zondag 12 mei 2013

DW4D 4e en laatste dag

12 mei moederdag de laatste route, waarvan het begin hetzelfde is als gisteren. Om half negen beginnen we de route en hopen maar dat de voorspellingen over het weer niet uitkomen. Gelukkig bleek dit ook 1 bui en voor de rest prachtig weer. Ben ook nog lekker verkleurd in het gezicht. We lopen via wegen, paden, door de bossen en tussen de velden richting Klijndijk. Bij mij loopt het nog niet soepel en voel allerhande pijntjes, nou ja het loopt nog wat stoer. Ik hobbel als een oude diesel er wat achter aan, toch blijkt het tempo redelijk normaal te zijn. Het weer is heerlijk en het is nog iet druk onderweg. Wellicht dat mensen door de voorspelling zijn afgehaakt, maar je weet het weer laat zich moeilijk voorspellen. Ik heb ook gehoord dat het weer aan de Emmen kant van de Hondsrug meestal beter is. Misschien een fabeltje of zo maar als het voor vandaag werkt is het mij prima. Op camping de Fruithof is de eerste stempelpost. Daar blijkt dus dat het tempo best redelijk is. Frits moet even wat doen en Henk en ik lopen langzaam verder. Omdat ik toch nog niet op stoom ben, vertel ik Henk dat ik vast vooruitloop. Zo gezegd zo gedaan en ach ik krijg een lekker tempo en blijf daarin lopen. Alles draait weer lekker en beide mannen komen weer bij me als we een van de vele hunebedden zijn. Vandaag zien we er veel en na een kodak moment gaan we met zijn drieën op pad langs mooie paden naar Weerdinge. In het dorpshuis is de stempelpost en daar gaan we koffie en appelgebak scoren. Terwijl we daar zitten komen er steeds meer wandelaars met natte regenkleding binnen. Hebben wij geluk gehad? We zitten dan op 12,6 km (papier 10,5km) Koffie en appelgebak gaat er lekker in en als wij verder gaan stappen is het droog.
Tjonge het gaat weer niet zo lekker en ja hoor een bui regen. Dubbel balen, dan maar in de "ik-baal-als-een-stekker-en-blik-op-oneindig" versnelling. Gelukkig duurt de bui maar zo'n 5 kilometer want bij de stempelpost de Schuttershof is droog. Daar toch maar even zitten en een broodje. Dit heeft e goed gedaan alles loopt weer als normaal. De zon komt er weer bij en alles voelt weer veel beter. Het is wel druk onderweg want vlak voor Valthe kwam de 20km weer op de route. We krijgen een hele rondleiding door Valthe. Na het gekronkel door Valthe steken we het Noorderveld over, waar halverwege de wandelaars van de 20km een ander pad opgaan.
Jas uit, zo lekker is het en we hebben geluk lijkt het, want we lopen precies tussen 2 buien door. De voorlaatste stempelpost is op het bungalowpark Hunzebergen. We stappen over het park en tussen de mooie bungalows, maar daar staan veel van te koop. We lopen om het hotel heen en vinden daar de stempelpost en terras. Tijd voor een soepje en een broodje, voordat we de laatste 7 kilometer afleggen. We zijn het nog steeds eens dat het een mooie route is en we genieten volop. Als weer verder gaan komt de zon er steeds krachtiger erbij. Via prachtige paden lopen we door een licht glooiend landschap van de Hondsrug.
De Hondsrug is een dek zandrug in Drenthe en Groningen die zich van Emmen tot de stad Groningen uitstrekt. Hij maakt deel uit van een groter geheel van zandruggen en stroomdalen in Drenthe en Groningen dat wel het Hondsrugsysteem wordt genoemd.
Het Hoogstraatje in Groningen, de noordelijkste heuvel van de Hondsrug
De Hondsrug heeft een lengte van 70 kilometer en een gemiddelde hoogte van 20 meter boven NAP. Niettemin is het grootste deel van de Hondsrug slechts enkele meters hoger dan de omliggende 'dalen'.
Qua hoogte stelt de Hondsrug niet veel voor, maar uitzicht is fantastisch en geeft prachtige vergezichten.  In ons normale tempo stappen we verder en voor we het weten lopen we door de "buitenwijken" van Odoorn en stempelen we onze kaart af. Vaantje plus medaille is de beloning van dit fantastische weekend samen met Henk en Frits. Voldaan proosten we op onze geslaagde weekend en Henk zijn 13e vierdaagse, Frits stuk of 11 of 12  en mijn 4e. Op naar de Mesa, oops zal die echt leuk zijn of giga zwaar? Deze zit erop en heb erg genoten en ik denk dat Henk en Frits en net zo overdenken.