dinsdag 16 september 2014

Prettig weerzien


Vandaag heb ik gewandeld met Astrid. Met Astrid? Ja Astrid en ik hebben samen de training voor wandelcoach gevolgd. Tijdens de training was er een klik en aan het eind hebben we beloofd dat we nog eens samen zouden gaan wandelen. Het wandelen was voor mij wel wat uit de buurt, maar tjonge wat is het een prachtige omgeving en wat hadden we mooi weer erbij.
In Beek Ubbergen bij hotel restaurant 't Spijker hadden we afgesproken en daar hebben we even een lekker bakkie gedronken voordat we toch op pad gingen. De tweede ging er ook goed in en vooruit op pad. Het was 12 uur ongeveer dat we vertrokken.
Onderweg veel besproken over het wandelcoachen en hoe het met elkaar gaat en dat soort zaken. Astrid net haar werk in Haarlem beëindigt en weer terug in Nuenen. Daar wil ze toch verder in het coachen in welke vorm dan ook en ik hoop voor haar dat het gaat lukken. Ze heeft zeker talent en met een dergelijke opmerking is ze ook vertrokken vertelde ze onderweg ergens.
Ik heb heb van mijn pogingen verteld en de ijzers die ik momenteel nog in het vuur heb. Op het gebied van coachen, terug naar de roots als management ondersteuner bij een corporatie, maar ook via een netwerkcontact bij een nieuw gestart bedrijf. Dat laatste lijkt me heel mooi en moet er maar eens achteraan bellen.
Onderweg een groep wandelaars tegengekomen en die bleken de Airbornpad te lopen. Grijze koppen die de tocht nog wilde lopen en heel toepasselijk nu 70 jaar geleden.

Airbornepad Market Garden
Wandelen in de voetsporen van de bevrijders van september 1944
Lange Afstand Wandelpad van Lommel (België) naar Arnhem 220 km via Bergeijk - Valkenswaard - Eindhoven - Son en Breugel - Sint-Oedenrode - Eerde - Veghel - Uden - Zeeland - Grave - Heumen - Mook - Groesbeek - Beek - Nijmegen - Oosterhout - Driel - Heteren - Oosterbeek
Onze route bleek ook over een groot deel van het pad te lopen, maar ook het Pieterpad. Juist dit traject van het Pieterpad was gedenkwaardig, want die bewuste zaterdag lopen we van Hoch Elten naar ergens midden in de een bepaalde route. Dat was behoorlijk tegen de wind in en Henk bereikt kreupel de auto. Die avond in de sauna van in het Landal Stroombroek gebeurd een wonder, want de volgende dag is Henk weer zo fit als een hoentje hebben we toch de zondag het traject vol kunnen maken. De eerste aanwijzing richting de Duivelsberg  was de eerste herinnering, maar ook het heuvelige landschap. Overigens een mooi gebied om de Stubaier Hohenweg voor te bereiden. Ok niet zo hoog, maar wel dat de benen aan het klimmen kunnen wennen. In combinatie met de Mesa kom je een heel eind denk ik dan maar.
Keer op keer hebben Astrid ons laten verrassen over de schoonheid van het landschap. Keer op keer zijn we stil blijven staan, zoals wandelcoaches behoren te doen. Al met al een heerlijke dag wat we hebben afgesloten met een pannenkoek op de Duivelsberg en gezellig na kletsen. Ook de belofte gedaan dat we het nog een keer gaan herhalen en dan in een ander stukje van Nederland.















Geen opmerkingen:

Een reactie posten