Met z'n drieën op pad

Dat is alweer geruime tijd geleden dat we met z'n drieën op pad zijn geweest en op het laatste moment besluiten we een ronde Fochteloërveen te wandelen en kijken hoe fraai het nieuwe gebied is aan gelegd, het zogenaamde "project Dutch Crane Resort". Via Hans Diender al foto's gezien op Facebook, dus nieuwsgierig geworden en een mooi moment om zelf alles in ogenschouw te nemen. Frits en Henk zijn het eens, dus een mooi dagje om iets nieuws te ontdekken. Even na 10:00 zijn de mannen hier en rond 10:30 gaan we op pad. Hemelvaart hebben we elkaar voor het laatst gezien, maar dat leek al gauw alsof het gisteren was. Kwestie van de draad oppakken en bijpraten. Vakantie verhalen, werkzoeker update, vakantie woning aankoop zijn in de gauwigheid de onderwerpen, terwijl we door het boerenlandschap lopen. Volop zon, klein windje voor het wandelen een prachtige dag en kennelijk on te fietsen ook, want we kwamen ook veel fietsers tegen. Prima dagje voor buiten activiteiten dus, zullen we maar zeggen en gezellig.
Toen we de Jonkerswijk waren uitgelopen en in de richting van Ravenswoud hebben we het even uitvoerig over de IJzer gehad en helaas dat ik de IJzer niet loop. Eigenlijk vind ik de IJzer na 3 keer wel genoeg, nog wat heen en weer zaken besproken, maar goed eindconclusie: Ik loop geen IJzer en volgend jaar doen we een Huttentocht, de Stubaier Hohenweg in Oostenrijk, vlak bij de Brennerpas. Henri heeft ook zijn toegezegd dat hij zou proberen mee te lopen en wie weet wie er nog meer meegaan (Folkert en/of Alida?). Je weet het niet, maar altijd gezellig. Het zal plaatsvinden in augustus 2015 en voor die tijd nog op hoogte stages op de Lemelerberg en de Mesa eind juni 2015. Goede voorbereiding is belangrijk, maar ik heb er al zin. Al filosoferend steken we de hei over naar het Bankenbosch. Aan de rand van het Bankenbos staat een picknicktafel en daar nemen we een korte pauze, een broodje, banaantje en wat drinken.
Lopen jullie het Drenthepad is een veel gestelde vraag door de voorbijgangers. Op dat moment lopen we inderdaad een stuk van het Drenthepad, maar nee we lopen we gewoon een rondje. We volgen het pad verder richting Veenhuizen en slaan af, richting Smilde, langs de sluis en bij de ophaalbrug lezen we het bord. Wegomlegging, loop nu via de Stallaan naar de Meesterswijk en doen we dit. Het is mooi geworden en ook gewild, want veel vogels verblijven er al. Genietend van de omgeving zijn we voor we er erg in hebben op de Meesterswijk. Daar gaan we richting Bovensmilde, nog een doorsteek naar de Grietmanswijk terug naar huis. Ruim 20 kilometer gelopen en lekker relaxed. Dinsdag weer en langzaam aan de manen voorbereiden op de IJzer.

