De vierdaagse neemt totaal 6 dagen in beslag. De heenreis op dinsdag de 17e en de terugreis op de 22ste. Al met al een leuke vakantie met je vrienden. Bij het wakker worden voelde ik me een beetje nerveus, zoiets van hoe zal het gaan. Kan ik het wel volhouden? Ach gewoon laten gebeuren.
De aankomst
Bijna alle spullen verzameld en ingepakt. Vergeten een dienblad en een zaklamp. Nou ja dat valt mee. Alles in de bus en Henk opgehaald. Hij nog even snel naar de Bever en vervolgens naar Frits. Jo was er ook, komt ons uitzwaaien, dat is mooi en nog een kadootje voor ons. Tjonge wat een verwennerij. We mochten het onderweg pas uitpakken. Gehwol erg leuk .. de kans op blaren dus minimaal. Onderweg geen problemen. Vlak voor de grens neemt Henk het stuur over en brengt ons naar Oost Duinkerken. Het leger heeft een kamp opgebouwd in de duinen. Henk en Frits even oriënteren en helaas het was anders dan vorig jaar. De vertrouwde tent was verdwenen. Dan maar een andere tent. Nummer 6 tegenover de "feesttent", ach als je moe bent slaap je overal.
Nadat de auto is uitgepakt en ergens in de buurt geparkeerd, proeven hoe het bier smaakt. Heerlijk Leffe uit een glas en niet zoals in NL zou gebeuren uit plastic. Het komt me allemaal wat vreemd over. Een tent waar je je eten haalt, vervolgens loop je naar de feesttent met je spullen. Als het eten op is naar de afwasstraat. Vier grote tobbe's waar je bord en bestek moet afwassen. Later onder de kraan afspoelen. Na het eten even kijken waar we de volgende dag vertrekken. Op het plein vlak bij het kampement. Als we terug zijn duurt het niet lang of de band brengt de stemming erin. De stemming komt er snel in, want Belgen zijn vrolijke en gezellige mensen.
Wij gaan op tijd naar de tent voor onze nachtrust. morgen is het vroeg dag en toch 32km lopen. Het gaat echt gebeuren.
Dag 1 Oostduinkerke-Nieuwpoort-Oostduinkerke
Goed geslapen op dat matrasje, maar heb toch liever mijn waterbed. Het weer lijkt redelijk, dus Henk en ik (Luuk) besluiten om de korte broek aan te trekken. Toch wat nerveus over wat er gaat gebeuren. We lopen naar de eten-uitgifte-tent en krijgen we ons ontbijt en de bolletjes voor onderweg. Niet overdone, maar het is allemaal goed en de bolletjes vullen goed onderweg. In de grote tent drinken we onze koffie en eten ons ontbijt. Dan gereed maken voor vertrek. De voeten insmeren, sokken goed en schoenen goed vast. Regenjasje in de rugzak, handdoek voor het grijpen, bidon op de heupen, fototoestel klaar voor gebruik en op naar de startplaats. Slechts 500 meter lopen en we zijn er. Nou een hele kluit mensen verzameld inmiddels en een stel dure mannen schieten ons officieel weg. Hutje mutje lopen we de route. In het begin nog erg druk, maar ook een smal pad veroorzaakt dat je niet direct lekker kan lopen.
Het duurt niet lang of de wegen worden breder en de menigte verspreid zich. In Nieuwpoort is een stop en daar krijgen we garnalen soep in een bekertje aangeboden. Toch even proeven, maar nee niet echt lekker, dus gooi het in de zee. Het komt daar toch uiteindelijk ook vandaan. Als we verder gaan, lopen we gezellig te kletsen met andere wandelaars. Dan komen we langs de rivier "de IJzer", hier is de 4 daagse naar vernoemd. Lijkt meer een kanaal, maar goed. Op 16km staat een Campina post met lekkere koele drink yogurt of zo. Dat gaat er lekker in en ik voel me nog goed. Het lopen gaat me goed af. Maar op ongeveer 20km is een EHBO post en toch maar ff laten kijken naar mijn rechtervoet. Voelt niet helemaal jovel, dus meld me en ga liggen op een stretcher en een klein beginnend blaartje wordt vakkundig weggewerkt. Sok weer aan, veters gestrikt (dubbele knoop) en weer verder. Nog 12 km en voel me prima en ben blij dat ik het ff heb laten behandelen. In de dorpjes geen mensen langs de weg zoals je dat wel ziet bij de Nijmeegse 4 daagse, kennelijk een andere beleving, maar hier doen ook duidelijk veel minder mensen mee.
Even een stop voor Frits, want die wil even zijn voeten controleren. Nou voelt niet goed en als we weer binnen zijn maar naar de EHBO op het kamp. Moe maar voldaan kom ik weer in het dorp aan. Oost Duinkerke here we are again. Teras op zoeken en een lekker glas bier Jupiler mmmmm. We kunnen aanschuiven bij 2 Belgische toeristen en het wordt erg gezellig en een leuk taaltje.
