveld aan de 2e stempelpost Bed & Breakfast Erfgoedlogies Diependal. Een mooie plek in een oase van rust waar we zeer gastvrij zijn ontvangen. Aan de rand van het Hijkerveld bij het broedgebied Stroomdal. Vanuit huis loop ik met regelmaat in deze omgeving en ben iedere keer weer verbaasd over de rust en schoonheid van het gebied. Wat heerlijk om daar een Bed & Breakfast te hebben, beetje jaloers :) en laten ze ook nog een lekkere koffie schenken en een best stuk appeltaart erbij. Zeker de moeite waard om daar eens te kijken
Nog 8 kilometer te gaan en het is nog steeds lekker wandelweer. We gaan weer over het Oranjekanaal, maar nu ligt er een brug. Frits kent deze brug zeer goed en de herinnering is pijnlijk. Uitgegleden met de fiets is natuurlijk sowieso vervelend. Na een stuk langs het Oranjekanaal, gaan we links af richting het Brunstigerveld. De derde stempelpost van bij de Minicamping 'de Tuinfluiter' waar ik nog wat wandelbankjes heb gescoord. Over het Brunstingerveld hebben we eerder gelopen, namelijk het Drenthepad stuk van Beilen naar Ruinen. Vervolgens het laatste stuk van Brunsting was terug via dezelfde weg als vanochtend. Al met al een mooie tocht met redelijk wandelweer en zeker in goed gezelschap. We hebben lekker rustig gewandeld en waren ruim voor donker thuis.