Zondagochtend wandeling

Om 6:30 wakker, even opfrissen, wandelspullen aan en wat eten kopje koffie. Om 7 uur op pad om 16,5 km te wandelen. Niet zo ver en de route gisteravond uitgezet en ben benieuwd, alhoewel ik de route al heb gelopen, niet in deze vorm, maar iedere meter van de route heb ik ooit afgelegd. De route ook op internet geplaatst, inclusief de gps-route.
Als ik weg ga is het een kleine wereld en het is maar goed dat ik bekend ben. Ik loop de Grietmanswijk op en loop door tot de vlak na de ingang van Koers zijn afgravingen. Daar loop ik het pad in wat me naar de Meesterswjk brengt. Het is stil op een enkele vogel na en ik ben alleen met mijn gedachte. Ik doorloop het rare jaar nog eens in gedachten in alle rust en voel de pijn en verdriet. In deze door mist gevulde omgeving past het wel, het is vast ook de reden dat dergelijke gedachten boven komen. Toch geniet ik van de ganzen in het veld, de geschrokken eend die opeens wegvliegt omdat ik in de buurt ben.
Ik geniet van het alleen zijn en ik moet opeens aan Folkert denken. Ik heb gisteren met hem in het Heuvingerzand gewandeld en dat was waardevol. Daar hebben we ook over veel zaken gesproken, maar het mooie is dat we elkaars verhalen hebben aangehoord zonder een oordeel te hebben. Er is eigenlijk nog een reden dat ik aan hem moest denken. Deze route heeft bij helder weer vele vergezichten, een weidelandschap en afgewisseld door het Tonkenbosje. Een mooie mix voor deze man die van het Groningse landschap houdt en steeds meer de Drentse bossen weet te waarderen. We voelen elkaar heel goed aan en denk dat we van hetzelfde hout zijn gesneden.
Vele gedachten, waaronder ook bijvoorbeeld dat ik een cursus ga volgen. Die gedachte heb ik al langer en steeds vaker, maar nu besloten dat ik me ga inschrijven. Later vandaag de eCoach maar eens mailen. De zon breekt door en het wordt snel warmer. Ik loop op dat moment langs het Wittelterveld en begin met de laatste kilometers. Op de Duikerssloot waait het iets meer en brandt de zon op me rug. Het was een waardevolle wandeling van 16,4 kilometer. Een buizerd vliegt over en de schapen grazen in alle rust. De joggers zijn ook wakker en passeren me tijdens deze zondagochtend wandeling. Lekker douchen, kop koffie en vanmiddag maar eens de tuin in, of iets anders :)

Toch wel anders ...

Gisteren zou ik vanuit Heidenheim een wandeling van circa 23 kilometer maken, maar een vraag van de nieuwe penningmeester stak er een stokje voor. Dit werd achteraf een dagje Assist, maar dat geeft verder niets, allemaal volgens afspraak.
Vandaag ben ik wel op pad gegaan en om 7:30 de eerste schreden. Binnen 10 minuten had in de wijk verlaten en liep ik in het bos. Hier kwam ik verschillende Nordic Walkers tegen, maar over het algemeen was ik kennelijk de enige op pad. Wel even heel wat anders dan ons vlakke landje, want hier gaat het behoorlijk op en neer. Zie ook het hoogte profiel bij de foto's. Toch heb ik goed gelopen, namelijk 5,8 km per uur (bewogen tijd) en even voor 12 uur was ik weer terug.
Ook hier zijn niet alle paden op de topografische kaart bewandelbaar en heb ik andere keuzes moeten maken. In het tweede deel van de route was het grootste probleem, maar ik was blij dat ik ook een kaartje had geprint. Dit kaartje gaf toch wel wat meer inzichten en een goed overzicht. Ook weet ik nu hoe Dauwe Dappert zich heb moeten voelen tijdens de wandelingen in een woud met enorme naaldbomen. Mooi hoor en een prachtig beeld en erg herkenbaar vanuit de strip. Onderweg dus nauwelijks iemand gezien, wel een auto van Humanitas zien rijden, grappig. Tja en dan kom je op een punt waar je een pad verwacht, maar er niet meer is. Dan kijken waar je weer aansluiting kunt vinden, maar dat was best wel lastig. Toch een iets van pad ingegaan, maar wat bij de een afslag die in in zou moeten werd het slechte pad nog slechter, waardoor ik maar helemaal terug ben gegaan en gelukkig was dat een goed keuze. Goed pad gekozen en kwam uiteindelijk weer op route. Zoals altijd, maar goed toch een moment even ongemakkelijk. In Nederland kun je nauwelijks verdwalen, maar hier is het allemaal wat anders. Ik had een waypoint gemaakt bij 16 km (2/3 van de route) en ook dat kwam weer precies uit, dus met alle omzwervingen erbij toch weer op route en qua afstand klopt het allemaal weer.
Een wandelbankje bij 17 kilometer kwam precies op het juiste moment. Daar even gezeten en een broodje gescoord. Kaartje bekeken voor de laatste 7 kilometers en benieuwd of ik nog paden tegenkom die geen paden zijn. Ben ook wel blij met de Ardennen ervaring tijdens de Mesa vorig jaar, want daardoor gaan de heuvels toch wat gemakkelijker. Het zit allemaal tussen de oren natuurlijk, maar de beenspieren weten ook hoe het is. Zoals gezegd heb ik toch redelijk mijn eigen tempo kunnen lopen en op de rechte stukken zelf boven de 6 km per uur gedaan. Dik tevreden loop ik Heidenheim weer binnen en ben voor het heetst van de dag weer terug. Even bijkomen en dan lekker douchen.