Ons avond ritueel voor alle dagen, douchen, EHBO, eten, biertje en op tijd naar bed. Zelf de muziek deert me niet om in slaap te komen. Ik kom waarschijnlijk nog boven de muziek uit.
Dag 2 Poperinge-Proven-Watou-Poperinge
Henk en Frits hebben besloten om niet met de 1e bus caravaan te gaan, zodat we iets meer tijd hedden om wakker te worden. Het ochtend ritueel weer en vervolgens naar het pleintje waar de bussen vertrekken. Wauw MP'ers voorop om ieder kruispunt vrij te houden, zodat de bussen (8 stuks) vrij doorgang te geven. Nou daar krijg je kamer vragen over als je dat in Nederland probeert. Maar het schiet lekker op en voor je het weet zijn op pad. Veel minder druk, vooral omdat we de 2e lichting zijn. Het loopt een stuk rustiger en we kunnen in ons eigen tempo lopen. Geen last van de voeten,alhoewel Frits gaat bij de controlepost op ongeveer 18km naar de EHBO. Henk en ik installeren ons op een richeltje bij een huis. Een kereltje van een jaar of 7 speelt met zijn hond en de moeder komt er ook ff bij. Gezellig kletsen met ze en vermaken ons best. Krijg een telefoontje van Miriam en de nodige SMSjes van het thuisfront. Erg plezierig. Henri volgt ons via internet en weet de tussentijden.
Als Frits er weer aankomt kunnen we ook weer op weg. Langzaam breekt de zon door en wordt het nog warm. Ach zoveel heb ik niet meer te zweten, want het meeste is er al uit. Toch maakt de zon het laatste stukje lastig en vervelend. Henri geeft aan dat ik geen begin tijd heb, dus wij aan de eindstreep iemand van de organisatie opgezocht om de medaille wel zeker te stellen. Ik loop me niet voor niets in het zweet. Er is beloofd dat alles goed gaat komen en wij zoeken een terras op om te gaan genieten van een heerlijk biertje. Henk en Frits weten welke en ik laat me leiden door de beide heren. Nunnenbier en das lekker vooral na 32km. Naast ons valt iemand flauw van z'n stoel af. Ondanks dat de ambulance met veel toeters en bellen aankomt rijden, is er nauwelijks iets te merken wat lijkt op ramptoerisme. Opvallend hoor!
Even later zoeken wij de bus op om ons terug te laten brengen naar Oost Duinkerke via Nieuwpoort dit en zonder MP begeleiding. De reis verloopt behoorlijk anders en opeens wordt Frits onwel. Henk en ik schrikken een beetje want hij valt helemaal weg en geeft over. Uiteindelijk alleen maar wagenziek, maar het ziet er toch even raar uit. De eigenwijze man wil uiteraard niet ons advies opvolgen om even naar de EHBO te gaan, maar ligt een stief kwartiertje op het gras. Later ligt hij voor "dood" op zijn stretcher.
Verder het avondritueel. 2e dag is ook goed verlopen en ik ga vol goede moed dag 3 in. Het beloofd warm te worden.
Dag 3 Diksmuide-Koekelare-Vladslo-Diksmuide
Geen rugzak op maar de heuptas. Twee flesjes Aquarius en een waterflesje op de heup. Handdoek voor het grijpen en in de buscaravaan gaan we naar Diksmuide. Nooit van gehoord, maar toch een behoorlijke stad met een groot plein waar we vertrekken met masrmuziek door de luidsprekers. Het 1e stuk 12 km gaat goed de zon nog niet sterk en af en toe door de bos. Daarna geen schaduwplekken meer, maar een lange weg van 20km door de zon. De felle zon en tussen het mais door via smalle paadjes. Door een fotostop kom ik iets achter op en Frits heeft het moeilijk met z'n voeten door een blaar en die loopt gestaag door. Henk vormt een gegeven moment een pendeldienst tussen mij en Frits. Henk geeft aan naar welke kerktoren we moeten. Man o man wat lijkt die ver en wat is het warm. Ik moet even aan Ingrid denken aan haar ervaring bij de Nijmeegse. Ik voel met haar mee. Onderweg wordt er iemand afgevoerd met een Militaire Ambulance, want die was bevangen door de hitte. Blik op de toren en verstand op nul, zero, nada. Ik voer het tempo iets op om beter aansluiting te krijgen bij Henk en Frits. Oh dit is afzien, maar niet toegeven, want dan wordt het alleen maar erger. Die woorden klinken als een echo door mijn hoofd. Toch de omgeving is mooi, het pad is slecht en de zon heet. Henk en Frits staan te wachten en we zijn dich bij Diksmuiden. Ik voel me niet jovel en hoe dichter de finish nadert hoe geemotioneerder ik word. Niet zeggen anders vallen er tranen, want een partij afzien zeg. Ik laat de streepjescode kaart scannen en yes ik ben er. Ik voel het nu weer wat een barre tocht en niet eens veel langer gelopen. Geklaagt dat ze wat meer waterpunten hadden moeten plaatsen. De laatste 12km geen bijvul punt meer en dat is wel lang hoor. Langzaam voel ik me beter en uiteraard zoeken we een terras op. Een lekkere pot Jupiler gaat er goed in en een Tirolerband speelt ons weer frisse moed in. Tjonge wat was het afzien. Nog een stuk lopen naar de bus en terug naar Oost Duinkerke.
Lekker douchen hoe primitief ook het voelt heerlijk het warme water. Vervolgens de voeten laten controleren bij de EHBO, maar daar hadden ze meer zorgen over mijn kuiten. De verpleegster riep de arts erbij en ik kreeg een zalfje opgesmeerd. 's Morgens ook al, want had sokken aan die nog niet eerder gewassen waren. Weer wat geleerd, nooit weer doen. 's Avonds zag het er een stuk erger er uit, want door de zon was ik er behoorlijk verbrand dus een mooie combinatie. Je trekt hiermee wel extra aanndacht.
Dag 4 Ieper-Kemmel-Voormezele-Ieper
De laatste dag en dan zit het erop. Het zou warmer worden dan gisteren dus nu de rugzak weer op en veel water mee. Het overkomt me niet weer. Het is mooi weer, maar lang zo heet niet, dus het lopen gaat redelijk goed. Een mooie route vooral wanneer we Ieper uit zijn. We gaan opweg naar de Kemmelberg en het landschap is glooiend erg mooi. Het hoogte verschil valt mee totdat we bij de Kemmelberg (156 meter) zijn, want daar wacht ons een behoorlijke klim. Dit is veruit de mooiste route en ondanks het hoogte verschil valt het reuze mee. Toch goed merkbaar dat dit de 4e dag is, maar laat me kennen natuurlijk. De SMSjes van thuisfront komen nog steeds aan en is erg prettig on te lezen. Als we denken dat we dichtbij zijn, maken we nog een keer een beste lus. Langs een meertje komen we uiteindelijk bij de finish en kunnen we onze medaille halen. Ik voel me trots en voldaan en het Hommelbiertje zakt er lekker in. Koop er nog een bufje en voor de zekerheid laat ik nog naar mijn kuit kijken. Vraag nog of het ernstig is, maar rust en als ik het niet vertrouw, dan maar naar de huisarts.
Goed het zit erop denk je, maar dan moet je nog naar de bus lopen en dat is nog ver. Het blijkt heel simpel de voet voor de andere en dan kom je verder. Tja we komen door de Menenpoort, een monument ter nagedachtenis aan de 1e wereldoorlog. Indrukwekkend om er doorheen te lopen. Ieper is best een grote stad met circa 35000 inwoners. De helft van Assen dus, maar de gebouwen in het centrum zijn toch wat indrukwekkender. Eerst in de pendelbus die ons naar een verzamelplek brengt net buiten het centrum. Dan een bus uitzoeken die naar Oost Duinkerke gaat. Nou gevonden en na een tijdje eindelijk vol en voor de laatste keer op weg naar het kampement. De chaufeur die wil zijn fooi veilig stellen en die stop een feest cd erin. Tjonge wat een feest. Meezingen op "een heel apart gevoel van binnen" en "een helicoptertje". Gezellig meezingen met de rest en maar niet teveel op de chauffeur letten, want die is af en toe gevaarlijk bezig. Met de ellebogen sturen en dan de rotonde over, ach een koud kunstje. Met tegenzin verlaten we de bus, maar oh jee mijn telefoon weg. In de bus waarschijnlijk en door de goede stemming helemaal vergeten. Balen, maar gelukkig heeft de buschauffeur hem gevonden en na steeds overleg spreken we voor de volgende dag af in Brugge. Komen we toch langs dus geen probleem.
Het avond ritueel is dit keer anders, want we gaan lekker een pizza eten in Duinkerken aan de kust dus. Mooi badplaatsje en gelukkig vonden we redelijk dichtbij een parkeerplaatsje voor de bus. Lekker gegeten en terug naar het kampement. De bus bij de tent geplaatst, zodat we de volgende dag snel weg konden. We waren de enige in de tent overgebleven. Wel apart.
De terugweg
Zondagmorgen stramme benen even, maar goed we zijn tevreden over de 4-daagse. Een hele ervaring rijker en een gezellig land België. Aardige mensen wonen er en je krijgt gemakkelijk contact met ze. Af en toe zeggen ze de dingen wat annders dan we gewend zijn maar ah wel geen probleem. In Duinkerken een ontbijt gescoord en daarna opweg naar Brugge. Het adres in de Nuvii en die wijst ons de weg. Helaas weet de dame niet dat de wegen zijn opgebroken dus dan maar rijden en kijken welke oplossing er wordt gevonden. Nou met enige omwegen komen we bij de chauffeur en hij staat tooevallig buiten. Telefoon terug en verder op weg naar huis. Henk rijdt door België en ik neem het over net over de grens, waar we een korte stop houden. De reis gaat voorspoedig en zetten eerst Henk af in Vries, waar we nog even blijven zitten en wat drinken. Terugblikken op de afgelopen dagen en weer tot de conclusie komen dat het gezellig was.
In 2011 weer? Ik denk het wel .....
